قومیت ، ابزار یا واقع نگری سیاسی / از حوادث عراق عبرت بگیریم

قومیت ها در درون یک کشور قبل از تهدید می توانند به عنوان یک فرصت مناسب مورد استفاده دولت مردان و ملت ها باشند؛ چرا که بزرگترین جنگ ها با استناد به برتری یک قوم بر قوم دیگر به وقوع پیوسته است و به اعتقاد بسیاری از مورخین و جامعه شناسان جنگ های قومیتی بعد از جنگ های مذهبی ویران کننده ترین جنگ است؛اگر این مسئله در درون کشوری صورت گیرد که خود دارای قومیت های بی شماری باشد مهار آن کار بسیار دشواری خواهد بود چرا که هر قوم و قبیله ای به اعتقادات و دوران طلایی خویش ولو اینکه ساختگی باشد افتخار می کند؛
کافی است به کشور عراق نظری سطحی انداخت که مذهب و قومیت اتحاد ملی این کشور را با مشکلاتی مواجه ساخت؛در میانمار مدت هاست بودایی ها جنایات فجیعی بر علیه مسلمانان انجام می دهند و سوریه و پاکستان نیز دچار چنین آفتی هستند؛در کشورهای غربی طرف مقابل و مخالف را با حیله و نیرنگ و به قول زبان عامه مردم با شست و شوی ذهنی به سمت خود جذب می کنند تا از وی استفاده ی ابزاری نمایند و هرگاه تاریخ مصرف گروه یا شخصی تمام شد وی را کنار می زنند. مثل همان کاری که با صدام حسین در خاورمیانه شد؛
ایران به عنوان مهد اقوام و مذاهب گوناگون همواره مورد تعرض و دسیسه چینی های دشمن قسم خورده این مرز و بوم بوده است؛دشمنی که به نام قومیت گرایی افراطی سعی در خدشه دار نمودن اتحاد ملی ایرانی ها داشته است؛ و برای این کار همواره سعی در کوچک نمودن خدمات نظام داشته و از دورن آن خدمات نیز نکات ساختگی منفی را استخراج نموده و به ذهن مردم از طریق فضاسازی رسانه ای تزریق نموده است؛
ترکمن صحرا یکی از مناطقی است که از اوایل انقلاب اقوام؛مذاهب و فرق گوناگون را با مهمان پذیری پذیرفته است که مهمان پذیری از خصلت های نیکوی ترکمن ها است.مردم ترکمن صحرا مردمانی ساده ومهربان هستند که با سیاست وشلوغ کاری در فضای اجتماعی مخالف هستند و به عبارتی دنبال زندگی خویش هستند البته نباید فراموش نمود در برهه های حساس چون جنگ و انتخابات مایه دلگرمی نظام و مسئولین بوده اند؛ در شرایط فعلی باید به واقعیت ها نگریست نه به آمال و آرزوهای تهی عده ای محدود؛
البته افسار مردم ترکمن صحرا دست خودشان است وبس!
از لابه لای سخنان مردم می توان به ترس از تفرقه میان آنها و دیگران پی برد؛مردم ترکمن دغدغه های سیاسی و شلوغ کاریهای برخی از افراد را به باد سخره می گیرند و از آن می ترسند تا مبادا سخنان این افراد دامان صحرای سبز آنها را بگیرد؛ترکمنها به ریشه کنی اعتیاد و فساد اخلاقی؛فقر و تهیدستی بیشتر از فضای باز سیاسی که در چند وقت اخیر در مطبوعات ترکمن به وفور ذکر شده اهمیت می دهند؛مردم ترکمن فقط نقد منفی از نظام را نمی خواهند و از دید برخی از فعالان قوم ما ،ترکمن بودن بهانه ای بیش نیست برای اهداف سیاسی؛چرا که اگر قومیت مهم بود مسایل جزیی زندگی ترکمن ها دردها و دغدغه های آن به گوش مسئولین رسانده می شد؛اگر ترکمنها در اولویت بودند چرا زلزله ای مهیبی که تقریبا پنج ماه پیش ایالات فاریاب و جوزجان را به کام خود کشید بازتابی در رسانه های ترکمن صحرا نداشت؛چرا از مشکلات مردم استان سین کیانگ چین هیچ اثری نیست و...؟
دانشجویان ترکمن صحرا از تقابل قومیت آنها با دیگران در منطقه می هراسند و برای بی اثر بودن مطبوعات ترکمن صحرا و فعالان آنها همین بس که در برخی اوقات دانشجویان و مردم ترکمن حتی نام آنها را نیز نشنیده اند!
شلوغ کاری سیاسی نتیجه ای جز اختلافات وکینه ورزی را در پی ندارد؛نقدهای بی اساس از نظام نتیجه ای جز بدبینی مسئولین به ترکمن صحرا را ندارد؛در همین چارچوب ذکر محاسن و خدمات نظام؛تشکر از نهادها و ادارات دولتی وذکر آنها چون هفته ی اطلاعات؛نیروی انتظامی ؛ روز ارتش و...ننگ و عار نیست بلکه بر عکس نشان دهنده ی اهمیت کار این سازمانها و ادارات است.
بیاییم لحظه ای دغدغه های این مردم را درک کنیم و همه امور را به سیاست مرتبط نکنیم؛اگر ما خسته نشده ایم مردم ترکمن صحرا از شلوغ کاری سیاسی ما بیزار هستند؛بیاییم برای لحظه ای که شده در نقدها و اخبار خود؛در سخنان و یادداشت های خود جناحی عمل نکنیم که هر چه کشیدیم از تفکرات جناحی کشیدیم؛ترکمن ها آرزویی جز زندگی آرام و بی مشقت ندارند. بیاییم به نام ترکمن ها به کام ...عمل نکنیم و فقط نگوییم ما مردمی هستیم؛بیاییم فقط شعار ندهیم و به سیاهی نفرین نکنیم بلکه چراغی روشن کنیم.
تمام تباهی و غرور افکار و جامعه ما از یک نکته اساسی سرچشمه می گیرد و آن چیزی جز فراموشی آینده نیست؛هرکاری کنیم و هرکه باشیم آینده درباره ی ما قضاوت می کند. ترکمن سسی