هفت سال پیش، با رونمایی فیلم «۳۰۰» موج جدیدی از فیلم‌های ضدایرانی در هالیوود آغاز شد؛ موجی که قرار بود به عنوان اهرم تبلیغاتی به کمک دولت بوش بیاید و اذهان عمومی مردم جهان را علیه ایران بشوراند. در دوره‌ای که آمریکا و متحدانش در دنیا شکست‌های سهمگینی را از ایران متحمل شده بودند؛ افزایش پشتیبانی مردمی از رهبر معظم انقلاب و نظام اسلامی ایران، غلبه حزب‌الله لبنان بر رژیم صهیونیستی، افزایش قدرت مقاومت اسلامی فلسطین، سرعت گرفتن پیشرفت ایران در زمینه‌های علمی و صنعتی (از جمله انرژی هسته‌ای)، صدور بیداری اسلامی از ایران به کشورهای منطقه که از در گرفتن قیام‌هایی علیه حکومت‌های استبدادی وابسته به غرب خبر می‌دادند و … همه اتفاقاتی بودند که پیروزی‌های ایران و شکست‌های غرب به حساب می‌آمدند. در چنین اوضاعی بود که یکی از مأموریت‌های هالیوود، تاختن به ایران شد. «۳۰۰» با بازنمایی داستانی تخیلی و توهین‌آمیز به ملت و تمدن ایران، شروع این موج بود و پس از آن فیلم‌های دیگری همچون «اسکندر»، «پرسپولیس»، «کشتی‌گیر»، «سنگسار ثریا»، «شاهزاده ایرانی»، «شرایط»، «اورشلیم؛ شمارش معکوس»، «ستون پنجم»، ««آرگو»، «گلاب» و… به مثابه آتش‌های توپخانه صهیونیسم علیه ملت ایران شعله گرفتند.
قسمت دوم فیلم «۳۰۰» با عنوان «۳۰۰؛ خیزش یک امپراتوری» با هزینه ۱۱۰ میلیون دلاری در کمپانی برادران وارنر ساخته شده است. برادران وارنر یکی از کمپانی‌های مهم و اصلی هالیوود است که تحت سیطره سرمایه‌داران صهیونیست اداره می‌شود، اما نکته قابل‌تأمل درباره این فیلم، کارگردان آن است؛ «نوآم مورو»، فیلمساز صهیونیست، کارگردانی قسمت دوم فیلم «۳۰۰» را انجام داده است؛ با همان حال و هوا و جعلیات و تحریف‌های تاریخی قسمت اول، با این تفاوت که در این فیلم، شعارها و مسائل سیاسی روز هم به شکلی سطحی و گل درشت مطرح می‌شود.
داستان این فیلم، برخلاف آنچه برخی منابع نوشته‌اند، در ادامه قسمت پیشین نیست، بلکه نسخه جدید آن است. پس از مرگ داریوش هخامنشی در نبرد مقابل یونانی‌ها! خشایارشاه با کمک یک زن با اصالت یونانی که در دربار ایران بزرگ شده، انتقام‌گیری می‌کند. درگیری‌های شدید و پی‌درپی‌ای میان سپاه ایران و ارتش یونان درمی‌گیرد و در پایان یونانیان با وجود تعداد کمتر، بر سپاه انبوه و قدرتمند ایران غلبه می‌کنند! از تحریفات تاریخی اتفاق افتاده در فیلم می‌توان به مرگ داریوش اشاره کرد که در این فیلم به شکلی برخلاف واقعیت تاریخی اتفاق می‌افتد. تحریف دیگر، تشبیه ایرانیان به گروه‌هایی همچون القاعده است. یعنی پوشش و ظاهر ایرانی‌ها را همانند گروه‌های تروریستی به تصویر درآورده‌اند.
در بخشی از فیلم، وقتی یونانی‌ها از برنامه‌ریزی ایران برای حمله آگاه می‌شوند، در مجلس سنا به مشورت و بحث درباره روش مقابله با ایران می‌پردازند. در این مباحث، عده‌ای بر «مذاکره» تأکید می‌کنند! اما در نهایت، افراد مؤثر، سنا را به این نتیجه می‌رسانند که مذاکره با ایران هیچ فایده‌ای ندارد و برای پیشروی ایران، فقط باید با آنها جنگید!
