به گزارش پایگاه جنبش عدالت خواهان ایران" از درب پیش روی روضه منوره حضرت معصومه (ع) که بیرون بیایی سمت چپ درب خروجی مزاری است که بر سنگ یادبوش نوشته است: مقبره مرحوم حجه الاسلام و المسلمین حاج سید مهدی موسوی گلپایگانی (ره) فرزند برومند زعیم عالیقدر جهان تشیع حضرت آیه الله العظمی گلپایگانی (ره) که در راه کمک به زلزله زدگان طبس در سال ۱۳۵۷ شمسی به فیض شهادت نائل گردید.
۲۵ شهریورماه ۱۳۵۷ بود. تنها یک هفته از کشتار وحشیانه رژیم پهلوی در جمعه سیاه (۱۷ شهریور) گذشته بود که زلزله بسیار شدیدی در شهرستان طبس روی داد. با توجه به شدت حادثه و تعلل حکومت پهلوی، امام خمینی (ره) که در تبعید به سر می بردند در پیامی از مردم خواستند خودشان به کمک هموطنانشان بروند.
گروههای مختلف مردمی به کمک زلزله زدگان شتافتند. حضور روحانیت در این حرکت بسیار چشمگیر بود. در پی این پیام آیت‌الله خامنه‌ای به همراه ده‌ها تن از روحانیون و فعالان انقلاب راهی طبس شده و در منطقه حادثه‌دیده مستقر شدند.
حضرت آیه الله گلپایگانی ضمن تلگرافی به آیه الله قمی و شیرازی از مراجع مشهد مقدس اعلام کردند موسسه خیریه تحت اشراف ایشان تکفل کودکان یتیم شده در این واقعه را برعهده می گیرد. فرزند ایشان حجه الاسلام سید مهدی گلپایگانی نیز در کنار دیگر روحانیون در لبیک به درخواست امام راحل (ره) شخصاً برای کمک رسانی به هموطنان زلزله زده عازم طبس شد.
ایشان پس از دیدار با علمای مشهد و رایزنی درباره چگونگی کمک به زلزله زدگان شبانه به سمت طبس حرکت کرد. وی در بامداد ۳۱ شهریور ۱۳۵۷ پس از ادای نماز صبح در جریان تصادفی مبهم جان خود را از دست داد.
ساعت ۵ و ۲۶ دقیقه صبح پنجم دی ماه ۱۳۸۲ در گوشه دیگری از کشور زمین لرزه شدیدی رخ داد. شهر بم به شدت به خود لرزید. با توجه به شدت زمین لرزه و نوع معماری تاریخی شهر بم، خسارات وارده بر شهر و نیز تلفات جانی بسیار زیاد بود. حجم خرابی ها به گونه ای نبود که دستگاههای مسئول به تنهایی از عهده برآیند. مردم داوطلبانه به میدان آمدند. در این میان حضور روحانیون چشمگیر بود.
آنها علاوه بر حضور در امداد رسانی به آسیب دیدگان در امر تجهیز و تدفین اموات این حادثه نقش ایفا می کردند. با توجه به تعداد بالای جانباختگان، تبعات بهداشتی ناشی از ماندن اجساد بر روی زمین و نیز لزوم شرعی دفن سریعتر اجساد، این امر اهمیتی مضاعف یافته بود.
هر چند برادران طلبه نیز متصدی این امر بودند اما باور کردنی نبود خواهران طلبه ای که به جهت روحیه لطیف زنانه در حالت طبیعی از روبرو شدن با مرده از او فرار می کردند برای خدمت به هموطنانشان آستین همت بالا زده بودند و زنانی که در این حادثه از دنیا رفته بودند را تیمم می دادند (با توجه به قطع آب ناگزیر اموات، به جای غسل تیمم داده می شدند) و کفن می کردند و به خاک می سپردند.
اوایل سال جاری نیز مردم عزیز چند استان کشور درگیر سیل شدند. حضور روحانیون در سیل اخیر نیز بسیار قابل توجه بود. مدارس علمیه در شهرهای مختلف از سراسر کشور طلاب را در قالب گروههای مختلف ساماندهی کردند و به کمک هموطنان در استانهای مختلف درگیر با سیل گسیل کردند.
طلاب و روحانیون مخلصانه در تخلیه گل و لای منزل هموطنان، احداث سیل بند، تهیه و توزیع غذای گرم و کمکهای مردمی، خدمات مشاوره ای، جمع آوری کمک از مردم در سراسر کشور و … حضوری فعال و چشمگیر داشتند و دارند. مرجع تقلید شیعه حضرت آیه الله العظمی سبحانی منزل مسکونی اش را فروخت و پولش را برای کمک به سیل زدگان اهدا کرد.
ماجرای اقدامات موثر رهبر معظم انقلاب و دیگر روحانیون تبعیدی به ایرانشهر را در جریان سیل این شهر در تیر ماه ۱۳۵۷ را نیز بارها شنیده ایم. این حضور و همدلی و کمک در دیگر حوادث و بلایای طبیعی نیز به همین صورت بوده است.
آنچه مایه تاسف است بازنمایی و تصویر سازی غلط از رابطه روحانیت و مردم در برخی رسانه ها است. این بازنمایی در کلیپی که اخیراً از یکی از هموطنانان عزیز سیل زده منتشر شده خیلی بروز دارد. او که از کمک و یاری مخلصانه روحانیون بسیار متاثر است می گوید: «من نسبت به روحانیت خیلی بدبین بودم مسخره می کردیم توهین می کردم از روزی که سیل آمد شرمنده شون شدم. روحانی می آمد دست می کرد در کاسه دستشوئی گل و لای را تمیز می کرد بعد که می خواست برود می گفت حلالم کنید.»
این تصور درباره روحانیت محصول چیست؟ چرا در برخی رسانه ها تعداد انگشت شماری از روحانیون که متاسفانه از امکانات دولتی استفاده نابجا می کنند و یا برخی که از امتیاز آقازادگی برای راحت طلبی استفاده می کنند بزرگنمایی می شوند و به عنوان نماینده روحانیت به جامعه معرفی می شوند؟
چرا خبری از هزاران طلبه که در وضعیت اقتصادی بسیار پایین تر از متوسط زندگی می گذرانند منعکس نمی شود؟ چرا چند هزار طلبه جهادی که در کمک به سیل زدگان تا زانو در گل فرو رفته اند در رسانه ها جایی ندارند؟ چرا به جای آقازاده ی لاکچریِ فلان آقا، فرزند گرامی آیه الله گلپایگانی به جامعه معرفی نمی شود؟ چرا اقدام ویژه یک مرجع تقلید در کمک به مردم سیل زده بازتاب رسانه ای درخوری پیدا نمی کند؟
نماینده واقعی روحانیت همین گروههایِ فراوان و پرتعدادِ جهادی هستند که در بطن حادثه به کمک هموطنانشان می شتابند و خود را وقف مردم می کنند، نه تعداد انگشت شمار روحانیون سلبریتی که در امثال این حادثه صرفاً از طریق شبکه های اجتماعی در این امر مشارکت می کنند و نه روحانیتی که برخی از کارگرادنانِ نادان (اگر نگوییم مغرض) به تصویر می کشند.
اگر قرار است روحانیت را قضاوت کنیم باید بر اساس اکثریت افراد آنها قضاوت کنیم و الا تعدادی انگشت شمار افراد نالایق که در این لباس درآمده اند در میان پزشکان و مهندسان و … هم هستند.
