خاضعانه ، رمضان را در یافتند و آنچنانکه جسم مجالی یافت تا لحظاتی رها شود از ظواهر دنیا ، روح را نیز فرصتی مغتنم پیش آمد تا سیری کند در آفاق وانفس ، تا در یابد معنای واقعی میهمانی خدا را و بدین سان معرفتی تام و کامل می خواهد ، چونان معرفت ، زین العابدین ، سید الساجدین ، امام علی ابن الحسین (ع) تا درک نماید عظمت این ماه را و در فراق او چنین نجوا نماید .
درود بر تو اى بزرگترین ماه خدا، و اى عید دوستان خدا.
درود بر تو اى گرامی ترین وقت هائى که (با ما) مصاحب و یار بودى، و اى بهترین ماه در روزها و ساعتها.
درود بر تو ماهى که آرزوها در آن نزدیک است و کردار (شایسته) در آن پراکنده (فراوان) است.
درود بر تو ای همنشینی که چون پدید آید، احترامش بزرگ است و چون ناپدید شود فقدانش دردناک باشد
