به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران" پس از تصویب قانونی در مجلس شورای اسلامی مبنی بر «منع به کارگیری بازنشستگان»، بسیاری تصور می‌کردند که احتمال استفاده از جوانان در بسیاری از پست‌های دولتی بیشتر فضا را برای جوانان متخصص باز و پروسه انتصابات فامیلی را ختم به خیر می‌کند و نهایتا مدیرانی که جزو دسته بازنشستگان بودند با سمت خود خداحافظی خواهند کرد.
اما امروز خبری در رسانه‌ها منتشر شد که با خود چند سوال را به همراه داشت و آن چیزی نبود جز اینکه یک مدیر همزمان در چند پست دیگر می‌تواند به فعالیت بپردازد.
مدیران نیاز به صرف زمان برای اجرایی شدن برنامه‌های پیش روی خود دارند و باید برای انجام هرچه بهتر طرح‌ها تمرکز لازم توسط مدیریت ایجاد شود. «انوشیروان محسنی بندپی» یکی از مدیرانی است که در چند سال اخیر فعالیت‌های زیادی در سمت‌های مختلف داشته است، او در کارنامه خود نمایندگی مجلس در دوره‌های ششم، هفتم و هشتم را داشته و همچنین به عنوان «پدر سلامت ایران» از او یاد می‌شود؛ چراکه مدتی معاون وزیر بهداشت و مدیرعامل بیمه سلامت بود.
فروردین سال ۱۳۹۴، «علی ربیعی» وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی دولت یازدهم، طی حکمی انوشیروان محسنی بندپی را به عنوان رئیس سازمان بهزیستی کشور منصوب کرد. وی به مدت سه سال در سازمان بهزیستی فعالیت داشت و در این مدت بیش از 150 سفر استانی به شهرهای محروم انجام داد.
سپس در مرداد ماه سال 97 پس از استیضاح علی ربیعی و طی حکمی از سوی رییس جمهور به عنوان سرپرست وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی منصوب شد، این در حالی بود که همچنان باید به عنوان رییس سازمان بهزیستی به فعالیت خود ادامه می‌داد.
سازمان بهزیستی از مهم‌ترین نهادهای حمایتی دولتی است که از طریق بودجه عمومی به افراد معلول و محروم جامعه کمک می‌کند و مسئولیت ریاست آن اگر بیشتر از یک وزیر نباشد کمتر هم نیست و باید به این سازمان توجه ویژه‌ای شود؛ همچنین وزارت تعاون و کار، رفاه اجتماعی در حقیقت سه وزارتخانه است که در هم ادغام شده و بسیار بزرگ است؛ بنابراین نیاز است شخصی که مدیریت این وزارتخانه را بر عهده می‌گیرد توانایی‌های کاری خود را در این حوزه قبلاً اثبات کرده باشد و سپس برای این سمت انتخاب شود و در واقع نیاز به تمرکز کافی مدیریتی برای این سمت یک ضرورت است.
با انتخاب شریعتمداری به عنوان وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، محسنی بندپی از سمتی به سمت دیگر منتقل و این‌بار به عنوان سرپرست سازمان تامین اجتماعی انتخاب شد تا در یک سال چند سمت مدیریتی را در 62 سالگی تجربه کند. این در حالی است که کشور با ضعف استفاده از مدیران و متخصصان جوان رو به‌رو است.
اینکه یک فرد در دولت یازدهم و دوازدهم چند سمت را در فاصله زمانی بسیار کم تجربه می‌کند دو حالت دارد، اول اینکه شاید فرد مورد نظر توانایی بالایی در مدیریت از خود نشان داده تا به وی در زمینه‌های مختلف اعتماد کامل شود و برای پست حساس‌تر، از وی استفاده شود و حالت دوم این است که شاید دولت مدیر مناسب برای سمت‌های مختلف پیدا نمی‌کند و با کمبود مدیر خوب رو به‌رو است.
اما سوال اصلی اینجاست که با وجود جوانان چرا باید یک فرد که نزدیک به سن بازنشستگی است با حفظ سمت در چند سازمان و وزارتخانه مختلف مشغول به کار باشد؟ اخیرا بندپی به عنوان استاندار تهران نیز انتخاب شد و این انتخاب در جلسه هیات دولت که به ریاست حسن روحانی رییس جمهوری برگزار شد، صورت گرفت که انوشیروان محسنی بندپی به عنوان استاندار تهران از هیئت وزیران رأی اعتماد گرفت. این در حالی است که دولت نفرات زیادی را دارد تا در این سمت‌ها انتخاب کند اما شاید به دلیل کمبود مدیر مناسب و کاربلد از بندپی که مدیر خوبی نیز هست، استفاده می‌کند.
محرز آن است که باید در دولت، به جوانان فرصت نمایش استعدادها و توانایی‌هایشان داده شود تا کشور بتواند از این استعدادها استفاده کند؛ همانطور که این فرصت در وزارت ارتباطات به جوانان داده شد و انرژی جوانی به این وزارتخانه تزریق شد.
جوان کردن بدنه دولت یعنی استفاده از مدیران نسل دوم جمهوری اسلامی، یعنی کسانی که سابقه سال‌ها حضور در رده‌های میانی و بالا‌تر از آن را در دولت و یا مجلس داشته‌اند و می‌توانند یک وزارتخانه را مدیریت کنند. این کار باعث می‌شود که حلقه جدیدی از مدیران وارد ساز و کار اداره کشور شوند.
در کنار جوان کردن کابینه می‌توان سن مشاوران را بیشتر کرد، مشاور در واقع کسی است که می‌تواند در شرایط بحرانی کمک‌های بسیاری به وزرا و رییس جمهور انجام دهد.
اما متاسفانه دولت سعی بر این دارد که از یک فرد در چندین سمت مهم استفاده کند که این امر باعث می‌شود تا فردی که مدیریت چند سازمان، نهاد و یا وزارتخانه را برعهده دارد، توان مدیریت و تمرکز مستقیم بر یک سازمان با اهداف مشخص را نداشته باشد و عملا کارهای بر زمین مانده در سطوح مختلف افزایش یابد.
