انسانهای بزرگ همواره در معماری قدیمی و اصیل ایرانی و اسلامی نقشی بی بدیل دارند و بسیاری از آثاری که امروز به دست ما رسیده متعلق به این افراد است که هر کدام در یک مبحثی سرآمد روزگار خود بوده اند .
از رستم ، سهراب ، آرش کمانگیر ، سعدی ، حافظ ، شخصیتهای ملی و مذهبی و جنگجویان ایران اسلامی هر کدام سهمی در آثار رسیده به ما دارند که امروز مظهر تفاخر و مامنی برای خلوت نشینی دوستداران است .
از همین رو گرگان نیز به لحاظ فرهنگ ، ادب و هنر کم شخصیت سرشناس ندارد و بوده اند هنرمندانی در اعصار مختلف که توانسته اند با هنر خود نام گرگان و گلستان را به جغرافیای دنیا مخابره کنند .
استاد محمدرضا لطفی یکی از هنرمندان بود ، او هنری داشت از جنس نواختن موسیقی و البته نه این هنر تار زدن ، بلکه بررسی فراز های زندگی این شخصیت سختکوش است که ما را به یک انسان وارسته و شایسته ماندگاری می رساند .
در واقع امروز کسی منکر بزرگی لطفی و ارزش هنر وی نیست اما عملکرد برخی هواداران افراطی و احساسی وی نیز در شان استاد نیست و بعضا بنظر می رسد بستری است برای رسیدن به تمایلات ذهنی و گروهی یک جریان خاص !
تشییع استاد لطفی را بیاد بیاورید ؛ عده ای داخل شورای شهر ریختند و شورای شهر نیز از ترس، رضایت به دفن لطفی در بافت تاریخی سبزه مشهد گرگان را داد . همچنین زمینی با مساحت بسیار به ارزش 3 میلیارد تومان دربهترین نقطه گرگان مفت و مجانی برای این کار اختصاص یافت .
در این مدت با توجه به دیده ها کمتر کسی از همان افراد سر قبر لطفی آمدند و بودند معدود افرادی که بیایند و یک فاتحه ای بخوانند . اما اخیرا با توجه به اینکه اوقاف قرار است مجتمع تجاری را در اطراف آن ایجاد کند باز همان عده قلیل که 20 نفر هم نمی شوند مجددا داعیه دار ساخت باغ مزار شده اند .
ذکر یکی دو نکته در اینجا بد نیست ؛اولا ساخت باغ مزار ربطی به طرح اوقاف ندارد چون برای ساخت باغ مزار به اندازه کافی و بلکه بیشتر ، از طرف شهرداری برای اینکار اختصاص داده شده و آنچه که از اطراف طلب می شود زیاده خواهی است .
ثانیا در این سالها قبل از اینکه اوقاف کارش را شروع کند کسی نبود که بخواهد کاری برای ساخت باغ مزار بکند همین که اوقاف کارش را شروع کرد سر و کله مدعیان خواب مانده پیدا شد. بنظر می رسد آنها با طرح اوقاف مشکلی ندارند بلکه از این منظر می خواهند به شهرداری فشار بیاورند که برای ساخت باغ مزار کاری بکند .
نگارنده معتقد است در همین فضای فعلی هم می توان بهترین کار را برای استاد لطفی انجام داد اما سوال اینجاست آیا تا بحال برای کدامیک از مفاخر گرگان بعد از انقلاب چنین کاری شده که برای استاد لطفی بشود .
مگر شهید قندهاری که نقش مهمی در استان شدن گرگان و موارد دیگر داشت باغ مزار و تشکیلات اینچنینی راه انداخته شد ، مگر هنر فقط نواختن و دف و تنبک است ، سردارانی که در میادین جنگ هنر خود را نشان دادند از جمله محمد حسن غفاری ، محمد زمان شاهینی آیا جوانان گرگانی نبودند ، چرا برای آنها کاری نمی شود .
می گویند اول انقلاب بود و آنها نیز جوانان آن زمان بودند ، آیا جوانان این زمان همچون حاجی حتم لو و قاسم غریب و امثال زاهد پور را نمی بینند که از لابلای کوچه های همین شهر بی صدا به جنگ داعش ملعون می روند و مظلومانه شهید می شوند و در گوشه ای از این استان بی صدا دفن می شوند ، چرا شورای شهر برای آنهاکاری نمی کند ؟
انتقاد چندین و چندباره از مرکز استان درباره بی تفاوتی نسبت به فرهنگ ایثار و شهادت همچنان مطرح است و اینکه هیچ تحرکی از سوی مسئولین شهر و بزرگان استان در این خصوص دیده نمی شود ، نیز بر تارک آنها مانده است ، مانده ایم چه جوابی برای خون شهدا و وصیت نامه های آنها دارند . آیا تا بحال پای صحبتهای خانواده های مدافع حرم نشسته اید و پاسخ قانع کننده ای در خصوص وعده های انجام نشده خود دارید ؟
امروز باغ مزار لطفی اولویت ندارد ؛ پروژه ملی پارک موزه دفاع مقدس استان گلستان که مطالبه رهبری است 4 سال است که کلنگ زنی شده و بودجه کشوری دارد چرا برای ساخت آن اهتمام نمی شود ؟
نگارنده معتقد است اولا که مردم به دلیل مشکلاتی چون گرانی و بیکاری تمایلی برای تفکر در خصوص این موارد ندارند ثانیا مدیران ما نیز به مقولات اینچنینی یا اعتقادی ندارند یا نمی خواهند ورود کنند و ثالثا انگیزه ها شخصی و منیت ها و عقده مطرح شدن از کنار این شخصیت ها باعث شده تا نگاه خوبی به اینگونه مسائل نباشد که در هر صورت ثمره آن چیزی جز عقب ماندگی استان و گرگان نخواهد بود.
