به گزارش پایگاه عدالت خواهان"؛ حجت الاسلام والمسلمین احمد رضا احمدی رئیس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان گلستان طی مطلبی نوشت: هیچ یک از نام آوران علم کلام و فقه شیعه اعم از متقدمین و متاخرین، به ناقص بودن امامان معصوم عقیده ندارند.و همه مراجع و دانشمندان علوم دینی، چهارده معصوم را عاری از خطا، اشتباه، جهل و نقص می دانند.چنانکه تنزیه الانبیاء، ص 2؛ قواعد المرام، ص 125 و انوار الملکوت، ص 196.
آرا علمای شیعه را بالاجماع آورده است:«روا نیست بر پیامبران علیهم السلام، انجام گناهان، خواه کبیره باشد یا صغیره، پیش از پیامبر شدن باشد، یا پس از آن.» و نیز « از دیدگاه امامیه پیامبر خاتم حضرت محمد صلی الله علیه وآله از هنگامی که آفریده شده تا زمانی که به جوار خداوند شتافت هرگز مرتکب معصیت خداوند نشده، نه از روی عمد و نه فراموشی چنان که قرآن و اخبار اهل بیت علیه السلام به صورت متواتر بر آن دلالت دارد.» و این شواهد بر عصمت پیامبر اسلام ( صلوات الله علیه )تاکید دارند.
اینکه کسی می گوید بر پیامبر و امام هم می توان نقد کرد در واقع پذیرفته است که در آن ذوات مقدسه(العیاذبالله)خطا راه دارد.
زیرا وقتی سخن از نقد به میان می آید در مقابلش مفاهیمی از قبیل نقص و خطا متبادر می شود. آنگاه که می گوییم بر فلانی نقد دارم یعنی در فلانی احتمال نقص، جهل و خطا وجود دارد. وقتی گفته می شود به پیامبر و امام هم می شود نقد کرد یعنی معصوم علیهم السلام مصون از خطا و اشتباه نیست و این عقیده با معارف الهیه، باکلام اسلامی و فلسفه امامت ناسازگار است.
صاحبان نظریه نقد بر معصوم، در خوشبینانه ترین حالت از درک معارف امامت عاجزند.
عصمت امامان از حیث عقلی و نقلی اثبات شده است.و از اصول و ضروریات عقیده شیعه است.
اندیشه انکارعلم امامت و معتقد به جهل و نقص و خطای معصوم در دوران ما، ریشه در روشنفکری دارد که حتی در آشکارترین مبانی توحیدی تردید می کنند و اعتقاد نقد برامام زمان از مبانی اندیشه افراد منحرف و منورالفکری همچون عبدالکریم سروش حکایت دارد که ابتدا تردید و تشکیک در عصمت پیامبر و آل کرد و بعدها اصل وحیانی بودن قرآن و وجود امام زمان را مورد انکار قرار داد.
عبد الكريم سروش، در بسط تجربه نبوى،صص۱۳۳،۱۳۴و۲۷۷میگويد:«پس از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله ديگر هيچ كس ظهور نخواهد كرد كه شخصيتش به لحاظ دينى ضامن صحت سخن و حسن رفتارش باشد و براى ديگران تكليف دينى بياورد».
و در فراز ديگر میگويد: «امام معصوم، با فرض اين كه از ناحيه پيامبر نصب شده است - امامت به معناى سياسى ظاهرى میكند. و معناى سياست ظاهرى اين است كه رعيت میتواند بر حاكم خرده بگيرد، بر او انتقاد كند و میتواند در جايى فرمانش را اطاعت نكند يا دليلش را نپذيرد».از گفته های عبدالکریم سروش می توان نتیجه گرفت.
عصمت برای فرزند آدم معنا دارد و همه مخلوقات جایزالخطا هستند و کسی که خطاکار است فردی ناقص است و از فرد ناقص نمی توان اطاعت کرد و می توان بر او نقد وارد ساخت و کلام او را رد نمود.
بنابراین، اندیشه ای که امروز معتقد به نقد امام زمان است ناشی از دریافتهای مبانی کلام ناب اسلامی نیست بلکه استمرار سیر وجریان فکری روشنفکران غیر متعهد، حقیر و منحرف از مبانی است.
در این عقیده، و عقیده ای که برای معصوم علیهم السلام حریمی قائل نیست تفاوتی وجود ندارد و برایند هردو اندیشه یکی است. و آن نقض عصمت و برابری معصوم با دیگر ابنای آدمی؛ به این معنا که هیچ فردی از افراد بشر و اوحدی از آحاد بشری با هم تفاوتی ندارد.
این اعتقاد باطل(نقدمعصوم) در زمان ما که هر از گاهی از سوی افرادی مطرح می شود، از آن جهت اهمیت پیدا می کند که عده ای در رد مفهوم ولایت فقیه و واجب الاطاعه بودن حکم ولی امر، با نقد معصوم احتجاج کرده و خواهند کرد.وقتی جایگاه رفیع پیامبراسلام و مقام منیع امامت را تنزل دادند به طریق اولی ولایت فقیه را که شعبه ای از شعب امامت و ولایت است را از اثربخشی خواهند انداخت.
همه کسانی که نافی مقام ولایت فقیه هستند یا اصل امامت معصوم را قبول ندارند، یا جاهل به موضوع هستند، و یا فهم ناقصی از فلسفه امامت دارند. که بهتر است یک دوره کامل از مبانی فلسفه امامت را نزد صاحب نظران این رشته بیاموزند تا از شمارجاهلان، ناقضان و ناقصان این عقیده، بدرآیند.
سخن را با کلامی از امام خمینی(ره) خاتمه می بخشیم.
«همان‌طور که رسول اکرم به حسب واقع حاکم بر جمیع موجودات است، حضرت مهدی همان‌طور حاکم بر جمیع موجودات است، آن خاتم رسل است، و این خاتم ولایت، آن خاتم ولایت کلی بالاصاله است و این خاتم ولایت کلی به تبعیت است.» امام خمینی، صحیفه امام(مجموعه آثار امام)، ج 20،ص249.
وهم از اوست که فرمود:«ما مفتخریم که ائمه معصومین از علی بن ابی طالب گرفته تا منجی بشر حضرت مهدی صاحب زمان علیهم الآف التحیّات والسلام که به قدرت خداوند قادر، زنده و ناظر امور است، ائمه ما هستند.» همان ج۲۱ص۳۲۶
انتهای پیام/
