به گزارش پایگاه عدالت خواهان" حسین خان بابازاده:بسیاری از مردم اخبار قوه مقننه رو تنها در حد کلیات دنبال می کنند. ورود به جزئیاتی نظیر اسامی نمایندگان موافق و مخالف در مصوبات، جلسات رای اعتماد، استیضاح وزا، سوال از رئیس جمهور، تقدیر از نهادها یا مسئولین و.... برای اغلب مردم قابل اهمیت نیست. این عدم اهمیت یا ناشی از نبود علاقه برای پیگیری بحث جزئیات است و یا از این حیث بوده که تاکنون مطالبه خاصی از سوی رسانه ها برای این کار نشده و بالتبع این احساس نیاز و دغدغه برای مردم ایجاد نشده است.
نکته جالب ماجرا اینجاست که برخلاف قوه مجریه که تنها شخص رئیس جمهور به طور مستقیم از مردم کسب رای می کند، در مجلس شورای اسلامی همه حدودا 290 نماینده در حوزه های مختلف به طور مستقیم از مردم جذب آرا می کنند در حالی که شهرت کشوری همچون کاندیداهای ریاست جمهوری ندارند و شهرتشان در حد همان شهر یا روستای حوزه انتخابیه است. حال رای همین نماینده ها در مهم ترین تصمیم گیری های کشور که در بالا ذکر شد، موثر است. همین دو پارگراف کافی است تا حساسیت مجلس یادآوری و جمله «مجلس در راس امور است» امام(ره) تداعی شود. به اضافه اینکه همین جا لزوم بررسی دقیق تک به تک نماینده های مجلس در موافقت ها و مخالفت ها، سکوت ها و اعلام نظرها، امضا یا عدم امضاها و ... به خوبی روشن می شود.
شاید نگارش این مطلب بایستی زودتر صورت می گرفت اما آن چیز که نگارنده را وادار به نگارش این مطلب نمود انتشار خبری از مجلس شورای اسلامی در چند روز پیش بود که در عین پرداخت به آن گریزی به دیگر مصادیق گذشته آن هم زده می شود. خبر، نامه 206 نماینده به محضر رهبر انقلاب برای تبریک و همچنین تقدیر از حاج قاسم سلیمانی" بعد از پیروزی بزرگ جبهه مقاومت و اعلام نابودی خلافت سرزمینی داعش بود. در ابتدا خبر ساده است و از جنس تقدیرهای همیشگی، اما با دقت نظری در این موضوع، غیبت حدود 80 نماینده در امضای این نامه تقدیر جلب توجه می کند. کدام نماینده ها از امضای این تقدیرنامه غفلت کرده و یا خودداری نموده اند؟ این موضوع شاید در نگاه اول اهمیتی همچون دیگر وظایف مجلس نداشته باشد و یک کار نمادین به حساب آید اما نگاه عمیق تری به آن بیانگر خیلی از مسائل بوده و حتی پیگیری آن حیاتی به نظر رسد.
مثال دیگری که برای ماجرایی از این دست می شود بیان نمود حمایت 162 نماینده مجلس از حمله موشکی سپاه به مقر داعش در انتقام از حادثه تروریستی مجلس است. بازهم غیبت حدود بیش از 120 نماینده، جلب توجه می کند که به هیچ وجه قابل توجیه نیست و سوال جدی در ذهن ایجاد می کند.
در همین دو خبر ظاهر ماجرا قدرشناسی اکثریت نماینده های مجلس از این پیروزی های ملی و فارغ از جهت گیری های سیاسی است اما نکته قابل توجه، غفلت یا خودداری سایر نمایندگان مجلس است که قابل توجیه نیست. چقدر خوب است اسامی امضاکنندگان منتشر شده تا اسامی افرادی که این نامه ها را امضا نکردند استخراج شود و از آنها دلیل خواسته شود. در حالت خوش بینیانه هم شاید امکان دسترسی به بعضی از نمایندگان به هیچ وجه مقدور نبوده و بیان همین موضوع می تواند از دید مردم نسبت به مجلس شبهه زدایی کند.
برای این موضوع و ملموس کردن آن می توان مثال های دیگری زد. چه خوب است نام نماینده هایی که به یک وزیر رای اعتماد یا عدم اعتماد داده اند، منتشر شود و یا اینکه به وقت استیضاح وزیر ناکارآمدی، کدام نماینده ها به وی رای اعتماد مجدد می دهند؟
یا مثلا کدام نماینده ها در ماجرای تصویب جزئیات برجام که در 20 دقیقه انجام شد، با آن موافقت کرده و یا مخالفت نموده اند. چه خوب است که افتخار موافقت یا مخالفت اشخاص مختلف با آن طرح مهم و حساس به سمع مردم برسد. یا مثلا در ماجرای وقف دانشگاه آزاد و حواشی مربوط به آن، کدام نماینده ها، موافق یا مخالف این طرح سیاسی بودند؟
بدون تردید بزنگاه ها برای عموم مردم و تصمیمی که نمایندگان برای آن موضوع اتخاذ می کنند از حساسیت بیشتری برخوردار است. اما برای مردم قطعا قابل توجه خواهد بود که کدام نماینده به هنگام تصمیم در مورد یک موضوع، رای ممتنع می دهد و نه موافق است نه مخالف و در اصطلاح برایش هیچ تفاوتی ندارد. در حالی که حتی در صورت عدم مطالعه پیرامون آن موضوع و یا عدم تخصص، مراجعه به همکاران امین و مطلع بر آقا یا خانم نماینده فرض است.
اعلام این موارد و همچنین ارائه یک گزارش آماری به مردم از وضعیت فعالیت نماینده ها، میزان نطق ها یا تذکرات ایشان، غیبت ها یا تاخیر نمایندگان و... قطع به یقین کمک شایان و موثری به تصمیم گیری مردم در آینده و انتخابات های آتی است برای انتخاب افرادی که فی الواقع عصاره ملت باشند و وکیلان امینی برای موکلان خود باشند
