آیا روحانی انتخابات غیرشفاف می خواهد؟ به نظر می رسد درد او انتخابات الکترونیک برای «انتخابات شفاف» نیست؛ بلکه می خواهد انتخاباتی غیرشفاف و ناامن با امکان تخلف در پوشش انتخابات الکترونیک برگزار کند؛ همانگونه که سال 88 می گفتند ساختارهای قانونی باید از بین برود و لویی جرگه تشکیل شود!
اول؛ حسن روحانی 5 دوره نماینده مجلس بوده(دوره اول تا پنجم مجلس)؛ 2 دوره نماینده خبرگان بوده(دوره سوم و دوره فعلی)؛ 2 دوره رئیس جمهور بوده است. یعنی وی 9 بار از طریق سیستم انتخابات نظام جمهوری اسلامی انتخاب شده؛ حالا ادعا می کند این سیستم انتخاباتی غیرشفاف است و باید الکترونیکی باشد و به تمسخر از سیستم انتخابات افغانستان می گوید!
دوم؛ جمعیت کشور افغانستان قریب 35 میلیون نفر است. طبق اعلام منابع رسمی این کشور قریب 10 میلیون نفر واجد رأی هستند. در انتخابات ریاست جمهوری اخیر این کشور که 3 ماه به طول انجامیده، دو میلیون و هفتصد هزار نفر در انتخابات شرکت کردند که حدود یک میلیون از این آرا باطل اعلام شد و طبق اعلام دولت این کشور آقای اشرف غنی با 923 هزار رأی اول(کمتر از یک میلیون!) و بعنوان رئیس جمهور انتخاب شد و عبدالله عبدالله با کسب 720 هزار رأی دوم شده است.
سوم؛ جمهوری اسلامی ایران قریب 40 سال است که انتخابات برگزار می کند؛ قریب 40 انتخابات برگزار کرده که نتایج آن هم درست در یک روز پس از انتخابات اعلام شده است. اولین رئیس جمهور تاریخ جمهوری اسلامی –بنی صدر- حداقل 10 میلیون رأی از 14 میلیون رأی را آورده و چندین رئیس جمهور بالای 20 میلیون رأی داشته اند؛ آقایان خاتمی، احمدی نژاد و روحانی بالای 20 میلیون رأی کسب کرده اند! آنوقت آقای رئیس جمهور روحانی برای دفاع از انتخابات الکترونیک که اصل آن مورد تأیید نظام و شورای نگهبان است به تمسخر می گوید: افغانستان هم دیگر انتخابات الکترونیک برگزار می کند!
چهارم؛ در ماجرای فتنه 88، مصطفی کواکبیان و دیگر اصلاح طلبان گفته بودند برای حل مشکلات و اختلافات، ما هم مثل افغانستان «لویی جرگه» تشکیل دهیم! لویی جرگه افغانستان یک اجلاس با حضور کدخداها و بزرگان و رؤسای اقوام افغانستان است که مسائل را با کدخدامنشی حل می کنند؛ یعنی نظام جمهوری اسلامی بعد از سالها قانونگذاری و نظام سازی و ساختارهای قانونی همه را یکباره منهدم کرده و لویی جرگه تشکیل دهد!
پنجم؛ انتخابات الکترونیک یک ضرورت است و دیر یا زود می بایست زیرساخت آن در کشور آماده شود. از زمان دولت سازندگی قرار بود این کار انجام شود اما تاکنون پیشرفت آنچنانی نداشته و هیچ کدام از دولت ها نتوانستند زیرساخت ها و امنیت این کار را تماماً انجام دهند. هنوز این روند برای مسئولین نظام و شورای نگهبان و مردم شفاف نیست اما انتظار دارند که شورای نگهبان زیر بار آن برود؛ روندِ «احراز هویت رأی دهندگان، رأی گیری و تجمیع آرا» باید منجر به شفافیت، سلامت و سرعت انتخابات شود نه اینکه بگونه ای باشد که حتی برای مسئولین نظام، شورای نگهبان و نهادهای نظارتی کشور شفاف نباشد.
ششم؛ مهم تر از انتخابات الکترونیکی، انتخابات شفاف است؛ مسئله ای که در «انتخابات الکترونیکی» مورد ادعای دولت، هیچ شفافیتی برای مردم و کارشناسان و مسئولین و نهادهای نظارتی وجود ندارد. دستگاه ها و سخت افزار و نرم افزار آن کاملاً وارداتی است و باید از خارج وارد شود، امنیتی ندارد، براحتی هک می شود، سیستم «احراز هویت رأی دهندگان، رأی گیری و تجمیع آرا» آن شفاف نیست!
هفتم؛ آیا روحانی انتخابات غیرشفاف می خواهد؟ به نظر می رسد درد او انتخابات الکترونیک برای «انتخابات شفاف» نیست؛ بلکه می خواهد انتخاباتی غیرشفاف و ناامن با امکان تخلف در پوشش انتخابات الکترونیک برگزار کند؛ همانگونه که سال 88 می گفتند ساختارهای قانونی باید از بین برود و لویی جرگه تشکیل شود! چگونه است سیستم انتخاباتی که خودش حداقل 9 دوره خروجی آن بوده، غیرشفاف است؟ و چرا برای اینکه انتخابات شفاف(!!) شود دست به دامن یک روند ناامن به اسم انتخابات الکترونیک می شود؟
هشتم؛ تجربه انتخابات پرتخلف مجلس دهم در سال 94 و مسائلی که در حوزه انتخابیه تهران بزرگ اتفاق افتاد و همچنین تجربه انتخابات پرتخلف همین دولت در ریاست جمهوری سال 96 که منجر به محاکمه چندین مدیر دولتی و چندین استاندار و چندین فرماندار و بخشدار این دولت شده، نشان می دهد دستگاه های نظارتی خاصه شورای نگهبان و سایر دستگاه های امنیتی و مردم باید بیش از پیش هوشیار باشند و در پازل دولت بازی نکنند! این آقایان حاضر نیستند به راحتی صحنه قدرت را رها کنند. آقایانی که ده ها قرارداد محرمانه و غیرشفاف با دشمنان این کشور بسته اند، لیاقت دم زدن از شفافیت ندارند؛ مردم نباید فریب بخورند.
