به گزارش سرویس سیاسی پایگاه مطالبه گران و عدالت خواهان ایران" اگر یادتان باشد آقای روحانی در سال ۹۲ شعارها و وعده های خیالی و فریبنده ی فراوان گفته اند از جمله:
۱- من یک مخروبه راتحویل گرفته ام .
۲- یک ریال در صندوق ذخیره ارزی وجود ندارد و کاملا خالی است و مطالب دیگر
۳- والله قسم اگر مشکلات قابل حل نبود من اصلا نمی آمدم و حرفهای دیگر .....
خبر مهم: هفته گذشته آقای روحانی اعلام کردند که بزودی گشایش اقتصادی در کشور ایجاد می شود البته اگر مقام معظم رهبری موافقت بفرمایند؟! این نوع ادبیات و روش وعده به مردم مسبوق به سابقه است که شبیه سیاست عمرعاصی و ماکیاولی (غربی) در عصر امروز رایج می باشد.
نکته ظریف؛ شرطی کردن گشایش اقتصادی کشور؛ بویژه گِروکِشی از موافقت و آبروی رهبری یک ترفند جدید و آشکار است که دوسر برد را برای روحانی بدنبال دارد.
سئوال؟
۱- مگر دغدغه و تاکیدات مستمر رهبری؛ اقتصاد و معیشت مردم نیست؟
۲- مگر آقای روحانی از اختیارات و امکانات و بودجه کافی برخوردار نیست که حالا اجازه می خواهند.
۳- متولی برنامه و بودجه و اجراء و رسیدگی به زندگی مردم؛ طبق قانون مجلس و دولت می باشند که هیچ ربطی به رهبری ندارد.
۴- برداشت از صندوق ذخیره ارزی طبق قانون منوط به اجازه رهبری می باشد که در مواقع بسیار مهم و بحران؛ دولت می تواند به اندازه نیاز از آن برداشت نماید.
بنابر این: گشایش اقتصادی؛ بعد از ۷ سال و در پایان دولت و آنهم منوط کردن آن به موافقت رهبری؛ شرطی کردن موضوع ترفند جدید دولت است که در آینده زوایا و ابعاد پنهان آن برای آحاد جامعه همانند برجام روشن خواهد شد.
و لذا برداشت از ذخیره ارزی و فروش نفت به مردم؛ مشابه همان طرحهای ضعیف و بی خاصیت ۷ ساله گذشته است که اطاق فکر روحانی که برخی بی عرضه و بعضا نفوذی هستند طراحی شده است.
بنابر این؛ جمع کردن نقدینگی به شیوه های ناصحیح و یا گشایش شرطی دولت باعث می شود که سال آینده ۸۰ میلیون طلبکار سهام عدالت؛ سهامداران بورسی و طلبکاران نفتی؛ دولت آینده را زمین گیر کرده و ضمن اعتراض عمومی به یک بحران اجتماعی و امنیتی برای کشور ببار بیاورد و مجلس را هم درگیر نماید.
ظاهراً آقای روحانی در نظر دارد که طبق ادعاهای خلاف واقع سال ۹۲؛ دولت را به همانگونه که تحریف کرده بود تحویل رئیس جمهور بعدی بدهد که وامصیبتا!
۲۳ مرداد ۹۹ فرهادنیا
