به گزارش پایگاه عدالت خواهان" تجمع اعتراضی تعدادی از مردم مشهد در اعتراض به مشکلات اقتصادی با بازخوردهای متفاوتی روبه رو شده است. جدای از سوءاستفاده های که همواره رسانه های ضد انقلاب و برخی فعالین فتنه در داخل و خارج از کشور از این نوع رویدادها دارند، ولی ماجرای مشهد چیست و چگونه باید به آن نگریست؟
*اعتراض پیش دستانه
عبدالله گنجی مدیر مسئول روزنامه جوان نیز نوشت: هرکس از ظن خویش از تجمعات صنفی محدود دیروز در مشهد تحلیلی دارد.معتقدم مهمترین پیام آن قبل از اعتراض به گرانی، اعتراض به برنامه۹۷است. اعتراض مردم را باید اقدامی پیش‌دستانه قبل از تصویب بودجه ۹۷دانست.که دولت چهار سال قیمت بنزین را پله کانی افزايش نداد تا در انتخابات آسیب نبیند اما یک مرتبه شوک به آن وارد کرد.یارانه را چهار سال تدریجاً قطع نکرد اما یک مرتبه ذهن سی میلیون را درگیر کرد.منابع درآمدی را به‌سمت جیب مردم جهت دادند و با پرستیژ نقد پذیری آن را به شبکه‌های اجتماعی رساندند. آنچه عصبانیت را کاهش می دهد تدابیری است که مردم قانع شوند واقعا دولت مشکل منابع دارد.صداقت دولت در محدوديت منابع این است که اعلام کند در سال آینده به دلیل صرفه جویی، حقوق مدیران ارشد دولت و نمایندگان مجلس افزایش نمی یابد.
*اگر مرز اعتراض با آشوب روشن باشد، بايد در برابر آن خاضع بود
مهدی محمدی نیز نوشت: اعتراض به مشكلات اقتصادي حق مردم است. اگر مرز اعتراض با آشوب روشن باشد، بايد در برابر آن خاضع بود. اگر معترض در چارچوب جمهوري اسلامي فرياد مي زند كه براي جوانم شغل مي خواهم يا گله دارد كه مختصر پس انداز زندگي اش را در فلان موسسه اعتباري بالا كشيده اند، بايد سخنش را شنيد. به جاي برخورد با او، بايد با مسئولي برخورد كرد كه كار را به اينجا كشانده است. حتي اگر از منظر صرفا امنيتي نگاه كنيم، امروز بايد كنار مردم ايستاد. دشمن زماني قادر به سوء استفاده خواهد بود كه ميان مردم و نظام شكافي ببيند و به عميق تر شدن آن طمع كند. "آنها كه امكانات كشور دستشان است" بايد ياد بگيرند اگر نمي توانند از درد مردم بكاهند لااقل با مردم همدردي كنند. وقتي چنين شد، حناي شيادان و مدعيان هم ديگر رنگي نخواهد داشت.
*مردم کنار نظامند اما گله‌مندند!
حسین مهدی تبار در اینباره نوشت: مردم فقط گله‌مندند. حق هم دارند که گله‌مند باشند. تازه بعد چند سال فهمیده‌اند که شعار چرخیدن چرخ کارخانه‌ها هم مثل خیلی شعار های دیگر توخالی بود. هر چند شاید ضد انقلاب بخواهد بر موج اعتراض به حق مردم سوار شود اما جریان انقلاب در کنار مردم است و دردهایشان را می‌فهمد. موضوع را هم نباید امنیتی دید. مردم فقط گله‌مندند. دلبسته‌ی انقلابند اما گله‌مندند!
مسبب این گله‌ها هم همان‌هایی هستند که با وجود در اختیار داشتن امکانات کشور، ژست اپوزیسیون می‌گیرند و به این و آن می‌تازند. جریان انقلاب در کنار مردم است و درد فقر انها را خیلی بیشتر از آنها که به جای بیکاری و رکود دغدغه کنسرت و حصر را داشتند می‌فهمد. این‌ها بروند به همان حصر خودشان برسند، بروند برای یک سخنرانی شرمسار شوند و غصه بخورند. مردم و گله‌هایشان هم بمانند برای جریان انقلاب که درکشان میکند.
*دولت مشکلات اقتصادی مردم را به رسمیت بشناسد
در بخشی از یادداشت محمد ایمانی از روزنامه نگاران و تحلیلگران سیاسی نیز آمده است: مهم ترین تهدیدی که متوجه کشور و نظام و مردم می باشد، به رسمیت نشناختن مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم از جانب برخی دولتمردان است. برخی مدیرانِ "کار نکرده خسته" (تعبیر کرباسچی) تصور می کنند انکار مشکلات مردم و پاک کردن صورت مسئله، بی زحمت ترین راه حل است. اما در واقع مشغول ناامید و ناراضی کردن مردم هستند. آیا هدیه ای بزرگتر از این می شود به دشمنان قسم خورده ملت ایران داد؟
دود این وضعیت در چشم مردم و نظام می رود؛ چرا که لبه دوم قیچی نفوذ، فرصت پیدا می کنند روی موج نارضایتی مردم سوار شوند و ایران قدرتمند و با ثبات را که محل رشک دشمنان است، دستخوش بی ثباتی و خود مشغولی کنند. آقای روحانی تا دیر نشده باید تدبیری لااقل برای اعتبار دولت خود بکند؛ با کنار گذاشتن تدابیر عقیم پیشین، اجرای اقتصاد مقاومتی را نوبر کند و فضای مجازی انباشته از دروغ و تحمیق و نفوذ را قانونمند و بسامان نماید.
