به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران"مهدی جهان‌تیغی:آنچه رسانه‌های نزدیک به دولت و از اخبار تاکنون منتشر شده منتصب به استعفای وزیر امور خارجه می‌توان برداشت کرد این است که محمد جواد ظریف به علت عدم حضور در دیدارهای بشار اسد در تهران استعفا داده و یا حداقل دلخورهای جدی دارد.
در نگاه اول عدم حضور ظریف در این دیدارها سوال برانگیز است. البته درباره عدم حضور محمد جواد ظریف در دیدار رهبری با بشار اسد مساله کاملا طبیعی است. عموما دیدار مقام معظم رهبری با مقامات عالی‌رتبه خارجی با جضور افرادی همچون رئیس جمهور، معاون اول و یا مشاور رهبری در امور بین الملل برگزار می‌شود. در تصاویر منتشر شده از دیدار رهبری با بشار اسد، تصویری از مقامات دولتی همانند رئیس جمهور و یا معاون اول او دیده نمی‌شود. مساله ای که نشان می‌دهد که دولتی‌ها بیشتر خود را برای دیداری رسمی و جداگانه روسای جمهور دو کشور آماده کرده بودند. به تعبییر دیگر سفر بشار اسد به تهران در دو سطح مختلف برگزار شده است.
بنابراین آنچه بیشتر سوال برانگیز است، عدم حضور ظریف در دیدار روحانی و بشار اسد است. مساله‌ای که بیش از همه از عدم هماهنگی در درون دولت خبر می‌دهد. اینکه چگونه این غفلت صورت گرفته و یا دفتر رئیس جمهور دقت نکرده و یا عدم حضور ظریف را چندان غیرطبیعی ندیده است، مسایلی است که دولتی‌ها خودشان باید جواب بدهند. البته اگر حتی ادعا شود که ظریف از حضور بشار اسد در تهران خبری نداشته باز هم به کوتاهی مقامات دولت برمی گردد.
جدای از اینکه احتمالا شرایط امنیتی بشار اسد در دمشق بگونه‌ای است که حضور وی باید در سریعترین زمان ممکن و با بالاترین لایه‌های امنیتی و حفاظتی از زمان خروج از سوریه صورت می‌گرفته است، با این وجود دیدار بشار اسد با رئیس‌جمهور نشان می‌دهد که ایشان و اطرافیانش با برنامه کاری بشار اسد در تهران هماهنگ شده‌اند.
بنابراین این سوال مهم را باید دولتی‌ها جواب بدهند که چرا ظریف نبود؟ او از دیدار خبری نداشت؟ یا اساسا خودش نیامد؟ بی هماهنگی بود یا غفلت یا اساسا دلیل مهم دیگری در کار هست که مقامات بالاتر از ظریف در دولت، صلاح ندیدند که او نباشد؟ هرجور که به مساله نگاه کنیم، بازهم این دولتی‌ها هستند که باید پاسخگو باشند.
اما از تمامی مسایل بالا هم که بگذریم باید به آقای ظریف گفت که یک وزیر انقلابی در این شرایط مهم بین‌المللی استعفا نمی‌کند! ضمن اینکه ایشان می‌توانست این دلخوری را به شکل دیگری نشان بدهد و یا حداقل پس از رفتن بشار اسد و به خاطر جلوگیری از حاشیه‌سازی برای این سفر مهم، چند روز بعد در فضای کم هزینه‌تر برای کشور و نظام، استعفای خود را رسانه‌ای می‌کرد. مسئولیت‌پذیری هم اقتضا می‌کند که در دورانی که تکلیف برجام مشخص نشده، و تبعاتی زیادی از بابت آن نصیب کشور شده، مسئولی که خود در بوجودآوردن این معاده بین‌المللی نقش اول بعد از رئیس جمهور را داشته، آن را به حال خود رها نکند.
اما این چند خط ذیل نیز خطاب به وزیر محترم خارجه خالی از لطف نیست...
الف: آقای ظریف! تعداد سفرهای شما به سوریه به یک چندم سفرهای حاج قاسم به دمشق می‌رسد؟ در حالیکه او برای جنگیدن می‌رفت و شما برای ایراد چند دیدار و سخنرانی معمولی به شام پرآشوب رفتید؟
ب: از حاج قاسم سلیمانی چندتا عکس یادگاری با بشار اسد، پوتین و هر فرد دیگر موثری در آوردگاه جهانی شام سراغ دارید؟ تاکنون هم هر فیلم و عکسی از او درباره سوریه و هرجای دیگر، منتشر شده دیگران منتشر کرده‌اند؛ او لحظاتی در سرزمین شام خلق کرده که هر تصویرش، هزاران بار آرزوی هر چهره سیاسی است تا به مردم به عنوان سند افتخار و کارآمدیش نشان بدهد! آیا امروز مردم از عکس‌های شما با ده‌ها مقام آمریکایی و اروپایی چنین احساسی دارند؟
ج: البته حاج قاسم به گرفتن عکس یادگاری دیپلماتیک نیازی ندارد؛ برای فردی که حتی نامه بلندترین مقامات آمریکایی را نخوانده رد می کند، این چیزها بیشتر شبیه شوخی است. اما اگر امروز بشار اسد در جایگاه رئیس‌جمهور سوریه بعد از پنج سال جنگ جهانی به تهران برای قدردانی می‌آید، چه کسی در خلق کردن این تصویر بیش از همه نقش دارد؟ در اینجا یک گزاره مهم و خلاصه و البته ذوقی وجود دارد: "اساسا بشار اسد از دمشق با حاج قاسم به تهران آمد!" البته مگر غیر از این می توانست باشد؟!
د: اما در ساعاتی که بعد از پنج سال بزرگ و تاریخی برای جریان مقاومت بشار اسد به دیدار رهبر عالی رتبه و پیشران مقاومت در جهان برای تشکر و قدردانی می آید، وقت استعفا و در حاشیه قرار دادن این موضوع مهم است؟!
