به گزارش پایگاه عدالت خواهان" حسن روحانی کاندیدای دوازدهمین دوره ریاست جمهوری طی سخنانی در گفت‌وگوی تلویزیونی خود با مردم گفت: افراط و تفریط و خشونت نتوانسته باعث خوشبختی هیچ ملت و پیشرفت هیچ کشوری شده باشد.
وی افزود: صاحب این کشور، ملت است؛ ما باید در چارچوب قانون اساسی، قانون مصوب و همچنین خواست مردم و اراده مردم مدیریت جامعه را برعهده بگیریم. در سال 92 همان موقعی که با هم کار را آغاز کردیم، ما با مشکلات فراوانی مواجه بودیم. اما در عین حال امیدهای زیادی هم داشتیم.
کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری تصریح کرد: من از آغاز معتقد بودم با آن امیدها و تلاش‌ها و همبستگی‌ها و هماهنگی‌ها می‌توانیم از مشکلات عبور کنیم. ما آن زمان بیکاری رنج‌آوری را نسبت به جوانان خودمان و جامعه خودمان مواجه بودیم در حالی که در هشت سال گذشته می شد کاری کرد که همه‌ی جوانانی که متولدین دهه 60 بودند و در اواسط دهه هشتاد می‌بایست به شغل و کار می‌رسیدند به اشتغال برسند. متاسفانه در زمینه اشتغال و شغل جوانان کار زیادی انجام نشده بود.
روحانی ادامه داد: آن موقع، شرایط کشور از لحاظ تورم نگران کننده بود. مردم با تورم روزانه و ساعتی مواجه بودند. هر روز در فکر آن بودند که اجناسی را بخرند و انبار کنند برای اینکه احساس می‌کردند در روزهای بعد کالاها گران تر خواهد شد.قدرت خرید کم شده بود. در کنار این مسائل مردم احساس امنیت نمی‌کردند. قطعنامه هایی بالای سر مردم بود، به‌خصوص 1929 که شرایط کشور را در مرز بحران قرار داده بود و مردم نسبت به ماه‌ها و سال‌های آینده خودشان اطمینانی نداشتند به همین دلیل در آغاز امر لازم بود در 5 مورد مهم ما سریعا به تصمیم گیری و اقدام و عمل برسیم.
وی خاطر نشان کرد: مورد اول درباره مذاکرات هسته‌ای بود که باید با دنیا وارد گفت‌وگو و شرایطی که هر روز مردم در انتظار تحریم جدید بودند، متوقف شود. اقدام دوم این بود که برای مهار افسارگسیخته که مردم را نگران کرده بود تدبیری اندیشیده شود و در مسئله سوم، مسئله تولید و کارگاه های تولیدی ما به حرکت در بیاید و ما از رکود خارج شویم و همچنین قدرت خرید مردم افزوده شود و مردم توانایی خرید بیشتری و بهتری را پیدا کنند و بالاخره تصمیم پنجم اینکه مردم ارتباط آسانتری با اطلاعات و دنیا داشته باشند.
کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری با بیان اینکه برای هر 5 موضوع در همان ماه‌های اولیه تصمیمات لازم اتخاذ شد، خاطر نشان کرد: سه مورد اول به دلیل اهمیت ویژه‌اش، مدیریتش را خودم شخصا به عهده گرفتم. هر هفته دو سه جلسه برای مذاکرات هسته‌ای داشتیم و حداقل در هفته دو جلسه اقتصادی برای مسئله مهار تورم و رونق تولید داشتیم.
روحانی اضافه کرد: دو مسئله دیگر را هم، مسئله قدرت خرید مردم را به ستاد اقتصادی و مسئله ارتباط جوانان و ملت ما با دنیا را به وزارت ارتباطات سپردم، تا مردم برای تماس‌شان با دیگران و جهان و به دست آوردن اطلاعات احساس نگرانی نداشته باشند.
وی با بیان اینکه خوشبختانه ما در همان ماه‌های اولیه و در همان صد روز اول در همه این زمینه‌ها قدم‌های اولیه را برداشتیم که گزارش آن را در اوایل آذر 92 بعد از 100 روز به اطلاع مردم رساندم،گفت: در زمینه مذاکرات هسته‌ای به توافق موقتی در آذر 92 رسیدیم و با آن، تحریم‌ها دیگر افزوده نمی‌شد. در برخی موارد تحریم‌ها برداشته شد و ایران با 6 قدرت بزرگ برای یک توافق نهایی تصمیم گرفتند که مذاکرات خود را ادامه بدهند.
کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری ادامه داد: برنامه‌ریزی‌های خوبی برای اشتغال انجام دادیم. در 94 و 95 هر سالی حدود 640 هزار نفر، اشتغال خالص بود. اگر در هشت سال قبل هم سالی 600 هزار درست می‌شد، امروز دیگر مشکلی به نام اشتغال نداشتیم. در اینجا لازم می‌دانم به ملت بزرگوار و عزیز عرض کنم که مسائل و مشکلات پیچیده جامعه با حرف و شعار حل نمی‌شود.
روحانی افزود: ما اگر اشتغال برای جوان‌مان می‌خواهیم، اولین قدم آن است که سرمایه‌گذاری‌ها افزوده شود و پول‌ها از دلالی به سمت سرمایه‌گذاری و بنگاه‌های اقتصادی هدایت شود؛ همینطور که با کلام و سخن شغل درست نمی‌شود. برای اینکه سرمایه گذاری ایجاد شود، نیاز به امنیت است.
وی افزود: مردم باید نسبت به فردای کشورشان و سال آینده کشورشان مطمئن باشند. چرا در سال‌های قبل 92 سرمایه‌گذاری‌ها متوقف و منفی شده بود به این دلیل که نمی‌دانستند ماه بعد و 2 ماه بعد با چه مشکلات و ناامنی‌هایی احتمالا مواجه می‌شوند. لحن سخن برخی مسئولان کشور ما قبل از سال 92 با دنیا، لحن تقابل بود. آنها هم با ما اینچنین صحبت می‌کردند
کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری خاطر نشان کرد: از روز اول پیامم به دنیا این بود که با ملت و کشور ایران با زبان تکریم حرف بزنید و زمانی مذاکرات هسته ای ما در مسیر درست قرار گرفت که دنیا این پیام را اخذ کرد و گرفت. بنابراین اگر شغل می خواهیم و اشتغال برای جوانان، باید زمینه برای سرمایه گذرای آماده شود. مردم به سادگی سرمایه را روی زمین نمی‌گذارند و به کار تولیدی مشغول نمی‌شوند، می‌روند به سمت دلالی که یکی دو هفته بعد به سودشان برسند.
ادامه دارد ...
