به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران" محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه‌ای در کانال تلگرامی خود نوشت:
مبارزه برای عدالت، دشوار ترین جنگ هاست و حتی برخی همراهان جبهه حق در نبرد با دشمنان، به این جنگ که می رسند، جا می مانند یا رفوزه می شوند.
-- در سلامت جمهوری اسلامی ایران، همین بس که در طول این چهل سال، در مقابل امتیاز طلبی و خودکامگی خواص یا اطرافیان آنها کوتاه نیامده است. در انتخابات همین نظام و با وجود فشارهای سنگین، آقایان هاشمی رفسنجانی و احمدی نژاد تایید صلاحیت مجدد نشدند.
-- در همین نظام، رئیس دفتر و معاون روسای جمهور و رئیس سابق قوه قضائیه (از هاشمی و خاتمی تا احمدی نژاد و روحانی و آملی لاریجانی)، برای رسیدگی به اتهامات پای میز محاکمه خوانده شدند.
-- مراد آن نیست که به صد در صد تخلفات و اتهامات همه مدیران و منصوبان و اطرافیان آنها رسیدگی شده و این رسیدگی ها بی عیب و نقص بوده است. حتما ضعف ها و اشکالات و تاخیر هایی وجود دارد. اما به شهادت واقعیات، هر چه جلو تر آمده ایم، این روند رسیدگی بهتر شده است.
-- البته آنها که نگرش باندی و جناحی دارند، معمولا وقتی پای هم جناحی خودشان به دادگاه باز می شود، جنجال و هیاهو می کنند و فشار می آورند تا متهم را رهایی بخشند. اما برای موارد مشابهیی که برای جناح مقابل شان رخ می دهد، جشن رسانه ای می گیرند و پایکوبی می کنند.
- از این جماعت که بگذریم، اهتمام رئیس قوه قضائیه برای مبارزه با فساد و زد و بند عناصر متنفذ، مایه امید و اعتماد عمومی شده است. این روند را باید به دور از فضاسازی های عناصر سیاسی کار، با دقت و قاطعیت ادامه داد تا دیگر مدیران ارشد یا اطرافیان و منصوبان آنها، به خاطر احساس امنیت، خیانت در امانت نکنند.
-- اکنون که پرونده هایی برای رسیدگی به اتهامات برادر رئیس جمهور و برادر معاون اول وی، و برخی مدیران دولتی، و معاون رئیس پیشین قوه قضائیه تشکیل شده، انتظار این است که افراد صاحب منصب، عاقلانه و قانون مدارانه، خویشتن داری به خرج دهند و فرصت سوء استفاده را برای بدخواهان فراهم نسازند.
-- البته در این میان، باید بین پیگیری مستند و منصفانه و شفاف تخلفات و مفاسد، با هوچیگری رسانه ای و سیاه نمایی و پرتاب بی محابای اتهامات فاقد سند به عرصه عمومی تفاوت گذاشت.
-- اولی دنبال انتقاد سالم و متقن و مستند و مشخص برای حفظ سلامت نظام و اصلاح امید آفرین امور است، و دومی در پی لجن مال کردن همه جا و هم کس و القای فساد زدگی همه مدیران و اصلاح ناپذیری امور. نباید با نیت اولی، در بازی طیف بی صداقت دوم که اتفاقا قبل یا بعد از انقلاب، منشا فساد و رانت در کشور بوده اند، شرکت کرد.
-- یک نشانه سلامت و درایت مسئولان این است که وقتی پای منصوبان یا منسوبان آنها به دادگاه می رسد، رسیدگی قضایی را محترم شمارند، تا تمکین در برابر قانون جا بیفتد.
-- چنین مدیرانی باید مراقب پوست خربزه ای که برخی عناصر آلوده به نفوذ یا فساد ممکن است پیش پای شان برای مخالف خوانی با روند رسیدگی قضایی بگذارند، باشند
-- در نظام اسلامی، صاحب منصبان و مدیران محترمند و حرمت شان را هم باید نگاه داشت. اما محترم تر از اشخاص و شخصیت ها، حق و عدالت است و خدای ناکرده اگر میان این دو تعارضی پدید آید، نظام و مردم حتما پای حق محترم می ایستند و نه اشخاص. نباید خطای زبیر ها و منتظری ها را دوباره مرتکب شد.
