به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران" ربیعی در این یادداشت با اشاره به تجربه تماشای سریال‌های ترکیه‌ای، مدعی می‌شود که برخی سریال‌ها قصد القای نظام دو دولتی و شکل دادن به دولتی در عمق در مقابل دولت ظاهری دارند.
او در این باره می‌نویسد:
«در نقطه تأسیس جمهوری اسلامی هیچ رد و آثاری از اینکه این نظام از دل یک فضای سراسر رازآلود مخفی و امنیتی و پلیسی و نظامی برآمده باشد به‌چشم نمی‌خورد. در نشانه شناسی تصویری فیلم‌ها و سریال‌های ترکیه شاهد برجسته‌سازی پلیسی امنیتی جماعت «از ما بهتران» هستیم که بنا برتعریف، تنها گروه و سازمان فساد ناپذیر و سازش‌ناپذیری است که مخوف‌ترین آزمون‌ها را تاب می‌آورد. آن فیلم‌ها در آن جامعه و در آن شرایط بخصوص کارکرد خود را دارند و به حس ناتوانی و عدم اعتماد به نفس جامعه به نوعی پاسخ می‌دهند.»
انطباق آن تاریخ وآن شرایط خاص بر جامعه ما حتی به طور ناخواسته خطایی نابخشودنی است. باید به‌جای فیلم‌ها و برنامه‌هایی نمایشی که القای «دو دولتی» و «حاکمیت دوگانه» می‌کند، اندکی خلاقیت بیشتر به خرج داد و به متن جامعه بازگشت و انتخاب آن را محترم شمرد.
او می‌افزاید: بخصوص در شرایطی که رسانه‌های تقدیس‌گر جنگ و تحریم در خارج از کشور همه توان تصویری خود را برای القای ناامیدی و بی‌حاصلی انتخابات در ایران به‌کار گرفته‌اند باید مرزهای خود را با آن تصویرپردازی‌های تحریف شده را روشن کرد و نباید امکانات وثروت‌های ملت را درچاه ویل شبیه سازی‌های ارزان ریخت و مرزهای یک نظام مردم-بنیاد را با تصویر پردازی‌ها و بازنمایی‌های دونالد ترامپی از ماهیت انقلاب و دولت و سیستم برخاسته از انتخاب ملت درهم آمیخت
*این اظهارات در حالی است که سریال گاندو بر اساس پرونده واقعی «جاسوس رضائیان» ساخته شد فلذا بصورت فلسفی امکان القای مقولاتی مثل فضای دو دولتی و سه دولتی و غیره وجود نداشته است.
همچنین است که مبنای اشاره‌های تلویحی ربیعی نیز سکانس‌ها و دیالوگ‌های مربوط به رقابت سازمانی در این سریال است که مجدداً این مسئله هم نمی‌تواند ربط وثیقی به جریان القای دولت پنهان داشته باشد.
به سخن دیگر اینکه آقای ربیعی در حال بازتکرار پروژه ماه‌های اخیر ستاد مشترک دولت و اصلاح‌طلبان است مبنی بر اینکه باید تمام رخدادهای کشور و کارنامه دولت اعتدالیون، به مفهومی برساخته تحت عنوان «دولت پنهان» گره بخورد.
منظور از مفهوم برساخته دولت پنهان نیز اینست که نهادی در بیرون از دولت وجود دارد که از دولت قویتر و ثروتمندتر است، می‌تواند مانع تصمیمات دولت شود و هر آینه توانایی این را دارد که موجب ناکامی دولت شود!
بهانه‌ای آشکار که در شب انتخابات و هنگامی که قسم می‌خوردند برای مشکلات کشور راه حل دارند در خاطر آقایان نبود! اما اکنون که ناکارآمدی دولت در مباحثی مثل برجام و گرانی و غیره آشکار شده؛ گویا قرار است مثل یک اختراع بعنوان ام‌المصائب و دلیل مشکلات مطرح شود.
کار به آنجا رسیده است که اعضای ستاد مشترک دولت و اصلاحات حتی از این می‌گویند که مسئول گرانی پوشک، «آیت‌ا... جنتی» است![4]
جالب است که در این گفتمان برساخته، هیچ اثری از پذیرش مسئولیت و عذرخواهی که در تمام دموکراسی‌های جهان رایج است، نیست.
استدلال دیگر در رد مفهوم برساخته دولت پنهان این است که نهاد دولت در ایران به لحاظ بودجه، اختیارات و سطح اجرائیات قویترین نهاد است و گفته می‌شود تا 95 درصد اعتبارات و درآمدهای کشور نیز در اختیار دولت است.
بدیهیست که در این میزان از تمکّن، حرف زدن از دولت پنهان و ارجاع دادن عاملیت مشکلات به خارج از دولت مضحک است.
ضمن اینکه باید دانست رهبری نظام نیز نشان داده‌اند و اثبات کرده‌اند که با برنامه‌های دولت‌ها مخالفت نمی‌کنند و در این راه حتی گاهی عبور از خطوط قرمز کشور را هم تحمل می‌کنند.
در تکمیل تحلیل پیش‌گفته بیان این نکته و در واقع یادآوری این نکته به آقایان ضروریست که همانطور گفتمان غلط و بی‌مبنای حلقه انحرافی با عنوان «انسان کامل» در صبح خروج آقایان از پاستور محو شد و اثری از آثار آن در ذهن جامعه باقی نماند؛ گفتمان «دولت پنهان» هم سرنوشت مشابهی خواهد داشت.
دولتمردان بایستی از فضای دورهمی فاصله بگیرند و بدانند که در ذهن جامعه، مقصر گرانی‌ها و ناکارآمدی‌ها مشخص است و مردم هرگز به نمایش‌هایی مثل انسان کامل و یا دولت پنهان بها نداده‌اند.
