به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران" راه باز و جاده دراز؛ پول بیشتر، آموزش خوب‌تر و محیط بهتر!/ مدارس خاص و لاکچری چه بلایی بر سر سیستم آموزشی می‌آورند؟/ مدرسه اسلامی چه صیغه‌ای است؟
این روزها شاهد رشد قارچ گونه مدارس غیر دولتی(مشهور به غیرانتفاعی!) و در سایه آن، مدارس به اصطلاح لاکچری در کشور هستیم. موضوعی که اگر به همین صورت ادامه پیدا کند، ضربات عمیق تری بر پیکر نظام آموزشی کشور خواهد زد. کار به جایی رسیده است که بعضی از خانواده ها، یکی از دلایل تک فرزندی خود را - در کنار سایر دلایل - روانه کردن او به مدارس غیر دولتی و هزینه های بالای آموزشی می دانند! اما اگر از رقابت های ناسالمی که در این زمینه بین خانواده ها صورت گرفته – که خود معضلی دیگر است - بگذریم، باید گفت که متأسفانه نظام آموزشی کشور توسط مدارس غیر دولتی و همچنین موسسات کنکور، در حال بلعیده شدن است؛ به گونه ای که درصد قبولی و ورودی رتبه های برتر دانشگاهی در سال های اخیر، در بسیاری از موارد از مدارس غیر دولتی و مؤسسات کنکور بوده اند.
از طرفی موسسات کنکور نیز به عنوان تکمیل کننده این پازل، نقش مهمی در منحرف کردن نظام آموزشی کشور داشته اند. امروز بسیاری از دانش آموزان و والدین آنها به این نتیجه رسیده اند که اگر به مدارس غیر دولتی و مؤسسات کنکور نروند، باید قید قبول شدن در رتبه های برتر را بزنند. البته موارد استثناء را باید از این قضیه جدا دانست، اما در هر صورت این ذهنیت برای بسیاری از دانش آموزان و والدین آنها به وجود آمده است که باید پول بیشتری بدهی تا خدمات آموزشی بیشتر و بهتری دریافت کنی. در ذیل این موضوع، سوءاستفاده مدارس غیردولتی و موسسات کنکور را هم شاهد هستیم که با تبلیغات پرزرق و برق خود و در سایه ضعف آموزشی مدارس دولتی، کیسه ای بزرگ برای پول بی زبان مردم دوخته اند. روند فعلی یعنی اینکه اگر پول نداشته باشی و یا در منطقه ای محروم زندگی کنی، محکوم به شکست هستی! مگر آنکه معجزه ای رخ بدهد.
این در حالی است که بر اساس بند سوم اصل 3 قانون اساسی، دولت موظف است که امکانات خود را برای آموزش و پرورش و تربيت بدني رايگان براي همه، در تمام سطوح به کار گیرد.
همچنین بر اساس اصل 19 قانون اساسی، مردم ایران از هر قوم و قبیله که باشند از حقوق مساوی برخوردارند و رنگ، نژاد، زبان و مانند اینها سبب امتیاز نخواهد بود.
بر اساس اصل 30 قانون اساسی نیز دولت موظف است وسائل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد.
اما از همه اینها گذشته، حضور و یا نقش برخی مدیران قبلی و یا فعلی نظام آموزش و پرورش و یا برخی مسئولان کشور در رأس و مدیریت این مدارس، تعارض منافع بزرگی ایجاد کرده است که نظام آموزشی کشور را به گروگان گرفته است. در واقع کسانی که خود در نظام آموزشی جزو تصمیم گیران و یا سیاستگذاران محسوب می شوند، خود، صاحب نفع هستند. هر چند اخیراً شاهد قدم های مثبتی از سوی وزارت آموزش و پرورش در جهت حل این موضوع بوده ایم، اما این موضوع بسیار جای کار کردن دارد و قطعاً با مخالفت هایی نیز روبرو خواهد شد.
نکته دیگر اینکه بعضاً شاهد رشد و تبلیغ مدارس غیر دولتی با محوریت اسلامی بودن هستیم. یعنی والدین می دانند که اگر فرزند آنها برای تحصیل به این مدارس بروند، به نوعی با فضای سالم تر، با آسیب های اجتماعی و فرهنگی کمتر و به نوعی با رویکرد مذهبی و انقلابی بیشتری رشد خواهند یافت.
ضمن اینکه این مدارس نیز هزینه های بیشتری به خانواده ها تحمیل می کنند، باید گفت که از دلایل اصلی روی آوردن برخی از والدین و دانش آموزان به این نوع مدارس، آسیب های اجتماعی و فرهنگی و آموزشی موجود در مدارس فعلی است.
در نگاه اول ممکن است که وجود این مدارس، خیلی هم خوب به نظر بیاید، اما با تأمل بیشتر درمی یابیم که اتفاقاً وجود این مدارس هم از چند جهت مشکل آفرین است.
آیا غیر از این است که مدرسه در نظام اسلامی باید محیطی آکنده از مفاهیم ناب اسلامی و محلی برای تربیت فرهنگی و اجتماعی دانش آموزان و آشنایی دقیق آنها با مبانی انقلاب اسلامی باشد؟ اگر قرار بر این باشد که این رویکرد در محیط آموزشی خصوصی وجود داشته باشد، آنگاه وظیفه وزارت آموزش و پرورش چیست؟
با ادامه همین روند خطرناک، این بار از دوش آموزش و پرورش برداشته شده و کم کم نظام آموزشی کشور، عقیم و بی فایده خواهد شد و به عبارتی دیگر، مدارس فعلی به محلی برای گذراندن وقت فرزندان تبدیل می شود. زیرا مدارس غیر دولتی به اصطلاح لاکچری، و یا حتی مذهبی این گونه به مردم تلقین می کنند که هر کس پول بیشتری بدهد، از هر نظر خدمات آموزشی مناسبت تر و بهتری دریافت می کند. در این میان، در کنار همه آسیب هایی که ممکن است وجود داشته باشد، آموزش و پرورش هم می تواند نفس راحتی کشیده و شانه خالی کند. اگر کسی اعتراضی دارد راه باز است و جاده دراز، پول بیشتر، آموزش بهتر!
