به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران"دولت آمریکا مجددا از شعار تعامل آقای روحانی به روش خاص خود استقبال و لایک کرد. دولت آمریکا با عدم صدور روادید برای هیئت ایرانی، مانع از شرکت وزیر اقتصاد کشورمان در نشست "بانک جهانی" شد.
اولین بار، آقای "سیف" رئیس قبلی بانک مرکزی، فروردین ۱۳۹۵، در حاشیه جلاس بانک جهانی تصریح کرد "اجرای برجام، تقریباً هیچ دستاورد اقتصادی برای ایران نداشته است".
سه سال بعد و در حالی که آقای روحانی مدعی شعار تعامل با آمریکاست، دولت آمریکا برای دومین بار علیه حضور هیئت ایرانی در یک همایش جهانی کارشکنی کرد.
ماه گذشته نیز دولت آمریکا تا روز آخر سفر روحانی و شرکت در نشست سازمان ملل، از صدور ویزا امتناع کرد؛ به نحوی که بنابر اعلام سخنگوی دولت، روحانی از سفر منصرف شده بود و سرانجام، هیئت ایرانی، نصف و نیمه به نیویورک رفت.
اما کارشکنی ویزایی، مخصوص دولت ترامپ نیست. دولت اوباما هم به حمید ابوطالبی (معاون سیاسی دفتر روحانی) که به عنوان نماینده ایران در دفتر سازمان ملل معرفی شده بود، ویزا نداد.
این در حالی بود که روحانی، اوباما را به واسطه 15 دقیقه مکالمه تلفنی، بسیار مودب نامیده و برجام را با دولت او منعقد کرده بود. اوباما در ادامه تعامل از نوع آمریکایی، حتی ممنوعیت ویزایی برای اتباع 38 کشور در صورت سفر به ایران را هم به اجرا گذاشت.
این اقدام، نقض صریح برجام و به منزله کارشکنی در برابر سفر هیئت های اقتصادی کشورها به ایران بود و تاثیر منفی خود را هم گذاشت. دولت اوباما همچنین زیر ساخت تحریم های گسترده موسوم به کاتسا و آیسا را فراهم کرد و دولت ترامپ، همان ها را به اجرا گذاشت.
این شش سال تجربه پیاپی، تنها از قلدری و توهین و عهدشکنی سیستماتیک دولت های آمریکا حکایت می کند. اما متاسفانه آقای روحانی، همچنان مدعی تعامل است. آیا جز دیپلماسی التماسی و به جان خریدن تحقیر و اهانت، نام دیگری بر این رفتار می توان گذاشت؟
چرا دولتمرد ما مجال چنین توهین هایی را فراهم می کند؟ چرا به جای طلبکاری از دشمن، توپ را به زمین خودی بر می گرداند و ادعا می کند کسانی در داخل نمی گذارند تعامل کنیم؟! آن وقت در معامله جدید می خواهد کدام باج را بدهد و تقریبا هیچ جدیدی را برای مردم کادو کند؟
