" " بدون قضاوت درباره محتوا و صحت و سقم این یادداشت، و تنها با هدف شکل گیری تریبونی آزاد برای ارائه دغدغه های اساتید و دانشجویان کشور، اقدام به انتشار آن نموده است. بدیهی است رئیس و دیگر مسوولان دانشگاه تهران از این حق قانونی و اخلاقی برخوردارند که پاسخگوی ادعاهای مطرح شده و رفع دغدغه های این دانشجو باشند. مشرق آمادگی خود را برای انتشار هرگونه توضیح و پاسخی اعلام می دارد. توجه خوانندگان را به یادداشت وارده جلب می نماییم:
****
1- بدون تردید دانشگاه تهران به عنوان دانشگاه مادر و نماد آموزش عالی در ایران جایگاه بی بدیلی در ساختار آموزش متخصصان و نخبگان کشور داشته و دارد و این مهم بر دشمنان نظام و انقلاب پوشیده نیست و به همین علت این پایگاه علمی-پژوهشی بیش از نقاط دیگر در معرض طمع و نفوذ دشمن و جهان استکبار قرار دارد.
2- سیاست نفوذ دشمن در ساختارهای حساس نظام (آنگونه که رهبر انقلاب اشاره کرده اند) پس از برجام شدت خواهد گرفت و رصد تحولات دانشگاه تهران نشان می دهد که دشمنان و عوامل داخلی آنها با بهره گیری از ضعف های مدیریتی در دانشگاه تهران ، گام های مؤثری در جهت اجرای سیاست نفوذ در این مرکز حساس برداشته اند.
3- عملکردهای عجیب مدیران دانشگاه در امور صنفی دانشجویی -مثلاً مسئله اختصاص خوابگاه به دانشجویان- به گونه ای است که احتمال سوء استفاده و رفتارهای نابخردانه در جهت افزایش شدید نارضایتی در میان دانشجویان نیازمند به خوابگاه می رود و این در حالی است که برخی از خوابگاه ها بلااستفاده مانده و دانشجویان شهرستانی و بویژه دختران دانشجو مدت های مدید بدون خوابگاه و به امان خدا رها شده اند و مسئولان مربوطه کمتر اجازه ملاقات به دانشجویان (جهت طرح مشکلات خود) می دهند!
مسئله خوابگاه در دانشگاه تهران در حالی به یک بحران تبدیل شده که با اتخاذ چند تصمیم معقول (و بی نیاز به بودجه و اعتبار) این معضل شکل نمی گرفت و به صورتی عادی قابل حل و فصل بود!
شکل گیری و ایجاد نارضایتی در میان دانشجویان فقط به مسئله خوابگاه ختم نمی شود و در سایر عرصه ها به خوبی قابل مشاهده است! مثلاً در حالی که دوره های روزانه و شبانه در مقطع کارشناسی ارشد رشته های روابط بین الملل، علوم سیاسی و مطالعات منطقه ای دانشگاه تهران ظرفیت پذیرش حداکثر 150 نفر دانشجو را دارد (که حتی برای این تعداد نیز امکانات آموزش، پژوهش، رفاهی و... کافی وجود ندارد) در سال جاری و به صورتی انفجاری علاوه بر ظرفیت فوق، 200 نفر دانشجوی کارشناس ارشد اضافه در رشته های فوق پذیرش شده، که مشکلات عدیده ای را برای دانشجویان و دانشگاه ایجاد کرده است و این در حالی است که کسی مسئولیت این بحران را به عهده نمی گیرد اما موج نارضایتی بابت اتخاذ چنین تصمیم بحران سازی در میان دانشجویان، کارمندان و حتی اساتید ایجاد شده است!
سوال اینجاست که چه کسی از این روند بحران سازی در دانشگاه تهران سود می برد؟ چه کسی به دنبال ایجاد انفجار اعتراضات در این دانشگاه در آستانه انتخابات سال جاری است؟ آیا برخی به دنبال ایجاد 18 تیر دیگری نیستند؟ آیا ردپای طراحان 18 تیر سال 78 را نباید در این عرصه جستجو کرد؟ انجام یک نظرسنجی در میان دانشجویان دانشگاه تهران نشان خواهد داد که مدیریت فعلی دانشگاه چگونه مجری سیاست افزایش نارضایتی در دانشگاه و تبدیل آن به بحران امنیتی شده است!
