به گزارش پایگاه عدالت خواهان" «حجت الاسلام ناطق نوری» در دیدار برخی از خبرنگاران و سردبیران ایرنا، در خصوص موضوع برجام و خروج آمریکا از آن گفته است:
نباید از این موضوع غافل شویم که مذاکره و پذیرفتن برجام حاصل تصمیم گیری مجموعه نهادهای کلیدی نظام همچون دولت، مجلس، شورای عالی امنیت ملی و با نظر مساعد رهبر معظم انقلاب بوده است.
به گزارش ایرنا، وی همچنین می‌افزاید: رهبر معظم انقلاب ضمن اعلان بی اعتمادی به آمریکا، کلیات برجام را تأیید کردند که بدون اذن ایشان هم، برجام از سوی ایران قابل پذیرش نبود. ایشان مکرر تیم مذاکره کننده را تأیید و حمایت کردند ضمن اینکه پیش‌بینی بدعهدی و خروج آمریکا را هم کرده بودند!
*ماجرای انداختن برجام به گردن رهبری نظام پس از شکست آن! مقوله‌ای است که از پیش از انعقاد برجام مورد پیش‌بینی تحلیلگران قرار گرفته بود.
جالب آنکه حتی برخی اصلاح‌طلبان نیز با هر نیتی به این مسئله پی برده بودند و مثلا ابراهیم اصغرزاده، سال گذشته از این گفته بود که روحانی نبایستی برجامش را به گردن رهبری نظام بیاندازد.
در همین راستا و پس از خروج آمریکا از برجام طی هفته‌های اخیر که درآمدی بر اعلام «شکست رسمی برجام» به‌شمار می‌رود، شماری از اصلاح‌طلبان به صحنه آمده و رهبری نظام را مقصّر برجام روحانی جلوه داده‌اند.
«غلامرضا حیدری» از نمایندگان اصلاح‌طلب مجلس طی اظهاراتی در این راستا گفته است: تمام مذاکرات برجام با نظر مستقیم رهبر انقلاب صورت گرفته و وزیر امور خارجه تنها مجری اوامر رهبری در برجام بوده و جایگاه تصمیم‌گیرنده و یا سیاستگذار نداشته است!
«رسول منتجب‌نیا» ، قائم مقام حزب اعتماد ملی هم نفر دیگری است که در این رابطه اظهار کرد: برجام، نه تصمیم روحانی که کار رهبری نظام بوده است.
«محمدرضا تابش» ، از نمایندگان اصلاح‌طلب مجلس هم به تازگی پا را از این هم فراتر گذشته و حتی ادعا کرده است که ادامه مذاکره با اروپا پس از خروج آمریکا از برجام نیز تصمیم رهبری نظام بوده!
تمام این اظهارات و تقلّاها برای دخیل نشان دادن رهبری نظام در برجام آقای روحانی در حالیست که اولا تمام افکار عمومی ایران شاهد و ناظرند که برجام، نه خواسته و تصمیم رهبری که اصرار و خواهش دولت آقای روحانی بود که مقام معظم رهبری نیز بنا به سنت همیشگی استیذان به دولت‌ها برای پیشبرد اقداماتشان، با آن مخالفتی نکردند.
و بدیهیست که نمی‌توان و نبایستی این سکوت را علامت رضا تلقی کرد...
ثانیاً تاریخ حیات سیاسی شیعه نظیر این رخداد را پیش از این هم دیده است. زمانی که افرادی در سپاه امیرالمؤمنین(ع) در جنگ صفین فریب معاویه را خورده، حکمیّت را پذیرفتند و امام را مجبور به پذیرش آن کردند اما در آخر کار هنگامی که خدعه معاویه و عمروعاص بر همگان روشن شد؛ این عده مدعی شدند که علی(ع) هم بایستی در کنار ما توبه کند چون او فرمانده ما بود که حکمیت را پذیرفت!
تجربه تاریخی دیگر ما حمایت‌های امام راحل از «بنی‌صدر» است.
با استدلال آقایان ناطق نوری و تابش و منتجب‌نیا، حکماً امام راحل نیز موافق تمام کارهای خلاف بنی‌صدر و تصمیمات خطرناک او (نظیر تصمیماتی که برای جبهه‌ها می‌گرفت) بوده‌اند!
اما همگی شاهد و ناظر بودیم که آن یار سفر کرده بعدها از این گفت که حتی به بنی‌صدر رأی هم نداده است و همه دانستند که آن حمایت‌ها نه حمایت از کارهای غلط بین‌صدر که حمایت از رأی مردم بود.
رویه‌ای که پس از امام راحل در روش مقام معظم رهبری نیز ادامه یافت و یکی از خصائل بزرگ مدیریت ولایت فقیه به‌شمار می‌رود.
منبع: مشرق
