به گزارش پایگاه عدالت خواهان" - بر اساس اصل 113 قانون اساسی پس از مقام رهبری رئیسجمهور عالیترین مقام رسمی کشور است و مسئولیت اجرای قانون اساسی و ریاست قوه مجریه را جز در اموری که مستقیما به رهبری مربوط می شود، بر عهده دارد، در حالی که رئیسجمهور واج باید به جای حرف زدن عمل کرده و باید و نبایدها را کنار گذاشته و برای خدمت رسانی به مردم بکوشند.
نشست خبری روز گذشته رسانه‌ها با رئیسجمهور در حالی برگزار شد که وی همچنان با تکیه بر همان رویه همیشگی خود بیش از 70 بار از کلمه باید و نباید استفاده کرد و انگار نه انگار که خود مسئول اجرایی کردن این بایدهاست.
«باید زمان‌شناس باشیم؛ اگر زمان و شرایط خود را نشناسیم، انجام وظیفه برای ما سخت و دشوار خواهد بود... نرخ ارز را هم شما در سوالتان و در پاسخ متعادل نمی‌بینیم که باید به تعادل برسد... باید وزارت ارشاد مشکلاتی که در این حوزه وجود دارد را دنبال کند.... باید مشکل دانشگاه‌ها را از طریقی حل کنیم باید دنبال کنیم...بعضی از مشکلات به حق است. باید فضای مجازی را به فرصت بزرگ برای نسل جوان‌مان تبدیل کنیم... باید اختلافات را کنار بگذاریم. اتکاء مان به نفت را باید کمتر کنیم... باید خودروها و تمام وسایلی که مصرف‌کننده انرژی هستند، اصلاح شوند.....»
اظهارات آقای روحانی در حالی مطرح می‌شود که این مساله محدود به این نشست نبود و وی بارها همین رویه را در دولت یازدهم و دوازدهم در پیش گرفته است برای مثال در آخرین گفت‌وگوی زنده تلویزیونی خود هم با مردم بیش از 60 بار از کلمه‌های باید و نباید استفاده کرد و رر در آن برنامه هم به جای آن که از عملکرد خود بگوید بیشتر به تشریح بایدهایی پرداخت که ضمیر فاعلی آن مشخص نبود.
«ایران روی گسل های متعدد است؛ باید کشور و محل زندگی مردم در برابر زلزله ایمن شود... قاچاق را از 20 به 12 میلیارد دلار رساندیم و این مبارزه باید دایم باشد.... به حمل و نقل عمومی باید کمک، و ناوگان جاده ای و خودروهای سنگین فرسوده نوسازی شود... هم به ایمان مردم و هم زندگی و کسب و کارشان باید توجه کنیم... دسترسی مردم به فضای مجازی باید دایمی باشد...»
ورق زدن کارنامه روحانی در دوره اول ریاست جمهوری و به خصوص در ایام انتخابات‌های گذشته و در دولت فعلی نشان می‌دهد که وی به صحبت‌های خوش آب و رنگی که در گه گاه در رسانه ها یا محضر رهبر انقلاب در موضوع وعده ها مطرح میکند، خیلی پایبند نبوده و خود را ملزم به اجرای آن باید شدنها نمی‌داند که امروز صحبت از آن به میان می‌آورد و حتی پس از دادن وعده‌های خود، حرف‌هایش را فراموش میکند تا جایی که پیش از این دربرابر پرسش خبرنگاری که درباره حل مشکلات اقتصادی مردم در 100 روز از وی سوال کرد، از واژه «من کی گفتم» استفاده کرد که در نوع خود دور از انتظار نبود.
برای نمونه روحانی در حالی صحبت از ضرورت ایجاد 900 هزار شغل در سال میکند که سابقه دولت یازدهم نشانی از عزم جدی دولتمردان برای حل معضل بیکاری در مجموعه دولت را نشان نمی‌دهد و متاسفانه تمام تلاش دولتمردان صرفا در دادن وعده در این عرصه خلاصه می‌شود. به نوعی در این میان جوانان صرفاً ابزاری برای رای آوری دولت با این شعار هستند.
در این شرایط عملکرد رئیسجمهور و دولتمردان در حالی با وعده و وعید در حال گذران و باید بشودها همراه است که رهبر انقلاب در 22 خردادماه 96 که یکی از دیدارهای مهم دولتی‌ها با ایشان بود، در جواب بایدهایی که آقای روحانی از گفتن آن ابایی ندارد، فرمودند: « رئیس جمهور محترم در سخنانشان مواردی را گفتند که «باید بشود» اما مخاطب و مجریِ عمده این موارد، خود ایشان و تیم کاریِ دولت هستند.»
