یکم:
آن‌چه از ظواهر امر پیداست، نارضایتی عمیق و عمومی مردم، مخصوصا طبقات مستضعف و محروم جامعه از عملکرد 4ساله جناب روحانی است. این #خوف وجود دارد که این طبقه رنج‌کشیده از رکود و بی‌توجهیِ ملوکانه دولتِ روحانی، نسبت به اصل حضور در انتخابات بی رغبت شده باشند. این عدم حضور، قطعا به نفع روحانی است. چون اگر بنای بر حضور و رای دادن باشد، باید به منتقد به وجودآورنده این وضع اسفبار رای داد.
دُیُّم:
بخشی از قشرهای بالاشهرنشینِ مرفهِ دائما متوقع، در دهه‌های ابتدایی انقلاب، غالبا ژست اپوزسیونی گرفته و عدم حضور در راه‌پیمائی‌ها و انتخابات را راهبرد خود معرفی می‌کردند. سال‌های اخیر اما با تفهیم این مطلب به آنان که هرگونه #تغییر در نظام، تنها و تنها از دالان انتخابات و صندوق‌های رای میسر خواهد بود ( یعنی همان نفوذ ) حضورهای پررنگ‌تری در قیاس با سال‌های قبل از سوی آنان شاهدیم؛ آن‌چنان‌که تکیه عمده جناحِ غرب‌گرا نیز بر همین آرای مرفه‌نشینان است در کنارِ آرای جریانیِ طبقات متوسط‌شان. ( تاکید بر وارد کردن هواپیما و بهبود ناوگان هوایی، عکس‌انداختن‌های منشوری در شمال‌شهر و اصرارهای عجزگونه و التماس‌آمیزِ سرلیست‌های امید در انتخابات مجلس گذشته مبنی بر در تهران ماندن و به شمال‌نرفتن همشهریان و ...، مثال‌هایی هستند برای تصدیق این تحلیل)
سِیُّم:
آن سرخوردگیِ کوخ‌نشینان از بی‌کفایتیِ دولت و مثلا #قهر با صندوق‌ها، در کنار حضور هدف‌مند مرفهین و کاخ‌نشینانِ خط‌بگیر از bbcو VOA ، از جدی‌ترین راه‌بردهای طرفداران روحانی می‌تواند باشد برای پیروزی در انتخابات پیش‌رو.
این‌جاست که می‌شود در کنار بی‌کفایتیِ محض، برخی از ناکارآمدی‌های دولت برای رفع معضلات و مشکلات مناطق محروم و مستضعف را #تعمدی هم تحلیل کرد تا با فشار مضاعف بر آنان، مانع شوند حضورشان پای صندوق‌های آرای انتخابات را؛/متوسلیان