برای تحلیل فیلم «۳۰۰؛ خیزش یک امپراتوری» باید آن را به عنوان قطعه‌ای از جورچین فیلم‌های ضدایرانی سال‌های اخیر آمریکا شناخت. این فیلم‌ها به دو جریان قابل تقسیم هستند. برخی مانند «آرگو» و «اورشلیم؛ شمارش معکوس» به ایران دوران معاصر می‌پردازند و برخی همچون «۳۰۰» و «شاهزاده ایرانی» به تاریخ کهن. فیلم‌های مربوط به دوران معاصر، بیشتر ایران را به تروریسم دولتی متهم می‌کنند، اما فیلم‌های تاریخی، به عنوان مکمل آن فیلم‌ها عمل کرده و ایرانیان را ذاتاً و در نژاد، مردمی خطرناک و جنگ طلب نمایش می‌دهند. برای ما ایرانی‌ها و همچنین برخی از افراد صاحب فکر و اندیشه در جهان، تصویرسازی این فیلم‌ها از مردم ایران را بسیار مضحک و غیراخلاقی می‌‌نمایاند. اما مردم عادی جهان که از واقعیات آگاهی ندارند، با دیدن این گونه فیلم‌ها نسبت به ایران و ایرانی، ذهنی منفی و تنفرآمیز پیدا می‌کنند.
برای بسیاری جای سؤال است که چرا یک فیلمساز نه چندان شناخته شده صهیونیستی برای ساخت این فیلم پرهزینه هالیوودی انتخاب شده است؟ پاسخ این است که مطالبه مراکز تصمیم‌گیرنده در هالیوود در فیلم‌های ضدایرانی، ارائه تصویری «نژادپرستانه» علیه مردم ایران است. به طور طبیعی، یک کارگردان تربیت شده نزد رژیم صهیونیستی به دلیل داشتن روحیه و تفکر نژادپرستانه، بهتر می‌تواند به این انتظار جواب دهد.
البته «نوآم مورو»، هویت صهیونیستی خود را در این فیلم فاش کرده است. به طور مشخص می‌توان نوعی ترس از ایران و احساس حقارت در برابر کشور ما را نزد این محصول صهیونیستی مشاهده و درک کرد.
اتفاق عجیب، سکوت برخی از جریانات سیاسی و فرهنگی در برابر این فیلم است. هنوز فراموش نکرده‌ایم، قسمت اول فیلم «۳۰۰» که رونمایی شد، همه طیف‌های اجتماعی و سیاسی و حتی برخی از جریان‌های سیاسی اپوزیسیون خارج از کشور نیز علیه این فیلم موضع گرفتند، اما این بار و در مقابل قسمت دوم همین فیلم، همه آنها سکوت پیشه کرده‌اند. این اتفاق نشانه‌ای است از پذیرش سلطه آمریکا و به طور خاص، صهیونیسم از سوی گروه‌های اپوزیسیون. گویا، گروه‌های مخالف نظام اسلامی و حتی آنها که همواره ژست ملی‌گرایی می‌گیرند در برابر حملات رسانه‌ای غرب به ایران، حمیت و غیرت ملی خود را از دست داده‌اند.
حاشیه های فیلم:
زاک اسنایدر، تهیه کننده و نویسنده فیلم، با برداشتی تخیلی، نبردی را که در سال ۴۸۰ قبل از میلاد مسیح بین میان سپاه ایران در زمان خشاریارشاه و سپاه اسپارت رخ داد، به تصویر می کشد. این فیلم بر اساس کتاب مصور با همین نام نوشته فرانک میلر ساخته شده است.
فرانک میلر نویسنده ای که به شخصیت های مرده داستان جانی دوباره بخشید
در فیلم «۳۰۰: ظهور یک امپراطوری» اِوا گرین، بازیگر فرانسوی در نقش آرتمیس، ملکه پارسیان را بازی می کند. آرتمیس در دریای اژه با یونانی ها می جنگد.
اوا گرین بازیگر ۳۳ ساله فرانسوی از ایفای نقش در این فیلم تخیلی راضی است و می گوید: « این اولین فیلم حادثه ای من است و از شخصیت آرتمیس و این که او این قدر پرجرئت و بی باک است، خیلی خوشم آمد. البته صحنه های فیلم همه تخیلی است چون در زندگی واقعی نمی توانید سرکسی را از تنش جدا کنید، یا با شمشیرهای دولبه بجنگید!»