4- مسئله دیگر تلاش برای حذف دستاوردهای علمی دانشگاه است! مثلاً در حالی که دانشکده علوم و فنون نوین که در زمان مدیریت قبلی دانشگاه جهت تربیت متخصصان مورد نیاز کشور در رشته هایی مانند نانو تکنولوژی، بیو تکنولوژی و... شکل گرفته و ایجاد شده بود مدیریت فعلی در عوض تقویت و توسعه این دانشکده، تصمیم به انحلال آن گرفته است! اتخاذ چنین تصمیماتی در زمان مدیریت فعلی دانشگاه تهران نه تنها در این مورد بلکه در موارد مشابه باعث توقف جریان نوپای تولید علم در این مکان علمی شده که نتیجه ای جز دلسردی اساتید و دانشجویان و تشویق آنها به مهاجرت و یا دست برداشتن از تحقیق و تولید علم نخواهد داشت!
5- از دیگر اقداماتی که بدون تردید مصداق نفوذ دشمن و عوامل آن در عرصه های مدیریتی حساس نظام محسوب می شود بکار گماردن افراد و چهره های مسئله دار به مدیریت های حساس آموزش در دانشگاه تهران است! انتخاب فردی که علاوه بر رکود علمی، سابقه همکاری با شیرین عبادی را در کارنامه خود داشته (و این همکار و همفکری همچنان نیز ادامه دارد) به مدیریت گروه روابط بین الملل دانشگاه و تلاش برای انتصاب نماینده متحصن مجلس ششم و عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت (که افتخار امضای نامه 135 تن از نمایندگان مجلس ششم در جهت مخالفت با ولایت فقیه را نیز کسب کرده) به مدیریت گروه مطالعات منطقه ای دانشگاه نمونه های جدی از نفوذ عوامل دشمن در این سنگر و خاکریز علمی کشور به شمار می آیند!
در این مسیر انتخاب فردی که پس از 26 سال سابقه عضویت هیئت علمی هنوز نتوانسته به درجه دانشیاری برسد به ریاست دانشکده حقوق (آن هم در حالی که اساتید این دانشکده فردی با درجه استاد تمامی و از چهره های خادم به نظام را جهت ریاست دانشکده انتخاب کرده بودند) دانشگاه تهران که از حمایت جبهه منحله مشارکت برخوردار است و نتیجه آن باز شدن دست عوامل این گروه برانداز نظام در ساختار مدیریتی دانشکده مهم حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران خواهد بود چگونه توجیه می شود و جالب این جاست که این انتصابات پس از برجام در حال شکل گیری و افزایش است!
6- زمینه سازی جهت ملاقات یکی از مقامات وزارت خارجه انگلیس با یکی از اساتید مسئله دار دانشگاه در باشگاه دانشگاه تهران (به درخواست مقام انگلیسی!) و بدون حضور شخص دیگر ، تنها یک نمونه از اقدامات غیرقابل توجیه است!
7- و البته برپایی رسمی کلاس های آموزش رقص باله از سوی دانشگاه تهران در سال جاری (و جهت استفاده عموم) مکمل اقدامات و اتفاقاتی است که در دوره اخیر روی داده و چنین اقداماتی اگر مصداق نفوذ گام به گام دشمن در مهمترین دانشگاه کشور و نماد آموزش عالی نباشد پس چیست؟
8- در این میان نقش عزیزانی که با پرچم اصولگرایی (و البته در کمال ساده دلی) از ریاست فعلی دانشگاه تهران حمایت کرده و زمینه انتصاب ایشان به ریاست دانشگاه را مهیا کردند قابل توجه است! آیا این چهره های اصول گرا در این اقدامات شریک نیستند؟ اگر حمایت های ایشان نبود آیا ریاست فعلی دانشگاه به این مقام دست پیدا می کرد تا این چنین دانشگاه را صحنه تاخت و تاز فتنه گران سال 88 و چهره های جبهه منحله مشارکت قرار دهد؟ آیا این عزیزان نباید در مقام اصلاح اشتباه راهبردی خود برایند و لااقل مانع انتصاب اعضای مرکزیت حزب برانداز مشارکت در مناصب حساس علمی دانشگاه شوند؟ بدون تردید سکوت این چهره ها در برابر روند نفوذ خطرناک دشمن به دانشگاه تهران شاخص کارآمدی جهت سنجش میزان اصولگرایی و تعلق این چهره ها به نظام و انقلاب خواهد بود!
