به گزارش پایگاه عدالت خواهان گلستان "در و دیوار کافینت پر است از تصاویر چهرههایی خشن و خون ریز با انواع و اقسام اسلحهها و آلات قتل و کشتار... شیشه مغازه دودی است و نور و صندلیهای فضا اصلا مناسب و استاندارد نیستند. کافینت پر است از نوجوانانی که روی لبههای صندلی نشستهاند و فقط چند سانتیمتر با صفحه نمایشگر فاصله دارند و با هیجان و استرس در حال بازیهای دسته جمعی هستند. آنها صفحه نمایش میخکوب شدهاند و اصلا توجهی به اطرافشان ندارند. نوجوانانی که اکثرا دارای قامتهایی کوتاه و قوز کرده هستند و هر از گاهی نیز چشمانشان را که به شدت قرمز شده، میمالند. ظاهرا داد و بیداد و استفاده از الفاظ رکیک در این مکانها طبیعی است که متصدی کافینت بدون توجه به این سر و صداها در حال تماشای فیلم سینمایی است.
دختر خانمی که برای ثبتنام دانشجویی آمده است، چند دقیقه بیشتر دوام نمیآورد و با عصبانیت کافینت را ترک می‌کند.
اینجا در قرق جنگجویان جنگهایی، خیالی است با مجروحان واقعی ... اینجا کافی نت است...
به گزارش فارس از گرگان، در دنیای دیجیتال امروز، بازیهای رایانهای در کافینتها و گیمنت از رایجترین شیوههای گذران وقت و پر کردن اوقاف فراغت نزد نوجوانان محسوب می‌شوند. بسیاری از این نوجوانان بعد از مدرسه یک راست سراغ کافینت رفته و اگر گرسنگی را تاب بیاورند، چند ساعتی از دوران طلایی و غیرقابل بازگشت جوانی خود را در این محیطهای خاکستری تباه میکنند. هر چند بعد از صرف ناهار نیز نخستین گزینه روی میز، بازگشت به دنیای خیالی و مجازی بازیهای رایانهای از طریق درگاه کافینت است!
در استان گلستان نیز گسترش قارچگونه کافینتها و گیمنتها باعث شده این مکان تقریبا کاربری خود را از دست بدهند و اگر تا چند سال قبل بیشتر افراد جوان در کافینتها حضور داشتند، امروزه این مکانها تبدیل به جایی شبیه به کلوپهای بازیهای تصویری قدیم شدهاند که بچه با سگا و آتاری ساعتها به وقتگذرانی میپرداختند!
هوا را از من بگیر، گیمنت را نه!
امروزه در اکثر مدارس راهنمایی و حتی دبیرستانها صحبت از بازیهای کامپیوتری است و بسیاری از بچهها در مدرسه به رد و بدل کردن و خرید و فروش رمز و پسورد و کد رمز و ... این بازی‌ها میپردازند. بازیهای رایانهای تمام فکر و حواس بچههای امروزی را معطوف خود کردهاند و کمتر نوجوانی را میبینیم که به این بازی‌ها علاقه نشان ندهد. هر چند بسیاری از بچههای که در این کافینتها ولو هستند و عمر و سرمایه جوانی خود را تلف می کنند در منزل رایانه شخصی دارند، ولی به دلایل عدیده بیشتر ترجیح میدهند در کافینت بازی کنند سرزنشهای والدین مبنی بر توقف بازی، درخواست سایر افراد خانواده برای استفاده از رایانه و دور هم بودن در کافینت، از جمله دلایل حضور دسته جمعی نوجوانان در کافینتها است.
بازیهای رایانهای حتی به روستاها نیز نفوذ کردهاند و بسیاری از بچههای روستا نیز بخش اعظمی از اوقات فراغت خود را در کافینت روستا سپری میکنند. هیجان کاذب، کوبیدن روی میز، جر و بحث و استفاده از الفاظ رکیک، استرس، برتری و احساس قدرت خیالی از مختصات بازی در این گونه فضاهای مجازی است.
علل گرایش جوانان به این قبیل بازی‌ها
بیشک جذابیت تصوری و گرافیکی و به روز بودن بازیهای رایانهای از عمده عوامل جذب نسل جوان به این گونه بازیهاست، ولی این نکته را نیز باید بپذیریم که زیرساختها و بسترهای لازم برای بازیهای حرکتی در جامعه امروزی کم یا به عبارتی حذف شده است. در گذشته بچه ها در زمین های خاکی محلات با نصب دو تیرک چوبی و یکتکه طناب، زمین والیبال و با چهارتکه سنگ دو دروازه فوتبال درست میکردند و ساعتها مشغول بودند ولی در جامعه صنعتی امروز در یک تکه زمین ساختمان شش طبقه میسازند.
در واقع زمینهای خاکی که روزگاری مامن بچهها برای بازیهای گروهی بود، در دنیای اقتصاد محور امروز حکم کیمیا پیدا کردهاند. هزینه شرکت در کلاسهای ورزشی، شنا در استخرهای سرپوشیده و اجاره ساعتی سالنهای ورزشی نیز به قدری بالاست که اکثر خانوادههای سطح متوسط جامعه توان پرداخت چنین مبالغی را ندارند اما در کافینت با پرداخت مبلغی جزیی میتوان چند ساعت سرگرم شد. اما در مجموع جذابیتها و جلوههای ویژه این بازی‌ها بیشتر از سایر عوامل در گرایش نوجوانان به این بازی‌ها نقش دارند و تمایل نوجوانان روستایی به بازی در گیمنتها و کافینتها (با وجود امکانات بازی در فضای آزاد روستا) دلیلی بر این مدعاست. البته مفرح بودن و سرگرم‌کننده بودن بازی‌ها، رها کردن تنش‌های موجود در خانواده، از بین بردن کسالت و بی‌حوصلگی، احساس برتری مجازی و خیالی و تحت کنترل داشتن چیزها یا افراد نیز در تمایل نوجوانان به این بازی‌ها بیتاثیر نیست.
