به گزارش پایگاه عدالت خواهان" برخی چهره های اصلاح طلب در چند هفته اخیر تلاش کردند که به این سوال پاسخ بدهند که چرا در دولت مورد حمایت آنها تجمع اعتراض آمیز اقتصادی و معیشتی شده ولی در دولت احمدی نژاد که آن را ریشه همه مشکلات چند سال اخیر و آینده کشور معرفی می کنند، اعتراضی برگزار نشده است.
به گزارش جهان نيوز، سیدحسن رسولی، عضو اصلاح‌طلب شورای شهر تهران، عضو هیأت مدیره بنیاد امید ایرانیان و از نزدیکان محمدرضا عارف نیز معتقد است چون احمدی‌نژاد در رفتارهای پوپولیستی بسیار حرفه‌ای بوده توانسته جلوی اعترضات مردمی را بگیرد!
وی در پاسخ به این سوال روزنامه اصلاح طلب آرمان که "چرا در زمان دولت گذشته اعتراضات نمود بیرونی نداشت؟" گفته است: " دولت آقای احمدی‌نژاد، کاملا افراطی و غیرعادی بود. محمود احمدی‌نژاد سعی داشت با بالابردن سطح درآمد نفتی و اعمال مدیریت توزیعی فضا را تلطیف کند که تا حدی هم در سطح پایین جامعه موفق بود. بدین صورت که پخش پول در بین آحاد مردم صورت می‌گرفت و درواقع مانند تزریق مسکن، اعتراضات و فوران مطالبات بحق مردمی را به تعویق می‌انداخت که نهایتا در دولت روحانی این فوران به این شکلی که امروز شاهدش هستیم شروع شد و جدا از این مسائل باید گفت که آقای احمدی‌نژاد در رفتارهای پوپولیستی بسیار حرفه‌ای‌تر عمل می‌کرد اما خوشبختانه آقای روحانی چنین رفتاری نداشته و ندارند. روحانی به‌دنبال این است که هر مشکلی را از مسیر قانونی، علمی و کارشناسی حل و فصل کند. اقتصاد ایران دیگر تحمل مسکن‌های غیر واقعی را ندارد. اقتصاد ایران نیازمند جراحی است و البته این جراحی هزینه و خونریزی دارد. روحانی به‌دنبال این است که در مسیر اصلاح اقتصادی هزینه‌های آن را به حداقل ممکن کاهش دهد."
این در حالیست که پیش از این عباس عبدی از تئورسین های جریان اصلاحات طی یادداشتی تاکید کرده بود که همین که مردم الان تجمع می کنند و در دوره احمدی نژاد نمی کردند، یعنی پشت پرده دارد!
وی در اینباره نوشت: " دو شاخص اشتغال و تورم را برای دوره هشت ساله احمدی‌نژاد با دولت کنونی مقایسه می‌کنیم تا حساب به دست همه آید. این مقایسه هم مبتنی بر آمار من‌درآوردی نیست، بلکه آمار رسمی است که طی سال‌های گوناگون تهیه و منتشر شده است. شاخص قیمت‌ها در دوره آقای احمدی‌نژاد از رقم ۱/۱۶ به 9/70 رسید (1395=100). یعنی قیمت‌ها در دوره هشت ساله وی ۴/۴ برابر یا ۴۴۰ درصد زیاد شد. این افزایش قیمت در دوره چهار ساله آقای روحانی کمتر از ۶۰ درصد است. از سوی دیگر رشد اشتغال از سال ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۲، فقط ۲/۴ درصد بوده، یعنی در دوره احمدی‌نژاد فقط حدود ۴ درصد به افراد شاغل اضافه شده است، در حالی که در دوره آقای روحانی فقط در سه سال ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۵، حدود ۴/۷ درصد بر تعداد شاغلین اضافه شده است. این دو رقم را بگذارید در کنار درآمدهای سرسام‌آور نفتی دولت احمدی‌نژاد تا قضیه روشن‌تر شود.حال با این ملاحظه چه کسی احتمال می‌دهد که مردم در چنان شرایطی هیچ اعتراضی نسبت به وضع گرانی و بیکاری خود نداشته باشند ولی در شرایط کنونی معترض باشند؟عقل سلیم این را نمی‌پذیرد. البته این بدان معنا نیست که مردم از وضع اقتصادی رضایت دارند. به‌طور قطع این رضایت وجود ندارد، ولی پرسش این است که اگر کسانی بتوانند نسبت به وضع خود معترض شوند و آن را علنی اظهار دارند و به‌صورت جمعی گرد هم آیند و در خیابان شعار دهند، به طور قطع در دوره احمدی‌نژاد باید بیشتر و گسترده‌تر دست به این اقدام می‌زدند. چون آمار تورم و اشتغال که دروغ نمی‌گویند. اگر مدعی شویم که آمار رسمی دروغ باشد، در دوره گذشته دروغ‌های بیشتری می‌گفتند و لذا وضع بدتر از همان آمار رسمی بود. بنابراین منطقی است که بگوییم این تظاهرات مبتنی بر یک واکنش خودانگیخته اجتماعی و غریزی مردمی نیست!
