به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران" «محمد سروش‌محلاتی» از شیوخ اصلاح‌طلب، به تازگی طی اظهاراتی در یک مراسم احیای شب قدر با اشاره به تفاوت‌های عدل امیرالمؤمنین (ع) و شبه عدل معاویه گفته است: سیاست اموی این بود که اگر میتوان مردم را با بذل و بخشش به برخی افراد موثر در جامعه راضی کرد، باید این کار را انجام داد.
به گزارش جماران، او در ادامه و پس از این صحبت‌ها تصریح می‌کند:
«سیاست اموی این را می گفت که عده‌ای از مردم حتی اگر در فقر و فلاکت نیز باشند، در قبال حکومت ساکتند. از این رو، تنها باید تعدادی از مردم را جذب کرد و نگه داشت و آنها را که نگه داری –و به آنها بذل کنی-، در واقع کل مردم را نگه داشتی. بنابراین این جمله در فهم سیاست اموی بسیار موثر است. من در صدد بیان چرایی این موضوع نیستم که وضع کشور ما به لحاظ فساد چرا در چنین شرایطی قرار گرفته؟ ولی عرض می‌کنم در هر جامعه‌ای که از سیاست عدالت عدول کرد و به بذل روی آورد، فساد فراگیر می شود. زیرا عدالت قاعده مند بوده و بذل فرا قاعده و قانون و یک نوع امتیاز است و در امتیاز وقتی این مسابقه شروع شد دیگر قابل کنترل نخواهد بود و هرکسی سعی می کند در آن از دیگران سبقت بگیرد و آن‌زمان است که فساد فراگیر شده و راهی هم برای علاج آن وجود ندارد.»
*سروش محلاتی که برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب از او با عنوان حجت‌الاسلام و برخی دیگر با عنوان آیت‌ا… یاد می‌کنند؛ این‌همانی فوق‌الذکر میان نظام جمهوری اسلامی و حکومت اموی را در حالی برقرار کرده که گویا در جریان نیست مقوله «فساد» در حکومت امیرالمؤمنین (ع) هم وجود داشت. مفهومی که در بیانه گام دوم رهبر معظم انقلاب نیز به آن اشاره شده است.
در واقع سروش‌محلاتی با فاکتور گرفتن این حقیقت تاریخی قصد دارد ملات لازم را برای القای اموی بودن جمهوری اسلامی را به مخاطب القا کند.
او همچنین در قبال وقوع مفاسد مالی در دوران حکومت امام مجتبی (ع) و ایضاً در میان برخی کارگزاران مالی امام کاظم (ع) نیز خود را به تجاهل زده و این حقایق را درباره فساد نگفته است.
باید اشاره کرد مقوله فساد از آنجا که امری نفسانی است؛ در هر عصر و در هر حاکمیتی حتی در حاکمیت امام معصوم نیز امکان وقوع دارد و بر اساس مبانی فلسفی و عقلانی، زمانی میتوان یک حکومت را جائر و ظالم نامید که نسبت به وقوع مفاسد دچار کرختی باشد و با فساد برخورد نکند.
در واقع، سروش‌محلاتی در حالی به این‌همانی میان نظام جمهوری اسلامی و حکومت معاویه پرداخته است که مردم جسد امیرمنصور آریا، وحید مظلومین و سایر مفسدین را بر بلندای دار دیده‌اند و می‌بینند که هیچ فساد اثبات شده‌ای در نظام جمهوری اسلامی ایران نیست مگر اینکه در دست پیگیری و برخورد قرار دارد.
گزاره «شیوع فساد» نیز یک عبارت پوپولیستی است که اصلاح‌طلبان برای مفسدنمایی از نظام اسلامی ترویج می‌کنند. این در حالی است که فساد همچون سایر گناهان نفسانی قابل اندازه‌گیری نیست و مقوله‌ای است که کم آن هم زیاد است. مع‌الوصف در حکومتی میتوان مدعی شیوع فساد بود که شاکله حاکمیت با فساد موافق باشد و با آن برخورد نکند.
سروش‌محلاتی همچنین بایستی سند ادعای خود مبنی بر بذل و بخشش اموی در نظام جمهوری اسلامی ایران را نیز ارائه کند!
آیا در نظامی که همه می‌دانند راه رسیدن به پست و مقام ارشد اجرایی از طریق صندوق رأی می‌گذرد؛ کسی می‌تواند مدعی بذل و بخشش و صله دادن ملک مصر و ری به اقطاب منطبق با حکومت باشد؟
و یا ایضا در کدامین بخش از سیاست‌های نظام جمهوری اسلامی ایران اثری از تبعیض و بی‌محلی به مردمان ساکت! مشاهده می‌شود که سروش محلاتی ادعای آن را مطرح می‌کند؟
سروش‌محلاتی باید کسی را به این محکمه بیاورد که از حاکمیت ایران همیان‌های درهم و دینار و وعده ملک مصر گرفته باشد تا به هر قیمتی، ادامه حکومت را تضمین کند.
آنچه که در ابتدای مطلب اشاره شد البته تنها بخشی از مواضع عجیب سروش‌محلاتی است...
این فرد همچنین دیدگاه‌هایی دارد از جمله اینکه مردم ایران شاد نیستند چون حسین (ع) را محور قرار داده‌اند، خیمه‌های امام حسین (ع) در ایران شده‌اند مراکز فحّاشی! جمهوری اسلامی مشکل عقل دارد، اعضای فعلی خبرگان، خبره نیستند و عده زیادی در حوزه به حکومت بدون ولی فقیه فکر می‌کنند .
گفتنیست، جریان سیاسی خاص چند سالیست که در برخی اماکن وابسته به خود و در ظاهر برگزاری احیای لیالی قدر، اقدام به طرح مواضع سیاسی علیه جمهوری اسلامی و مبانی شیعه می‌کند. اظهارات سروش‌محلاتی نیز در یکی از همین اماکن بیان شده است.
