بچه که بودم یادم هست لباس های خانوم های کوچه و بازار بلند، گشاد و اپل دار بود.
مد خاصی هم نداشت، می توان گفت همه ی خانوم ها یکدست لباس می پوشیدن، نه چشم و هم چشمی زنانه بر سر لباس مطرح بود، نه مد.
کم کم که بزرگ‌تر شدم، اندازه مانتوها کمی آب رفت ولی باز هم خدا را شکر می توانستی سرت را بالا بگیری.
در این دو سال اخیر بیشتر، شاهد مسابقه هایی از نوع مدگرایی در کوچه و خیابان بودم. نمی دانم که چطور آرام آرام مانتوهای گشاد آن زمان جای شان را به مانتو که چه عرض کنم به پیراهن های زنانه کوتاه، تنگ و زننده دادند، حالا در شهر که قدم می زنی نفست می گیرد از این همه دود و غبار بی حجابی و بی عفتی.
خیابان شده میدان مسابقه، مسابقه ارزان فروشی، مسابقه به رخ کشیدن ساپورت های بدن نما و آرایش های غلیظ.
در همین شهر خودمان که قدم می زنم به جرأت می توان بگویم در هر یکقدم چند بی حجاب و یا بدحجاب با تیپ و آرایش های غلیظ جولان می دهند. چه کسی مقصر است؟
از سال های دورتر مقام معظم رهبری همواره بر تهاجم فرهنگی و فرهنگ سازی تأکید کرده و از مسئولین دولتی خواستند که این مسئله را جدی بگیرند که متأسفانه گرفته نشد و کم کم زن جامعه ما که اسلام برای آن ارزش زیادی قائل است و برای حفظ کرامت زنانه اش توصیه هایی کرده جای خود را به زن غرب زده داد.
متأسفانه در سال های اخیر رواج نامحدود ماهواره به زندگی مردم باعث شد سبک زندگی غربی به شریان های حیاتی خانواده تزریق شود و اسلامی زندگی کردن رخت بربندد.
البته از این نکته هم نمی توان گذشت که رسانه ملی هم عملکرد خوبی نداشته و ندارد و همواره با تبلیغ مدگرایی و مصرف گرایی در فیلم و سریال ها و آگهی های بازرگانی این تفکر را در ذهن زن ایرانی تداعی می کند که فاصله گرفتن از ارزش های زنانه لازمه زندگی پرهیجان است.
طراحان مد لباس به جای استفاده از طراحی سنتی ایرانی روی به طراحی مدهای غربی می کنند که سرآمدش عریان کرده زن جامعه در عین پوشیده بودن است.
سوغات غرب زدگی افراد این روزها مانتوهای بدون دکمه و باز، جوراب شلوار و ساپورت های روشن و بدن نما و استفاده از آرایش صورت و لاک دست ها با رنگ خاص و شبرنگ نماست.
بهتر است بدانید برخی افراد سودجو با کلاه گذاشتن بر سر زنان و دختران از آنها استفاده ابزاری برای تبلیغ لباس و آرایش شان می کنند اما نه از پشت شیشه مغازه بلکه از نزدیک و ویترین زنده خیابان.
اسلام لباس و پوشش را به عنوان موهبتی الهی بر می شمارد. استاد شهید علامه مرتضی مطهری در کتاب فلسفه حجاب ضمن تشریح فلسفه این امر واجب الهی می نویسد:
«وظیفه پوشش که اسلام برای زنان مقرر کرده است، به این معنی نیست که آنها ازخانه بیرون نروند، زندانی کردن و حبس زن در اسلام، مطرح نیست، بلکه بدین معناست که زن در معاشرت خود با مردان بیگانه، موی سر و اندام خود را بپوشاند و به جلوه گری و خودنمایی نپردازد.»