از سوی دیگر، علی صوفی از دیگر چهره های اصلاح طلب نیز در پاسخ به این سوال روزنامه آرمان که "اعتراض‌های اقتصادی تجمع کنندگان به چه میزان به عملکرد دولت آقای روحانی باز‌می‌گردد و به چه میزان ریشه در سیاست‌های اقتصادی گذشته دارد؟ معتقد است: "بدون شک بحران‌های کنونی جامعه همگی ریشه در سیاستگذاری‌های گذشته دارد. در شرایط کنونی تورم، گرانی و بیکاری به ابرچالش‌های جامعه ما تبدیل شده که سبب نارضایتی مردم را پدید آورده است. ریشه بسیاری از مشکلات اقتصادی کنونی جامعه قطع روابط اقتصادی ایران با کشورهای جهان و تحریم‌های بین‌المللی است. همه این اتفاقات نیز در دولت‌های نهم و دهم رخ داده و سیاستگذاری‌های این دو دولت در نابسامانی اقتصادی کشور نقش تعیین کننده‌ای داشته است. این در حالی است که دولت آقای روحانی تلاش زیادی انجام داد تا به این نابسامانی‌های جامعه رسیدگی کند که تا حدودی نیز وضعیت را کنترل کرده است. با این وجود آقای روحانی بیش از هر چیز به نتیجه برجام چشم امید دوخته است و امید دارد که با دستاوردهای برجام بتواند وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم را بهبود ببخشد. به همین دلیل نیز هنگامی که در دستاوردهای برجام اخلال به وجود آمد برخی از برنامه‌های دولت و به خصوص در زمینه برنامه‌های اقتصادی دولت متوقف شد و دولت نتوانست به برنامه‌های از پیش تعیین شده خود جامه عمل بپوشاند. از سوی دیگر آقای روحانی در طول مبارزات انتخابات ریاست جمهوری شعارهایی را مطرح کردند که مورد توجه مردم قرار گرفت و به همین دلیل مردم انتظار داشتند پس از پیروزی ایشان، آقای روحانی جدیت بیشتری در زمینه تحقق برخی مطالبات سیاسی و اقتصادی آنها از خود نشان بدهد. این در حالی است که آقای روحانی پس از انتخابات ریاست جمهوری راه دیگری در پیش گرفتند و در برخی زمینه‌ها سکوت اختیار کردند. مردم نیز احساس کردند به مطالبات آنها بی‌اعتنایی شده است و به همین دلیل به شکل‌های مختلف و از جمله تجمعات خیابانی واکنش نشان دادند. با این وجود آقای روحانی در چهار سال دولت یازدهم همه تلاش خود را انجام دادند تا بتوانند به وعده‌هایی که به مردم داده‌اند عمل کنند. با این وجود این وضعیت در دولت دوازدهم وجود نداشته و آقای روحانی هنوز برنامه مشخص و مدونی را درباره رویکرد دولت در چهار سال آینده مشخص نکرده و هنوز موانع پیش روی دولت را برای مردم تشریح نکرده و یا به مصلحت ندانسته که دست به چنین کاری بزند. همه این مسائل دست به دست هم داد تا مردم نارضایتی‌های خود را به این شکل در خیابان‌ها نشان بدهند."
