در این میان اما نتیجه انتخابات 7اسفند، اگرچه شاید به خاطر عدم توانمندی اجتماعی و سیاسی دولت و ناکارآمدی دوسال گذشته نتوانسته نتایجی خوشایند دولت باشد، اما نشان می دهد گرایش های سیاسی در مجلس آتی به شکل قابل تاملی متفاوت تر از همه مجالس پیشین است.
اصلاح طلبان در مجلس آتی با کسب حداقل 25درصد کرسی های مجلس تا کنون یک اقلیت قوی را تشکیل خواهند داد . اگرچه هنوز تکلیف 25درصد از کرسی های مجلس روشن نیست، اما فضای موجود نشان می دهد، اصولگرایان وجه غالب تری خواهند داشت، اما به هیچ وجه این میزان اکثریت بودن مشابه مجالس چهارم و پنجم و هفتم و هشتم نخواهد بود، چرا که اعلام مواضع و رفتارهای نمایندگان مستقل می تواند تعیین کننده باشد، چه اینکه شنیده شده است، جریان اصلاحات گفت و گوهای خود را با نمایندگان مستقل برای حضور در فراکسیون اصلاح طلبان در مجلس آغاز کرده است.
اصولگرایان نیز به تبع فضای پیرامونی انتخابات وضعیت کاملا متفاوت تری از دورهدهای پیشین دارند. حدادعادل رییس مجلس هفتم، و رییس فراکسیون اصولگرایان در 4مجلس گذشته، در تهران سی و یکم شده است و از راهیابی به مجلس بازمانده است. حضور او در مجلس می توانست اصولگرایان استان ها و شهرستانها را سرو سامان دهد، اما قطعا در خلا حضور او انتخاب های کمی برای ریاست فراکسیون اصولگرایان در مجلس وجود دارد.
از سویی دیگر علی لاریجانی شاید نه می خواهد و نه حتی او را به عنوان رییس فراکسیون اصولگرایان می پذیرند، چرا که در مجلس پیشین و با شکل گیری فراکسیون رهروان به ریاست کاظم جلالی، راه برخی را از راه فراکسیون اصولگرایان له رهبری حداد عادل جدا کرد.
با شروع مجلس نهم، اختلاف نظرات میان اصولگرایی شدت یافت. به صورتی که یک طیف به حمایت ازغلامعلی حداد عادل برای ریاست مجلس اصرار داشت و طیف دیگر به ریاست علی لاریجانی فکر می‌کرد. به این ترتیب اصولگرایان مجلس برخلاف رویه گذشته، نتوانستند یک فراکسیون واحد تشکیل دهند و به این ترتیب فراکسیون رهروان ولایت اعلام موجودیت کرد؛ فراکسیونی که اکثریت نمایندگان مجلس در آن حضور داشتند. علی لاریجانی نامزد مورد حمایت این فراکسیون رئیس مجلس شد و کاظم جلالی به ریاست فراکسیون رهروان ولایت منصوب شد. فراکسیون اصولگرایان با تعداد حدود ۱۰۰ نماینده به شکل گرفت و حامیان علی لاریجانی در مجلس که البته فقط شامل اصولگرایان نمی‌شدند تعدادشان به ۱۷۳ رسید. البته در میان آنان تعداد کمی از اصلاح طلبان و تعدادی نماینده مستقل نیز وجود داشت.
به خاطر همین انشعابات و اختلافات٬ واقعا تکلیف اصولگرایان در مجلس مشخص دهم نیست. با اینکه آنان قطعا پیشتاز صحنه انتخابات بودند و با افراد بیش تری در مجلس حضوریافته اند اما به نظر می رسد برای تشکیل فراکسیون فضای متفاوتی داشته باشند. علی لاریجانی رییس مجلس که در طول دوسال گذشته نزدیکی قابل تاملی نسبت به سیاستهای دولت اتخاذ کرده است مورد انتقاد بخشی قابل توجهی از اصولگرایان است. اصولگرایان حتی در قم او را به عنوان نماینده ائتلاف معرفی نکردند، چه بسا به همین دلیل او از انتخابات پیشین آراء کمتری کسب کرد و در جایگاه دوم قرار گرفت. برخی احتساب ها حتی این نتیجه را در بر دارند که در صورت انصراف به هنگام نفر چهارم قم او حتی در جایگاه سوم قرار می گرفت. به هر روی نفر دوم قم، رییس مجلس فعلی، در مجلس آتی با شرایط پیچیده ای مواجه است. از طرفی دولت و حتی اکبر هاشمی رفسنجانی به صراحت در مورد ریاست لاریجانی بر مجلس صحبت کرده اند و از طرفی دیگر اصلاح طلبان پس از برگزاری دور دوم و مشخص شدن 70نماینده دیگر امیدوارند بدنه قوی تری تشکیل دهند و عارف را به ریاست برگزینند. در این میان علی لاریجانی در صورت حضور عارف برای کاندیداتوری ریاست مجلس، قطعا با همه انتقادهای موجود در فضای اصولگرایی مورد حمایت این جریان و حتی مستقلین و جریان صدای ملت و چهره هایی مانند علی مطهری قرار خواهد گرفت. در این صورت عارف قطعا نخواهد توانست بر کرسی ریاست تکیه بزند.
از طرفی دولت نیز نمی خواهد با تقویت عارف در جایگاه ریاست مجلس، برای انتخابات ریاست جمهوری 96 برای خود رقیب جدی معرفی نماید. مجلس آتی قطعا یکی از متفاوت ترین مجالس پس از انقلاب است.
