به گزارش پایگاه  عدالت خواهان ایران" عبدالهی: بیایید با یکدیگر خاطره ای تلخ و مشترک را مرور نماییم. سال 1392 و انتخابات ریاست جمهوری را به یاد بیاورید. پیش از اعلام نتیجه نهایی جبهه اصولگرایی و انقلابیون خود را از پیش برنده می دانستند و بابت همین تصور غلط، به جای وحدت با یکدیگر، هر کسی راه خود را پیش گرفت و نتیجه آن شد که حسن روحانی به پاستور راه پیدا کرد.
به گزارش پایگاه  عدالت خواهان ایران" ، آن زمان کسی روی روحانی حساب باز نمی کرد و بزرگان و تصمیم گیران جبهه اصولگرایی از پیروزی مطمئن بودند. همین خیال خام باعث بروز اختلافات فراوان شد و جبهه انقلاب شکست تلخی را متحمل شد. حال پس از گذشت بیش از 6 سال از آن اتفاقات و تجربه های بعدی، مجددا شاهدیم که اشتباهاتی مشابه در حال تکرار هستند.
آقایانی که خود را تصمیم گیر و زعیم اصولگرایی می دانند، ضعف عملکرد دولت تدبیر و امید و بی کفایتی وکیل الدوله های لیست امید را دلیلی بر این می دانند که بدون اتحاد نیز امکان پیروزی وجود دارد و تمام کرسی های مجلس از الان در اختیار ایشان است. این دیدگاه غلط همان دامی است که درسال 92 در پیش پای اصولگرایان و جبهه انقلاب قرار داشت و متوجه آن نشدند و هزینه ای سنگین را به مردم و کشور و نظام تحمیل کردند.
هر روز شاهدیم صدایی از جایی بلند می شود و یک ائتلاف جدید شکل می گیرد. دیگری می آید و با زبان تهدید می گوید اگر فلان جبهه در ائتلاف ما نباشد، از اصولگرایان نیست. آن جبهه نیز در پاسخ اعلام می کند که ما چه زمانی اصولگرا بوده ایم و ما از شما نیستیم و شما هم از ما نیستید. دیگری اساسا ترجیح می دهد در هاله ای از مه باشد و تنها به افکار خودش پایبند بماند حتی با این نتیجه که نظام از رفتارهایش آسیب ببیند. آن یکی هم که اساسا طرحی نو برای خودش درانداخته و گفتمان جدیدی را طرح کرده است.
عزیزان هیچ کس نمی گوید که از اصول اخلاقی و شرعی و حدود خود کوتاه بیایید. اما برای حفظ کیان انقلاب و نظام و نجات مردم و کشور از دست پخت امیدیون و اصلاح طلبان بد نیست که از منیت ها فاصله بگیرید و منافع کشور و مردم را بر خواسته های خود ارجح بدانید. با این دست فرمانی که امروز در حال مشاهده هستیم و هیچ کدام از اصولگرایان و جبهه انقلاب حاضر به مذاکره با دیگری نیست و یکدیگر را به انواع مسائل متهم می کنند، هیچ بعید نیست که بازی های رسانه ای اصلاح طلبان کارگر بیافتد و این بار نه فقط در تهران بلکه در تمام کشور با نمایندگانی به غایت ضعیف اما متحد سکان مجلس را دست بگیرند.      البته شاید عده ای در پاسخ بگویند که مگر در انتخابات قبلی جبهه متحد اصولگرایان تشکیل نشد و جمنا وجود نداشت، پس چرا نتیجه مطابق میل ما رقم نخورد؟! علتش کاملا مشخص است. شب انتخابات عده ای خودبزرگ تر پندار برای تمام جبهه انقلاب تصمیم گرفتند و لیستی را تنظیم کردند که از پیش بازنده بود. ریاست جمهوری هم تکلیفش مشخص است. هنگامی که بنا شد به آمارها و حقایق دقت نشود و گزاره هایی غلط باعث شد یک اتفاق تاریخی رقم نخورد، نتیجه آن شد که همه می دانیم. بحثی اگر از وحدت می شود آن مثلا وحدت عقیم منظور نیست بلکه وحدتی است بر پایه عقل و حساب و کتاب و نه تحمیل نظر عده ای بی خبر از حقیقت به کل جریان انقلاب و جبهه اصولگرایی.