گرچه " اوا گرین " بازیگر فرانسوی فیلم، صحنه های خشونت را تخیلی و نه واقعی می داند و مدعی است جدا کردن سر انسان ها در واقعیت از عهده کسی برنمی آید اما او که در قامت یک ایرانی در این فیلم دست به این بریدن سرها زده خوب می داند این مساله چقدر می تواند روی افکار عمومی نقش منفی درباره ایرانیان پدید آورد و بهتر از او هم کارگردان اسرائیلی به تاثیر این صحنه ها آگاه است چرا که صهیونیست ها کاملا به نقش رسانه و نمادها در دنیای کنونی آشنا هستند و بسیاری از اهداف خود را از این راه دنبال و پی ریزی می کنند.
لنا هدی بازیگر انگلیسی که در نقش ملکه اسپارت ها ظاهر شده درباره قرار گرفتن در میان صدها مرد برهنه و نیمه برهنه می گوید: فیلم اول سیصد، اولین روز فیلمبرداری با دیدن مردان برهنه و نیمه برهنه بسیار در صحنه، چشمانم گرد شد، اما بعد از مدتی این وضع کسالت آور می شود و از خودتان می پرسید چرا ژاکت یا چیز دیگری نمی پوشند.
ظاهرا در این وضعیت بحرانی هیچ چیز دیگری برای وی غیر از کسالت آور بودن مهم نیست!
در فیلم «۳۰۰: ظهور یک امپراطوری»، سپاه ایران به فرماندهی خشایارشاه، پس از پیروزی بر ۳۰۰ نفر از سربازانِ تحت فرمان لئونیداس، پادشاه اسپارت، به سوی دولت شهرهای یونان حرکت می کند. شهر آتن اولین شهر در مسیر ارتش خشایارشاه است.
به نظر می رسد کلید " تحرکات ضدایرانی با تمرکز بر تاریخ کهن ایران، با نمایش «۳۰۰: خیزش یک امپراتوری» از لس آنجلس" چرخانده شد.
همزمان نمایش جهانی فیلم در کشورهای مختلف جهان از جمله فرانسه، استرالیا و بلژیک آغاز شده است.
کارگردان اسرائیلی سیصد دو
«۳۰۰: خیزش یک امپراتوری» به کارگردانی نائوم مورو اسرائیلی است که سالیوان استمپلتون در نقش یک ژنرال یونانی در آن به ایفای نقش و مقاومت در برابر ایرانیان پرداخته است.
این فیلم که در دو روز اول نمایش آن در آمریکا ۴۰ میلیون دلار فروش کرده به دلیل خشونت زیاد موجود در آن درجه «آر» دارد و نوجوانان مجاز به تماشای آن نیستند.
سایه ستاره داود روی بدن اوا گرین در نقش آرتمیس
با این حال این فیلم نتوانست جایگاه «۳۰۰» را در روز اول به دست بیاورد که در سال ۲۰۰۷ در روز اول فروشی ۷۹ میلیون دلاری را کسب کرده بود.
گفته می شود یکی از دلایل این مساله عدم کارگردانی زاک اسنایدر و دلیل دیگر آن عدم بازی جرارد باتلر در فیلم است.
زاک اسنایدر در سیصد دو نقش نویسنده و تهیه کننده را دارد.
در «خیزش یک امپراتوری» که ابتدا قرار بود مرداد اکران شود، رودریگو سانتورا نقش خشایارشا را تکرار می کند. اوا گرین در نقش آرتمیس و جیمی بلکلی در نقش کالیستو بازی می کنند.
وقتی فکر ساخت ادامه فیلم «۳۰۰ » مطرح شد، از آنجا که در پایان آن فیلم همه شخصیت ها مرده بودند، هیچ سوژه ای برای ادامه دادن ماجرا وجود نداشت اما فرانک میلر نویسنده رمان گرافیکی «۳۰۰» به یاری سازندگان آن آمد و داستانی تازه سرهم و خلق کرد.
این فیلم در بخشی از ماجرا، داستان ما قبل ماجرای «۳۰۰» را بیان می کند و بخشی هایی از آن نیز به ادامه ماجرای «۳۰۰» می پردازد.
با نمایش فیلم «۳۰۰» در سال ۲۰۰۷، ایرانیان سراسر جهان به مضمون دروغین آن که فضایی ضد ایرانی را از طریق سینما به وجود آورده بود، اعتراض کردند.
