به گزارش پایگاه عدالت خواهان گلستان"این تحلیلگر مسائل سیاسی، در یادداشتی که روز سه شنبه در وبسایت انگلیسی صدای آمریکا منتشر شد، می‌نویسد اگر چه بین کوبا، این جزیره کوچک ۱۱ میلیونی با منابع کم، و ایران ۸۰ میلیونی با منابع غنی زیرزمینی، تفاوت‌های بسیاری وجود دارد، اما هر دو کشور جهان‌بینی خود را عمدتاً بر اساس مخالفت با آمریکا استوار کرده‌اند.
به باور اسلیوین، به همین دلیل است که هم برای هاوانا و هم برای تهران، جایگزین کردن منافع داد و ستد در عرصه بین‌المللی، با مقصر دانستن آمریکا برای همه کاستی‌ها و ناکارآمدی‌ها در آن کشورها، امری بس دشوار است.
دیپلماسی پشت پرده موجب گشایش در روابط آمریکا با هاوانا، و همچنین امضای توافق موقت هسته‌ای موسوم به برنامه اقدام مشترک، در آذر سال گذشته با ایران شد.
به علاوه آقای اوباما با استفاده از فرمان‌های ریاست جمهوری، از تحریم‌های اعمال شده توسط کنگره علیه هاوانا را کاسته است. این تصمیم رییس جمهوری آمریکا علی‌رغم مخالفت‌های کنگره، می‌تواند موجب تقویت آن دسته از مقامات ایرانی که خواهان امضای توافق جامع هسته‌ای هستند، شود.
پژوهشگر ارشد شورای آتلانتیک در ادامه این یادداشت می‌نویسد، بر خلاف وضعیت با کوبا، که صحبت از بازگشایی سفارت است، کسی در تهران درباره بازگشایی سفارتخانه آمریکا که در سال ۱۹۷۹ به تسخیر در آمد، حرفی نمی‌زند.
در واشنگتن نیز کسی در زمینه بازگشایی سفارت اظهار نظری نمی‌کند.
حال آن که در صورت امضای توافق جامع اتمی با ایران، مسولان بلند پایه نیز مانند رائول کاسترو رهبر کوبا، اصرار خواهد کرد که در مسیر دستیابی به توافق هسته‌ای، هیچ یک از ارزش‌های انقلابی به خطر نیفتاده است.
در مورد کوبا و ایران، به احتمال زیاد تغییرات تدریجی خواهد بود.
ابتکار پرزیدنت اوباما در گفتگو، و گشایش سیاسی با این دو کشور، دلگرم‌کننده است و به قول خود او دو سال آخر ریاست جمهوری‌اش دوره رخدادهای جالب خواهد بود.
