برای حفظ روحیه و انگیزه‌های انقلابی در جامعه به صورت صحیح، باید تهدیدات، خطرات و آسیب‌های متوجه این امر را به خوبی شناسایی کرد. بدون تردید، متهم کردن افراد انقلابی اصیل به مجموعه‌ای از ویژگی‌های زشت، ناپسند و غیر‌قابل قبول از منظر مردم و افکار عمومی، یکی از خطرات جدی برای حفظ روحیات انقلابی در جامعه است. اگر به راحتی نیروهای انقلابی و کسانی که برای حفظ انقلاب، حضوری مستمر، آگاهانه و به‌هنگام در صحنه‌های دفاع از انقلاب دارند، به تند‌روی، خشونت‌گرایی، بی‌منطقی و افراطگرایی متهم شوند، بدون تردید با تداوم این وضعیت، جامعه از روحیه انقلابی تخلیه شده و بی‌تفاوتی نسبت به انقلاب و ارزش‌های انقلابی بر فضای کشور حاکم خواهد شد. بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد یکی از تاکتیک‌ها و شگرد‌های افراد قدرت‌گرا و عافیت‌طلب برای مبارزه با جریان حق‌‌طلب، متهم‌سازی افراد حق‌گرا به عناوینی غیر‌قابل قبول از دیدگاه مردم است. بر همین اساس بود که با آغاز دعوت پیامبر اکرم (ص) به اسلام، دنیا‌گرایان عافیت‌طلب و کسانی که موقعیت و جایگاه اشرافی خود را در معرض خطر یافتند، آن حضرت را به جادو‌گر، ساحر، دروغگو و القابی از این دست متهم ساختند. متهم ساختن پیامبر اکرم (ص) به این عناوین، هدفی جز پراکنده کردن مردم از اطراف ایشان و جلو‌گیری از رشد اسلام نداشت. البته این نوع بر‌خورد، اختصاص به پیامبر اسلام ندارد و تاریخ نشان می‌دهد تمامی انبیا و اولیای الهی در مسیر دعوت و عمل به حق از سوی دشمنانشان اینگونه مورد هجوم، تخریب و عملیات روانی قرار می‌گرفته‌اند. بر همین اساس بود که حضرت امام خمینی (ره)، با بر‌افراشتن پرچم مبارزه علیه رژیم سراسر فاسد و وابسته پهلوی، از سوی شاه به ارتجاع سیاه، واپس‌گرا و وابسته به قدرت شرق و جریان کمونیست متهم شد. در طول ۳۵ سال گذشته، نیروهای اصیل انقلاب هر از چندی بر اساس تاکتیک متهم‌سازی و فریب، مورد هجوم قرار گرفته‌اند. در مقطع کنونی، شواهد و قرائن بسیاری از آن حکایت دارد که جریان قدرت و ثروت برای تثبیت موقعیت خود، به دنبال تخلیه جامعه از روحیه و انگیزه‌های انقلابی بوده و برای رسیدن به این مقصد، متهم ساختن نیروهای اصیل انقلابی به افراطگرایی را در دستور کار خود قرار داده است. از آنجا که این جریان با ادعای دفاع از اسلام، انقلاب و خط امام و ولایت و حتی رهبری، چنین هجومی را به نیروهای انقلاب توجیه می‌کند، باید مرز میان انقلابی‌گری و افراطگرایی را با شاخص‌هایی شفاف و قابل فهم مشخص کرد. اگر چنین نشود، عافیت‌طلبان دنیا‌گرا، با نام انقلاب، بزرگترین ضربه را به انقلاب خواهند زد، همانطور که در صدر اسلام، بنی‌امیه و بنی عباس، بزرگترین ضربه را بر پیکر اسلام و قر‌آن با نام اسلام و قر‌آن وارد ساختند. داستان امروز جامعه انقلابی ما چنین است و باید هوشیار بود، باید مراقب بود که مبادا با شعار «اعتدال»، «انقلابی‌گری» معادل «افراطگرایی» تعریف شود. «اعتدال» در معنای لغوی و اصطلاحی رایج، دارای مفهومی پسندیده و قابل قبول است و مردم بر همین اساس از چنین شعار‌هایی استقبال می‌کنند. لکن باید مراقب بود که این شعار نیز به سر‌نوشت «اصلاحات» دچار نشود. اصلاحات یک واژه قر‌آنی، دینی و مثبت است اما ملت ایران با چشمان خود دید که چگونه جریانی پرچم اصلاحات را برافراشت، لکن در عمل پیاده‌سازی اصلاحات را در سپردن امام خمینی به تاریخ، دوری جستن از نظام ولایی، کنار آمدن با امریکا، پذیرش حقوق بشر غربی و… تفسیر کرد! اکنون باید دقت کرد افرادی که دم از «اعتدال» می‌زنند، مرادشان از این اعتدال چیست؟
این دقت از آن جهت ضرورت دارد که ملاحظه می‌شود تحت عنوان اعتدال، بعضاً نیروهای وفادار و اصیل انقلابی، در نقطه مقابل اعتدال و افراط‌گرا معرفی می‌شوند. این نشانه خوبی نیست و نگران‌کننده است. جالب آن است که برای توجیه هر نوع اتهام‌زنی به نیروهای انقلابی، گفته می‌شود مردم به «اعتدال» رأی داده‌اند. این همان استدلال دیروز است که گفته می‌شد مردم به اصلاحات رأی داده‌اند. این درحالی است که مردم ایران در ۲۲بهمن سال جاری، همانند ۳۵ سال گذشته، نشان دادند که به انقلاب و ارزش‌هایش، به امام و خط انقلابی‌اش، ولایت و مواضع انقلابی‌اش، به شهیدان و راهشان وفادارند. راه انقلاب، راه امام، راه شهیدان و راه ولایت، پیاده‌سازی اسلام ناب محمدی (ص) و مقابله با امریکا و اسلام امریکایی است. مبادا تحت عنوان اعتدال‌گرایی، خط مبارزه با امریکای جنایتکار و صهیونیسم بین‌الملل، افراطگرایی معرفی شود. مبادا تحت شعار اعتدال‌گرایی، خط حمایت از ستمدیدگان و مظلومین،افراطگرایی معرفی شود. مبادا تحت پرچم اعتدال‌گرایی، خط مبارزه با فساد، تبعیض و بی‌عدالتی، افراطگرایی معرفی شود. مبادا تحت تابلوی اعتدال‌گرایی، خط مبارزه با اسلام امریکایی و اسلام مرفهین بی‌درد، افراطگرایی معرفی شود. قطعاً این چنین نخواهد شد، چرا که مردم ایران بصیر و آگاه بوده و به‌هنگام بازار مکاره را در هم خواهند ریخت.
