رسانه های خارجی طی روزهای اخیر دوباره سوژه ای کشف کرده اند جهت حمله خبری به نظام جمهوری اسلامی و تشویش اذهان عمومی با سیاست همیشگی نشر اکاذیب. پادوهای داخلی این رسانه ها نیز که بعضی کارگر مزدبگیر بیگانه و برخی مستخدم بی مزد و مواجب خارجی هستند، با تکرار آن دروغ ها، عقده ها و کینه های خود را رفع و رجوع می کنند و به خیال باطل با این کارها، انتقام پنبه شدن رشته های فتنه در سال 88 را از نظام می گیرند.
ماجرا از این قرار است که چند روز گذشته حادثه ای در بند 350 اوین، بند زندانیان امنیتی رخ می دهد؛ در این حادثه برخی از زندانیان که اغلب از میان محکومان فتنه 88 و اعضای سازمان منافقین (گروهک رجوی) بودند، حاضر به ترک محل و رفتن به هواخوری در وقت بازرسی بندها توسط ماموران نبودند و به ماموران که مشغول انجام وظیفه قانونی خود بودند، ناسزا می گویند و در ادامه با آنها درگیر می شوند و اقدام به شکستن درب زندان می کنند. در نهایت بازرسی صورت می گیرد و 12 گوشی موبایل، تعدادی سی دی، چاقوی دست ساز، مشروبات الکی دست ساز و ... کشف می شود! البته طبق گفته برخی از مطلعین در این ماجرا هیچ کس جز فردی که با دستش اقدام به شکستن شیشه کرد، مجروح نشد و آن هم جراحتش به قدری سطحی بوده که حتی نیاز به بخیه هم نداشته است.
پس از این حادثه رسانه های خارجی از جمله بی بی سی، توهمات و خیال بافی یکی از زندانیان که با وسایل غیرمجاز باقیمانده در بند به رسانه ها انتقال یافته بود را به عنوان یک اتفاق بزرگ و «درگیری سنگین میان ماموران و زندانیان در اوین» بازتاب دادند و روی آن مانور تبلیغاتی علیه نظام جمهوری اسلامی اجرا کردند. این در حالی است که به گفته محمد حسن آصفری، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی، «خانواده های زندانیان با اعضای کمیسیون امنیت ملی دیدار داشتند و به آنها گفته شد که اگر سندی مبنی بر ضرب و شتم زندانیان دارند، ارائه بدهند. همچنین این خانواده ها با زندانیان هم دیدار داشتند و در حال حاضر هم زندان آمادگی دارد که اگر کسی از خانواده ها می خواهد به ملاقاتی زندانی اش برود، این دیدار انجام شود.»
با این اوصاف این سوال مطرح است که چرا و با چه رویکردی برخی از رسانه های خارجی و پادوهای داخلی آنها سعی در جعل حقایق و تلقین دروغ به افکار عمومی و عوام فریبی در این زمینه را دارند و زبان به شکایت گشوده اند؟ آن هم در شرایطی که منتقدین و مبارزین در برابر فتنه 88 باید از وقوع این ماجرا شاکی باشند و این سوال را مطرح کنند که چرا و چگونه تجهیزاتی در اختیار زندانیان امنیتی قرار می گیرد که هر از چند گاهی علیه نظام و در راستای اهداف نظام سلطه، با رسانه های بیگانه مصاحبه داشته باشند؟!
طبیعی است که رسانه های بیگانه و برخی از آنان که داخل کشور، در ظاهر پر از تزویر خود ژست شکوه و گلایه در برابر این حادثه گرفته اند، این اهداف را دنبال می کنند:
ـ احیای فتنه و جریان سال 88 با مظلوم نمایی و تحریک احساسات مردم حتی اگر به اندازه چند روز دروغ پردازی و تشویش افکار عمومی باشد.
ـ تلاش برای آزادی زندانیان امنیتی و فتنه گران و منافقینی که به براندازی نظام ولو به قیمت ریختن خون ملت، تشنه هستند.
ـ مطرح کردن ضرورت آزادی زندانیان امنیتی برای رسیدن به هدف بزرگتر که رفع حصر از سران فتنه است.
ـ تحت فشار قرار دادن قوه قضائیه و حمله به سایر دستگاه های نظام که در سال 88 در مهار فتنه نقش اساسی ایفا کردند.
ـ فضاسازی رسانه ای و تکاپوی تبلیغاتی برای آنکه قوه قضائیه را تبدیل به مجری و منشی دولت یازدهم کنند و این قوه را زیر لوای دولت و حدود اختیارات قوه مجریه تعریف کنند و آن را به سمتی بکشانند که "دستور رئیس جمهور مدعی اعتدال که گاها در پازل افراطی اصلاح طلبان بازی می کند" برای رئیس قوه قضائیه لازم الاجرا باشد.
ـ کمک به پرونده سازی حقوق بشری علیه ایران که اکنون توسط سازمان های بین المللی زیر سلطه آمریکای خونریز و سایر ناقضان حقوق بشر دنبال می شود. هماهنگی این افراد و رسانه ها در بزرگنمایی برخی حوادث کوچک و از سوی دیگر پررنگ شدن گزارش های پر از دروغ حقوق بشری علیه کشورمان حاکی از آن است که برخی داخلی ها و خارجی ها در سطوح مختلف و لایه های رنگارنگ، در یک ماموریت مشترک در حال فعالیت هستند و اهداف یکسان و هماهنگی را در آینده سیاسی خود دیده اند. دیدارهای پنهانی نمایندگان اروپا با برخی محکومان آزاد فتنه 88، در داخل کشورمان که منجر به تصویب قطعنامه اتحادیه اروپا علیه ایران شد، موید این ادعاست.
