به گزارش "پایگاه مطالبه گران و عدالت خواهان" هفته گذشته نهضت امام خمینی (ره) یکی از یاران صادق خود را از دست داد. نام روح الله حسینیان با حوادث مختلفی در تاریخ انقلاب گره خورده؛ غائله اشرار در زاهدان، مبارزه با قاچاق، فتنه‌های پس از ارتحال امام خمینی که توسط برخی روحانیون جریان چپ سازماندهی می‌شد، ایستادگی در برابر باند منحرف منتظری، حضور آگاهانه در زمان حاکمیت جریان دوم خرداد و هجمه مطبوعات اصلاح‌طلب به آرمان‌های امام و بویژه در این سال‌های آخر در داستان پر غصه برجام و در مواجهه با دولت غربزده فعلی.
در همه این بزنگاه‌ها حسینیان مرد میدان بود؛ نه اهل ملاحظه کاری، نه اهل منفعت طلبی، نه اهل رفیق بازی.
برای من مهم‌ترین خصیصه‌ای که از آقای حسینیان در این 14 سال آشنایی دیدم، استقامت در راه حق، غیرت انقلابی و صراحت در بیان حق بود. در دوره‌ای که نامردی در حق انقلاب، سکه رایج برخی رجال سیاسی اصلاح‌طلب و اصولگراست، مرحوم حسینیان به معنای واقعی، یک مرد انقلابی بود. در میدان سیاست در بزنگاه‌ها بدون ملاحظه منافع شخصی و حزبی، بدون خجالت و محافظه‌کاری، غیورانه و شجاعانه موضع می گرفت و از ارزش‌های انقلاب و امامین انقلاب دفاع می‌کرد.
مواضع این سال‌های برخی شخصیت‌های مدعی در جریان انقلابی و اصولگرایی را که می‌بینید، به تناسب جریان باد و فضای سیاسی کشور تغییر می‌کند. در همین ماجرای برجام نگاه کنید، برخی از منتقدان امروز برجام، چند سال قبل برجام را توجیه و تقدیس می‌کردند! حسینیان اما در طول این سال‌ها هیچگاه گِرد حرف نزد و از او موضعگیری گرد شده ندیدیم، مواضع‌اش در بزنگاه‌ها جهت داشت، اهل باطل را به لرزه می‌انداخت و جبهه طرفداران جریان انقلاب را یاری می‌کرد.
از خصوصیات بارز این یار باوفای امام و رهبری، این بود که هرگز از گذشته خود پشیمان نبود. در روزگاری که برخی از چهره‌های سیاسی کشور مذبذب شدند، روزی در کنار امام بودند و امروز چنگ به روی امام می‌کشند و از گذشته خود پشیمان هستند، جماعتی که روزی در کنار رهبر انقلاب بوده‌اند و در فتنه و کودتای سال ۸۸ رو در روی ایشان ایستادند یا ساکت شدند، حسینیان می‌گفت: من اگر امیدی داشته باشم که در آن دنیا چیزی دستم را بگیرد همین احکامی است که برای منافقین و دشمنان و روحانیون فتنه‌گر صادر کرده‌ام و همین مواضعی است که در دفاع از رهبری و در تبیین راه رهبری داشتم.
امروز هم وقتی هجمه ها و حمله های منافقین و بقایای باند منتظری و توهین‌های برخی رسانه های اصلاحات آمریکایی به ایشان را می بینم در عاقبت به خیری او تردید نمی‌کنم.
صراحت حسینیان در بیان مواضع حق آنقدر زیاد و شفاف بود که حتی با وجود صدور پیام تسلیت دو تن از سران قوا برای درگذشت او اما حسن روحانی، رییس دولت لیبرالی حاضر نشد برای فقدان این روحانی انقلابی و یار دیرینه امام و رهبری پیام تسلیت بدهد و چه سعادتی بالاتر از این که حسینیان مبغوض چنین جماعتی باشد.
اما در کنار این جماعت، دسته دیگری از رجال سیاسی بودند که مرد صریح اللهجه انقلاب در برابرشان موضع داشت و اگر این تعبیر که دلش از دست آنها خون بود را به کار ببرم، بیراه نگفته‌ام. به جاست همین جا نکته‌ای را که همواره از زبان این برادر انقلابی می‌شنیدم یادآوری کنم. حسینیان همیشه می‌گفت مشکل ما یزیدها و شمرهایی که در برابرمان هستند، نیست؛ مشکل ما عبدالله ابن عمرهایی هستند که خود را در جبهه خودی، چهره‌ای ظاهرالصلاح نشان می دهند ولی همواره در میانه فتنه‌ها از میدان مبارزه دوری می‌کنند و نه فقط خودشان اهل مبارزه با باطل نیستند که ما را هم نصیحت می‌کنند که مبارزه نکنیم. همواره از این جماعت می‌نالید و ضرر آنها را از دشمنان جبهه انقلاب بیشتر و بدتر می‌دانست.
پیام رهبر معظم انقلاب به مناسبت درگذشت این یار صادق، نکاتی داشت که جایگاه این مرد انقلابی را در نگاه نایب امام زمان نشان می‌داد. امام خامنه‌ای در پیام خود با مجاهد خواندن آن مرحوم، این ویژگی‌ها را برای روح‌الله حسینیان بیان کردند: «مقاومت، خستگی‌ناپذیری، صراحت در مواضع به حق انقلابی».
خوش به حال آقا روح الله که چنین مدالی را از نایب امام زمانش گرفت و رفت... و چه خوب وقتی رفت، در ایام شهادت سالار شهیدان
خداوند ایشان را با اباعبدالله الحسین محشور کند و ما را هم مثل ایشان عاقبت به خیر نماید.
