به گزارش پایگاه عدالت خواهان" علیرضا پورجعفری: وکیل خانواده هاشمی و عضو شورای مرکزی حزب کارگزارن روز گذشته و در حاشیه حضور خود برای ثبت نام در انتخابات شورای شهر خبر از اعلام کاندیداتوری محسن هاشمی به عنوان کاندیدایی در کنار حسن روحانی رئیس جمهور داد.
علیزاده‌طباطبایی خاطرنشان کرد: طبق تصمیمی که گرفته شده ایشان (محسن هاشمی) کاندیدای شورای شهر نمی‌شود و قرار است کاندیدای ریاست‌جمهوری دوره دوازدهم شود.
وکیل خانوادگی هاشمی‌رفسنجانی تاکید کرد: بنا شده اگر کاندیدای دیگری در کنار روحانی باشد، آن فرد آقای محسن هاشمی است.
گرچه این خبر ساعتی بعد توسط محسن هاشمی تکذیب شد ولی به نظر می رسد حتی با اعلام تکذیب خبر توسط محسن هاشمی این اقدام توسط اعتدال گرایان پیام های خاصی از جمله عدم پایبندی حسن روحانی به جریان اصلاح طلب داشته باشد. که این موضوع حکایت از عمق شکاف بین دو جریان اعتدال و اصلاح طلب دارد و نشان می دهد که اعتدالیون اعتمادی به کاندیدا شدن یک اصلاح طلب حتی به صورت کمکی هم ندارند.
*در بر روی یک لنگه می چرخد!
در یک ماه اخیر اتفاقات پر پیچ و خمی در اردوگاه جریان موسوم به اعتدال و اصلاح طلبان رخ داد. از جمله این اتفاقات، اختلافات گسترده ای بود که بین این دو طیف برای انتخاب فردی به عنوان کاندیدای پوششی یا اصطلاحا ضربه گیر برای حسن روحانی، شکل گرفت.
حال با اعلام رسمی کاندیداتوری محسن هاشمی در کنار حسن روحانی، مشخص شد که وی خیلی دل در گرو اصلاح طلبان ندارد و مایل نیست که علی رغم همه ی کمک هایی که جریان اصلاح طلب به او در انتخابات 92 کرد، زیر پرچم آن ها قرار بگیرد و هنوز به جریان مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی پایبند است.
*چرا محسن هاشمی؟
مطرح شدن اسم محسن هاشمی رفسنجانی در کنار حسن روحانی، خود نشان از بهم ریختگی و قحط الرجالی در میان جریان اعتدال دارد. محسن هاشمی که به اعتبار پدر در مسئولیت های مختلفی بود، در سال های گذشته از وی همواره به عنوان کاندیدای اصلی شهرداری تهران نامبرده می شد. شاید این سیاست از این جهت بود که هواداران جریان موسوم به اعتدال دنبال درست کردن رزومه ای برای وی برای استفاده در موقع لزوم بودند اما موفق نشدند. اینک می خواهند فرزند ارشد مرحوم هاشمی رفسنجانی را به عنوان چهره ای برای ریاست جمهوری معرفی کنند. اما سوال این است که چرا محسن هاشمی؟
مسئولیت هایی مانند رئیس دفتر مجمع تشخیص مصلحت نظام، رئیس بازرسی ویژه ریاست جمهوری، مدیریت مترو و عضو هیئت مدیره سازمان صنایع دفاع، که از سوابق محسن هاشمی بوده، این موضوع را می رساند که وی تجربه ی زیادی در کار اجرایی و خدمات رسانی به مردم نداشته است. از طرفی در کارنامه محسن هاشمی حضور جدی مدیریت های کلان و سیاست گزاری های مهم نیز دیده نمی شود. حال این که چرا جریان اعتدال وی را به عنوان نامزد پوششی حسن روحانی انتخاب کرده است، سوالی است که شاید پاسخش در آینده روشن شود.
*سرمایه گزاری که احتمال ضررش بیشتر است
اختلافات بین اصلاح طلبان بر روی انتخاب حسن روحانی به عنوان کاندیدای نهایی این جریان، در ماه های اخیر نیز شدت گرفته است. از یک سو محمد رضا عارف رئیس شورای عالی اصلاح طلبان در 23 اسفند ماه سال گذشته اعلام کرده که نامزد نهایی این جریان در انتخابات 96 حسن روحانی است، اما طیف دیگری از اصلاح طلبان مانند مصطفی کواکبیان، حجت الاسلام اشرفی و حجت الاسلام زارع فومنی نیز حاضر به پذیرفتن این موضوع نشده اند و حتی خود نیز به عنوان فردی مستقل اعلام کاندیداتوری کرده اند.
از رفتارهای این جریان در ماه های نزدیک به انتخابات می توان فهمید که ترس اصلاح طلبان از باخت حسن روحانی و جریان متبوعش در انتخابات زیاد است. از همین رو اصلاح طلبان نو گرا حاضر به پذیرفتن کاندیداتوری حسن روحانی به عنوان گزینه ی آخر خود نیستند و در واقع نمی خواهند در این کارزار ریسک کنند و سر خود را نهایتا بی کلاه ببینند!
حال موضوعی که در این میان بیش از همه موارد جلب توجه می کند این است که جریان موسوم به اعتدال و جریان اصلاح طلبان علی رغم شعار هایی که در انتخابات سال 92 مطرح می کردند، نتوانستند در همدیگر حل شوند و شاید یک علت این موضوع نیز این است که اصلاح طلبان حاضر نیستند که هویت خود را در جریان موسوم به اعتدال حل کنند.
همچنین جریان اصلاح طلبی به خاطر عملکرد خود در فتنه 88 احساس ضعف می کند و از طرفی دیگر اعتدال نیز به واسطه عملکرد ضعیف خود در نزدیک به چهارسال گذشته پایگاه اجتماعی مناسبی ندارد به همین جهت این دو طیف قصد داشتند تا بهم بپیوندند که با بروز این اختلافات در بین آن ها مشخص شد که این سیاست هم به سر انجام نرسیده و این بی سرانجامی نهایتا در انتخاب محسن هاشمی به عنوان کاندیدای ضربه گیر، خود را به خوبی نشان داد.
