به گزارش پایگاه عدالت خواهان" مسعود کارگر – به طور رسمی سال 92 بود که وارد عرصه رقابت کرسی های کلان حاکمیتی شد ، او که از قبل در منسب های وزارت و معاون اولی دولت اصلاحات برند شده بود ، پس از حدود هشت سال کنار گود نشینی و اوفول اصلاحات پس از اتفاقات سال 88 تصمیم می گیرد خود وارد گود شده و نقش منجی اصلاحات را ایفا کند، اما حضور دور از انتظار روحانی و حمایت تمام قد هاشمی و خاتمی از وی همه معادلات و مناسبات او را بر هم زد و ماجرا از آنجایی حساس تر می شود که درست چهار روز مانده به انتخابات 92 با نامه رئیس اسبق کنار(گذاشته می شود) گیری می کند اما با توشیح و تکرار همان رئیس سابق و مرید فعلی به عنوان سر لیست امید وارد مجلس دهم می شود ، ولی با این اقبال و نزدیک به دومیلیون رأی سه سال متوالی است که از کرسی ریاست آن محروم می شود ، محمد رضا عارفی که رییس فراکسیون امید است و با لیست امید وارد مجلس شده ، اینروزها از خیلی چیزها ناامید است و دلگیر ، از همان ائتلاف 92 گرفته تا اقبال کم جریان حامی اصلاحات درون مجلس ، به ریاست او
چرا اصلاحات عارف را مهره کلیدی خود نمی دانند؟
شاید بهترین دلیل ، عدم حضور محکم عارف در جریانات 88 و نیز رزومه ضعیف اش در دولت دوم خردادی ها باشد ، رزومه ای که کسی چون جهانگیری به سنگینی اش می بالید و تمام روزنه های مصدود شده از دولت امید گویی قرار است با اتکا به او در سال 1400 باز گردد
مواضع گاه دلخورانه و شاکی مئابانه ی عارف این نظریه را بیشتر تثبیت می کند
مخصوصا اتفاقی که در انتخابات 92 موجب ترور شخصیتی وی توسط جریان خودی شد
حال باید دید قرار است محمد رضا عارف دست از علایق جناحی خود برداشته و با اتکا به ژن خوب اش از روی اصلاحات رد شود ، یک تنه در انتخابات 1400 شرکت کرده و خود را پرچم دار اصلاحات واقعی معرفی کند و یا اصلاح طلبان تصمیم گرفته اند ابتدا سرنوشت 92 را به سر او آروده و برای همیشه از رویش رد شوند یا در روزگار قحط رجال اصلاحاتی تنها گزینه را برای بردن احتمالی یا باخت قطعی جریان خود جلو دهند.
