به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران" فضای اقتصادی کشور با توجه به تلاطم ها و موج های گرانی متعددی که در آن دیده می شود مشکلات بسیاری برای مردم و تولید کنندگان ایجاد کرده است.اغلب کسانی که برای امرار معاش کار آزاد دارند بایستی هر روز یک چشمشان به قیمت دلار و طلا و سکه باشد. چراکه ممکن است با یک اشتباه کل دارایی‌شان را در این بی ثباتی اقتصادی از دست بدهند. حالا در این شرایط که مردم با سختی و دقت تمام در حال فعالیت اقتصادی هستند «حسن روحانی» به عنوان رئیس دستگاه اجرایی کشور از مردم می خواهد که 5 ساعت بیشتر و بی مزد و منت کار کنند.
روحانی بیان می کند که ژاپنی‌ها بعد از جنگ دوم جهانی و ویران شدن کشورشون، برای ساخت دوباره ژاپن ۸ ساعت کار با مزد و ۵ ساعت کار رایگان کردند، ما هم باید همین کار رو بکنیم!
اینکه بالاخره دولتمردان به این موضوع اعتراف کردند که نتیجه مدیریت آنان باعث شده تا کشور با مشکلاتی مانند ژاپن جنگ جهانی دوم برسد در جای خود بسیار قابل توجه است.
البته نکته اساسی اینجاست که دولت محترم چه کاری برای ثبات بازار انجام می دهد و مردم به کدام وعده تحقق یافته دولت باید دل خوش کنند؟ دولتمردان چقدر همپای مردمی که همیشه برای حمایت از آنها در صحنه بوند، تلاش می کنند. آیا آنان نیز بدون مزد 5 ساعت بیشتر از کار روزانه خود تلاش می کنند و واقعا برای این کارها پول مازادی دریافت نمی کنند؟ مثلا «حسام الدین آشنا» مشاور فرهنگی رئیس جمهور که مدت زمان زیادی را در توئیتر و سر و کله زدن با کاربران شبکه های اجتماعی می گذراند، چقدر در این حوزه گام جدی بر می دارد. به نظر می رسد دولت در این عرصه بایستی یک سوزن به خودش و سپس یک جوالدوز به مردم بزند.
مردم علاقه مند هستند که کار کنند اما باید فضای کسب و کار مهیا باشد. اقتصاد ایران یک دریای متلاطم است که در آن ماهیگیری نه تنها سخت بلکه بازی با جان و مال آدمی است. اتفاقا مردم امروز از برجام و ... ناامید شدند و حالا بیشتر به فکر خوداشتغالی و اتکا به خویش هستند. آمار کسب و کار هم خصوصا در حوزه صنعت نشان می دهد که میل مردم برای حضور در عرصه اقتصاد مقاومتی و اقتصاد داخلی بسیار زیاد است اما دولتمردان باید نقش خود را به خوبی ایفا کنند و سهم خود از آبادانی کشور را بپردازند.
بیشتر بخوانید:
آقای روحانی! قبل از سخنرانی اندکی تامل کنید
از سوی دیگر مردم به امیدواری در دولت تدبیر و امید نیازمند هستند. دولتی که پیشتر با حرف درمانی مردم را به آینده امیدوار می کرد حالا باید با کار درمانی خود را الگو قرار دهد. اینکه هر روز به مردم بگوییم که بیشتر مقاومت کنند و با ژست‌های مقاومتی که پشت آن واقعیت دیگری نهفته است نمی توان مردم را به جد وادار به تلاش کرد. متاسفانه اینطور سخنان بیشتر از اینکه امیدآفرین باشد زخم زبان گونه است و مردم را در این تنگنای اقتصادی ناامید و ناراحت می کند. چندی پیش بود که یکی از وزرای دولت بیان کرده بود مردم مثل مردم چین یک وعده غذا بخورند. هر چند که در صحت این موضوع که چینی‌ها یک وعده غذا می خورند تشکیک جدی وجود دارد اما باید گفت که دولتمردانی که بعضا زندگی اشرافی دارند نباید با این سخنان دل مردم رنجیده را بیشتر از این بیازارند.
ژست‌های مقاومتی که این روزها دولتمردان به خود می گیرند بایستی در عمل هم خروجی داشته باشد. وگرنه به نظر می رسد اگر مسئولان در این امر سکوت کنند و کار و خصوصا اقتصاد را به دست مردم بسپارند، جامعه ایران به خوبی می داند چطور راه پیشرفت و ترقی را طی کند.
موضوع اساسی اینجاست که برای کار بایستی در ابتدا زیرساخت‌های درست و اساسی ایجاد کرد. پرکاری و تلاش زیاد اما بدون هدف قطعا نتیجه لازم را ایجاد نمی کند. دولتمردان در این عرصه بایستی دست به کار شوند و کار اقتصاد را سروسامان دهند تا مردم هم با امنیت روانی و اقتصادی بالا بتوانند فعالیت‌شان را بیشتر کنند.
