مشورت های مشکوک برخی مشاوران حکومت /جذاب ترین شعارها برای فریب مردم

به گزارش پایگاه عدالت خواهان" ،سید مهدی سیدی: امام علی (ع)، کامل ترین جلوه عدالت است. وقتی به حکومت رسید، کوشید حق مظلومان را از حلقوم اصحاب زر، بیرون بکشد و سهم هرکس را از بیت المال، به عدالت بپردازد. گروهی که برای بیعت او پیشقدم شده بودند، فهمیدند علی (ع) با هیچکس عقد اخوت نبسته است و سفره این حکومت برای همه به یک اندازه نان و آب دارد. پس رسانه ها را به کار انداختند، جار و جنجال کردند، لشکر کشیدند و به حکومت داری علی (ع) معترض شدند.

عده ای از مشاوران حکومت، نزد امام آمدند و او را از این رویه بر حذر داشتند. سعی کردند به پسر ابیطالب بقبولانند خواص جامعه را بیشتر تحویل بگیرد و سهم بیشتری از بیت المال برایشان مقدر کند. در مقام مشورت، به علی (ع) هشدار دادند که اگر شیوه اش را عوض نکند، خواص با اغیار خواهند ساخت و چوب لای چرخ حکومت خواهند گذاشت. امیرالمؤمنین (ع) در برابر مشورت های مشکوک، مقاومت کرد و در سرتاسر حکومت 5ساله خود، انقلابی ماند و شهید شد.

مشاوران حکومت ها مهم اند!

نامزدهای هر انتخابات، ترکیبی از جذاب ترین شعارها را به صحنه آراء می پاشند تا مردم را نسبت به قابلیت های خود، مطمئن کنند. چه بسا برای پیاده سازی آن ایده ها، انگیزه جدی دارند، اما بلافاصله پس از پذیرش مسؤولیت، زمین گیر مشاورانی می شوند که رأی دیگری به آن ها تحمیل می کنند. به همین دلیل وقتی مسؤولیت شان تمام می شود کارهایی کرده اند که قبلا از آن متنفر بوده و دیگران را به خاطر همان کارها، سرزنش کرده اند.

یک مسؤول حکومتی، به خاطر مشغله زیاد و احتمالا گاردهای حفاظتی، کمتر با افراد جامعه رخ در رخ می شود و کمتر واقعیت های جامعه را با ذائقه خود می چشد. پس جامعه را از دریچه گزارش ها و بولتن ها و جلسات مشاوران، می بیند. اینجاست که نقش مشاوران و اطرافیان، پر رنگ و سرنوشت ساز می شود. این مشاوران هستند که واقعیت های جامعه را برای ذهن مسؤول، ترجمه و بازنمایی می کنند. پس مهم است که چه مقدار در این روایت ترجمه ای، صادق، خبره و پاک طینت باشند!

از این جهت در هر انتخابات، درست به اندازه شاخصه های یک نامزد مطلوب، بررسی وضعیت مشاوران و نزدیکان هر نامزد، اهمیت دارد. یک مشاور سیاسی حکومتی باید:

دروغ نگوید. از خدا بترسد. با مردم دمخور باشد. صاحب ثروت نبوده و در کاخ های شمال شهر مستقر نباشد. دور را نزدیک نشان نداده و از سراب، آب نسازد. به بیکاری و پول مفت گرفتن و حرافی عادت نکرده باشد. روزگار زیادی از عمر و تعطیلات خود را در کشورهای سرسبز بیگانه نگذرانده باشد. نسبت به انقلاب بدبین و کینه توز نباشد. برای اسلام هزینه داده باشد. از آمریکا نترسد و قدرت او را درشت ننویسد.

به توان مردم باور داشته باشد و ایرانی ها را کج خلق و ضعیف و عقب افتاده نپندارد. در مسأله ای که علم به آن ندارد سکوت کند و به سمت بهتر از خود راهنمایی کند. عجول و احساسی و جوزده نباشد. برای این و آن، خط و نشان نکشد. از گفتن حرف حق بیم نداشته باشد، ولو به ضرر خود یا مسؤول بالادستش باشد. برای مشورت دادن پول نخواهد و برای نگهداری قدرت حریص نباشد. راهی را پیش پای مشورت گیرنده بگذارد که اگر خودش هم بود همان راه را بر می گزید. پشت صحنه با دیگران فالوده نخورد. از نمد مشورت دادن، کلاهی برای خود و فرزندانش نبافد.

سنجیدن شاخصه های مشاوران در انتخابات پیش رو، برای صلاح جامعه، حیاتی است.