مجروحان واقعی در جنگهای خیالی
بیشک در خصوص عوارض بازیهای رایانهای و استفاده مکرر از تجهیزات دیجیتالی چیزهای زیادی شنیدهایم. مشکلات عضلانی و اسکلتی، خشکی چشم، احساس درد در ناحیه مچ و کمر، بروز بیماریهای گوارشی، مشکلات کلیوی در اثر محبوس نگاه داشتن مثانه و تخلیه دیر به دیر آن، خوردن غذای ناکافی یا بد غذا خوردن برای سریعتر رسیدن به قرار در کافینت و ... از اثرات منفی جسمانی این بازی‌ها و حضور در مداوم در کافینتها است.
اما عمده مشکل مشکلات روانی و تبعات روحی ناشی از بازی مداوم و به عبارتی اعتیاد به این بازی‌ها است.
مدیر یکی از مدارس راهنمایی شهرستان علیآبادکتول در این باره میگوید: «در مسیر این مدرسه که متوسطه (دوره اول) محسوب می‌شود، چندین کافینت قرار دارد که برخی بچهها قبل از آمدن به مدرسه و بعد از مدرسه بدون استثنا سری به این کافینتها میزنند. بماند که بعد از ناهار و کمی استراحت نیز به صورت رسمی به کافینت رفته و ساعتها سرگرم بازیهای هنجارشکن می‌شوند.
محمد زنگانه افزود: در حقیقت نبود اراده به نرفتن به کافینت و همان اعتیاد به این قبیل بازی‌ها، مخربترین اثر این فرآیند است که رهایی از آن نیاز به زمان زیاد و برنامهریزی اساسی دارد. در واقع «مجروحان» این جنگهای خیالی نیاز به «درمان واقعی» دارند و این نشان از آن دارد که دشمن در ضربه زدن به ما از طریق جنگ نرم موفق بوده است.
افسردگی حاصل از عدم پیروزی در این بازی‌ها، انزوا و تنهایی کودکان، ترویج رفتارهای خشن، آمیختگی خیال و واقعیت، توسعه بستر بیبند و باری با استفاده از پوششهای نامناسب در شخصیتهای این بازی‌ها که تا حد بسیار زیادی شبیه تصاویر واقعی هستند، اباحهگری و ترویج مسائل غیراخلاقی، کمتحرکی و عدم علاقه به بازیهای حرکتی و سنتی، به توجهی به درس و آسیبهای درسی و ... از دیگر تبعات منفی حاصل از بازیهای رایانهای است.
اثم صغیر!
به عقیده حقیر اگر در قرآن از شراب به عنوان اثم کبیر نام برده می‌شود و عنوان شده که مضرات شراب به مراتب بیشتر از مزایای آن است، در مورد بازیهای کامپیوتری نیز باید گفت مضرات آن بارها و بارها بیشتر از جنبههای مثبت آن است؛ البته اگر جنبه مثبتی داشته باشد. عدهای از کارشناسان این موارد را از جنبههای مثبت بازیهای رایانهای میدانند: آشنایی با فنآوری و دنیای رایانه، تمرین منطق و حل مسئله، تقویت مهارتهای فضایی، بالا بردن قدرت تخیل و حافظه و ... البته کسانی که کمی با علوم رفتاری و مبانی آموزش کودکان آشنا باشند که مهارتهای زیر در اثر مواجهه با موقعیتهای اجتماعی و مطالعه کتابهای آموزنده و در معرض موقیعتهای جدید قرار گرفتن راحتتر و سریعتر حاصل به دست میآیند و بر فرض محال اگر چنین تبعات مثبتی هم در محیط پر تنش و استرسزای کافینتها به وجود بیایند، بیشک مثمر فایده نخواهند بود.
سخن پایانی
متاسفانه در سالهای اخیر برخورد با برخی پدیدهها به قدری دیر کلید میخورد که در برخی مواقع عملا هیچ راهکاری به چشم نمیآید و یا با پرداخت هزینههای سنگین باید واقعه را علاج کرد. در مورد بازیهای رایانه نیز باید گفت این بازی‌ها به تمام خانهها نفوذ پیدا کردهاند و با همه تفاصیل این واقعیت را باید بپذیریم که بازیهای رایانهای به بخشی از دغدغههای اساسی نوجوانان ما تبدیل شدهاند. بنابراین تصمیمات مقطعی و تهدید به محرومیت از بازیهای رایانهای یا هرگونه برخورد قهر آمیز و ایجابی چاره کار نیست. برنامهریزی بلندمدت و تلاش برای تغییر نگرش کودکان به این مقوله و فراهم کردن زمینههای استفاده منطقی از رایانه شاید به عنوان نخستین راهکار در حذف تدریجی یا کمرنگ کردن اثرات این پدیده شوم موثر باشد.