دین اسلام با در نظر گرفتن چهارچوبی متعادل و با آزادی زنان در تمامی عرصه های زندگی امر حجاب را واجب شمرده و با توجه به فلسفه واقعی آن بدون ایجاد هیچ گونه محدودیتی زن را از قرار گرفتن در معرض خطرات ظاهری و باطنی محفوظ می دارد.
رواشناسان جامعه اسلامی دلایل بی حجابی را اینگونه مطرح می کنند: هیستری یا جلوه گری – عقده حقارت که توسط خانواده و یا افراد جامعه شکل می گیرد – سادیسم که نوعی از افسردگی است که در آن فرد به نوعی می خواهد فرد یا افرادی را آزار دهد – مازوخیسم یا خودآزاری با پوشش نامناسب – جبران شکست ها – ناآگاهی – نیاز به ازدواج – کمبود در خانواده.
تحقیقات و تجربه های علمی و پزشکی نشان می دهد که آن اندازه ای که مرد از نگاه کردن به تن و اندام زن تحریک می شود، زن از مشاهده مرد تحریک نمی شود.
در روانشناسی جنسی نیز ثابت شده است که تمامی سطح بدن زن برای مرد محرک است، اما در مرد چنین نیست.
خداوند در قرآن و درسوره نور به زیبایی حدود کرامت زنانه را مشخص کرده، بخشی از سوره نور آیه ۳۱ :و به زنان ایمان آورده بگو که نگاه شان را پایین و به دور از نامحرمان دارند و پاکدامنی خود را حفظ کنند و آرایش ها و زینت های خود را آشکار نسازند مگر آنچه ظاهرشدنش ضروری ست و مانعی ندارد (صورت و دو کف دست) و روسری های شان را برگردن و سینه افکنند و زیبایی های شان را آشکار نسازند مگر برای شوهران شان یا پدران شان یا پدران شوهران شان یا فرزندان شان یا فرزندان شوهران شان یا برادران شان و یا پسران برادران و خواهران شان یا زنان شان و برده های خود یا مردانی که رغبت جنسی در آنان نیست یا کودکانی که هنوز به اندام زنان اطلاع نیافتند .و پاهای شان را بر زمین نزنند(که صدا دهد) زیرا اینگونه خود را به نمایش می نهند و زینت خود (اندام) خود را آشکار می سازند و همگی ایمان آورندگان بایستی به سوی خدا باز گردید تا رستگار شوید.
از دیدگاه قانون بی حجابی و بدحجابی جرم محسوب می شود. در ماده ۶۳۸ این قانون آماده است: هرکس عملاً در انظار، اماکن عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی کند، علاوه بر کیفر عمل به حبس از ۱۰روز تا دو ماه یا ۷۴ ضربه شلاق جریمه می شود و اگر مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نباشد ولی عفت عمومی را جریحه دار کند فقط به حبس از ۱۰ روز تا دو ماه یا ۷۴ ضربه شلاق محکوم می شود
قانون مجازات های اسلامی در مورد مجازات زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و انظار عمومی ظاهر شوند: این زنان به حبس از ۱۰ روز تا دو ماه و یا به پرداخت جریمه نقدی از ۵۰ تا ۵۰۰ هزار ریال محکوم می شوند.
در پایان اینکه دختر سرزمین من! تو کسی هستی که خداوند وجودت را سراسر لطافت و زیبایی آفرید، قدر خودت را بدان و بدان حجاب تو بسان دیواری است دور حریم بدنی ات.
بدان بیشتر از این ها می ارزی که گوهر زیبای وجودت را نگاه هرزه ای بخرد.
این روزها بعضی ها گرگ شده اند و منتظر بره اند، حواست باشد مبادا گول گرگ های مبدل شده به میش را بخوری.
یادت باشد نزدیک شدن به خداوند حتماً رفتن به راه های سخت را نمی خواهد گاهی می توان با کوچک ترین راه نیز به خدا رسید مثل حجاب، یکبار امتحان بی ضرر است
