به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران" زهرا عبداله میرزائی: هر روز که می گذرد شتاب بیشتری می گیریم، گاهی شتاب خوب است؛ شتاب در انجام کار خیر و خدا پسند مطمئناً مورد قبول پروردگار هم است ولی این روزها شتاب ها یمان بیشتر دوری از رضایت خالق یکتا است…
شتابهایی که تو و من را می ترساند، شتابهایی که خودمان را در این هیاهوها گم کرده ایم، شتابهایی که فقط رنگ و بوی مادیات دارد، شتابهایی که ما را از انسانیت دور می کند و شتابهایی که بین ما و خالق مان جدایی بزرگی انداخته است…
به راستی به کجا چنین شتابان؟!
به راستی این شتابها به چه قیمت؟!
به راستی در این ناکجابادها به دنبال چه هستیم؟!
و به راستی ….
هدف از خلقت انسان چیزی جز رسیدن به کمال نیست؛ زندگی در این دنیا فقط محل گذر است تا لحظه لحظه امتحان شویم و در نهایت وقتی نمره های کارنامه زندگی مان تکمیل شد از این دنیا رفته و در محضر خداوند متعال پاسخگوی تک تک اعمال مان باشیم …
نکته جالب و قابل تأمل این است که متأسفانه تنها چیزی که در زندگی امروزی فراموش شده است همین دوری از هدف اصلی خلقت مان است؛ هدفی که اگر نباشد انسانها فقط به یک ماشین بی احساس تبدیل می شوند که فقط به دنبال پول در آوردن هستند، پولی که برای آنها حتی خوشبختی هم نمی آورد…
این شتابها خیلی ترسناک شده اند؛ ترس هایی که قلب حضرت مهدی (عج) را خون می کند…
اینجا کشور امام زمان است ولی بی حجابی بیداد می کند…
اینجا کشور امام زمان است ولی ظلم افراد روز به روز زیاد می شود…
اینجا کشور امام زمان است ولی در ایام عزای حسینی، صدای موسیقی های شادِ برخی اهالی این سرزمین، قلب حضرت مهدی (عج) را خون می کند…
اینجا کشور امام زمان است ولی بانوان با حجاب، خانه نشین هستند و کسی نمی داند چرا؟!
اینجا کشور امام زمان است ولی بخاطر حجابت و عفیف بودنت، شغلت را از دستت می گیرند…
اینجا کشور امام زمان است ولی بخاطر اعتقادات دینی و مذهبی ات مسخره و حتی محکوم می شوی…
اینجا کشور امام زمان است ولی بخاطر چادرت باید نگاه های توهین آمیز زیادی را تحمل کنی…
اینجا کشور امام زمان است ولی بسیاری از مدیرانش در دفع نیروهای مومن و با حجاب، حرمت حضرت مهدی (عج) را هم نگه نمی دارند…
اینجا کشور امام زمان است ولی خدا در همۀ امور فراموش شده است…
اینجا کشور امام زمان است ولی از عدالت و انسانیت آنقدر دور شده ایم که ظالمان و حرام خواران بر انسان های بی گناه چیره شده اند…
اینجا کشور امام زمان است ولی پاکی، عفت، درستی، نجابت و صداقت بزرگترین گناهان نابخشوده است…
اینجا کشور امام زمان است ولی خبری از بیداری نیست و به خواب رفتگان هم تمایلی به بیداری ندارند…
اینجا کشور امام زمان است ولی انسان ها با زور و تهدید به سمت بت پرستی می روند تا قدرت بت ها هر روز بیشتر از دیروزها شود…
اینجا کشور امام زمان است ولی هوایی برای نفس کشیدن خدا پرستان نمانده است…
اینجا کشور امام زمان است ولی همه فراموش کرده اند چشمان از غصه گریان حضرت مهدی (عج) را…
اینجا کشور امام زمان است ولی التماسِ نگاهِ منتظران واقعی حضرت مهدی (عج) همیشه بی پاسخ می ماند…
اینجا کشور امام زمان است ولی تهدیدِ بت ها هر روز با قدرتِ پول، بر قلم به دستانِ خدا ترس، بیشتر تحمیل می شود…
اینجا کشور امام زمان است ولی شهدا، مظلوم ترین هستند چون غریبانه به عنوان تنها ابزارِ حفظِ مقام و میز شناخته می شوند…
اینجا کشور امام زمان است ولی…
یا امام زمان، آیا هنوز زمان آمدنت نرسیده است؟! آیا زمان آن نرسیده است که داغِ دلهای خدا پرستان را مرهم باشی؟! آیا زمانِ انتقام از ظالمان و حرام خواران فرا نرسیده است؟!
و چه غم انگیز شهید دکتر علی شریعتی می گوید: «ای خداوند مستضعفان، تو که اراده کرده ای تا بر بیچاره شدگان زمین منت نهی و توده های محکوم به زجر و محروم از حیات را که در بند کشیدگان تاریخ و قربانیان ستم و غارت زمان و مبغوضان دوزخ زمین اند، به رهبری انسان شان برکشی و به وراثت جهان شان برداری. اینک هنگام در رسیده است و مستضعفان زمین وعده ی تو را انتظار می کشند. ای مظهر غیرت، مستضعفان زمین در این زمان تنها پرستندگان تواند.»
