به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران" این روزها لباس سربازان وطن سفید شده و تک تک ما باید قدردان جامعه پزشکی و پرستاری باشیم که در خط مقدم مبارزه علیه ویروس کرونا نبرد می‌کنند.
این روزها جامعه پزشکی و پرستاری کشورمان با فداکاری و از جان گذشتگی خود محبوب‌ترین قشر جامعه هستند که برای سلامتی من و شما سختی‌های زیادی را به جان خریده‌اند.
پرستاران و پزشکانی که بیشتر از یک ماه است خانواده خود را ندیده‌اند. دلتنگی‌های فرزندان برای دیدن پدر و مادر پزشک و پرستار خود تمام ندارد و شب‌ها بدون شنیدن صدای پدر و مادر خود به خواب می‌روند.
آنها در اوج تحریم‌هایی که از سوی نظام سلطه بر ما تحمیل شده است در میدان نبرد حضور یافته‌اند و اکنون وظیفه هر کدام از ما است تا با رعایت نکات بهداشتی و لغو سفرهای نوروزی و در خانه ماندن به آنها کمک کنیم تا قطع کننده زنجیر کرونا باشیم.
وقتی فداکاری جامعه پزشکی و پرستاری را می‌بینم یاد فداکاری، ایثار و از جان گذشتگی شهدای مدافع حرم می‌افتم. اگر خط مقدم پزشکان و پرستاران بیمارستان‌ها هستند تا این ویروس منحوس واگیردار را در بیمارستان‌ها کنترل کرده و اجازه پیشروی به سایر اقشار جامعه را ندارند خط مقدم مدافعان حرم نیز سوریه و عراق بود.
حالا می‌فهمیم آنها در خط مقدم سوریه جنگیدند تا دشمن تکفیری را در همان خاک زمین گیر کنند و اجازه پیشروی به مرزهای ما را ندهند.
خط مقدم آنها خاکریزهای عراق بود تا اجازه ندهند داعشی‌های جنایتکار به حریم حرم نزدیک شوند تا مبادا توهین و جسارتی به حریم حرم شود.خط مقدم آنها سوریه و عراق بود تا نکند روزی بیاید که مدافعان حرم مجبور شوند در مرزهای همدان و کرمانشاه با آنها روبه‌رو شود.
خوب که دقت می‌کنم می‌بینم مدافعان حرم از مدافعان سلامت خیلی مظلوم‌ترند. در حالی که هر دوی آنها از جان و خانواده خود گذشتند تا سپر بلای مردم شوند. یکی برای دفاع از حریم حرم اهل بیت و کشورمان و دیگری برای مبارزه با ویروسی که سلامت مردم را تهدید می‌کند از همه چیز خود گذشتند.
اما مظلومیت شهدای مدافع حرم می‌دانید کجاست، مظلومیت شهدای مدافع حرم دل آدم را می‌سوزاند آنجا که زخم زبان شنیدند.آنجا که یک عده جاده صاف کن‌های وطنی غرب زده در طبل مذاکره می‌دمیدند و می‌گفتند زمان تجهیز نیروی نظامی به پایان رسیده و زمان مذاکره و دیپلماسی است. اما نمی‌دانستند که پشتوانه یک دیپلماسی قوی داشتن نیروی‌های مسلح و مجهز است.
این روزها کسی نمی‌گوید پرستاران و پزشکان پول می‌گیرند تا به جنگ کرونا بروند، کسی نمی‌گوید آنها حق ماموریت می‌گیرند ولی مظلومیت شهدای مدافعان حرم آنجاست که یک عده سلبریتی داغ دل مادران شهدا را تازه کردند و گفتند" پول می‌گیرند و به سوریه می‌روند"،گفتند" پول می‌گیرند و معامله می‌کنند، حق ماموریت می‌گیرند".
مظلومیت شهدای مدافع حرم آنجاست که عده‌ای که جیره خوار استکبار جهانی با همراهی نظام سلطه رسانه‌ای بودند شهدای مدافع حرم را کوبیدند و گفتند «برای پست و مقام می‌روند، برای گرفتن امتیاز می‌روند.»
چقدر سوزناک بود شنیدن صدای آن مادر شهید مدافع حرم که می‌گفت «حاضرم تمام دارایی‌های خود و فرزندانم را بدهم تا یکی از شماها حاضر شود انگشت خود را قطع کند.»
مظلومیت شهدای مدافع حرم آنجاست که تا دو سه سال پیش حتی رسانه‌ها نیز نمی‌توانستند خبر شهادت آنها را اعلام کنند.
در حالی که امروز مدافعان سلامت در تمام قاب‌های تلویزیون، رادیو و شبکه‌های مجازی حضور دارند.
این روزها می‌گویند اگر از همان اول شهر ووهان چین را قرنطینه می‌کردید و اجازه نمی‌دادید این ویروس از آن شهر بیرون بیاید پای این ویروس به شهر و کشور ما نیز نمی‌رسید.
با این حرف‌ها متوجه می‌شویم چرا مدافعان حرم در سوریه می‌جنگیدند. چطور این روزها می‌گویند اگر جلوی ویروس را در همان شهر می‌گرفتند به شهر ما نمی‌رسید پس مدافعان حرم نیز به همان خاطر در خط مقدم سوریه و عراق جنگیدند تا پای دشمن به شهرهای ما نرسد.
حالا می‌فهمیم مدافعان حرم برای چه می‌روند آنها برای چنین روزی می‌روند تا در خط مقدم با دشمن جلاد بجنگند تا آب در دل من و تو هموطن تکان نخورد.
طی این هشت سالی که ایران در نبرد با تروریسم تکفیری در عراق و سوریه حضور دارد، نباید فراموش کنیم سوریه و عراق خط مقدم ایران است و به تعبیر مقام معظم رهبری اگر مدافعان حرم نبودند، الان باید در همدان، کرمانشاه، تهران و سایر شهرستان‌ها با آنها بجنگیم.
مدافعان حرم از جان خود، همسر و شیرین زبانی‌های دختربچه‌های کوچکشان گذشتند و به پسرکوچولوهای خود درس مردانگی دادند تا در نبود پدر حافظ و حامی مادر و خواهر باشند.
در روزهای عید همان طور که بسیاری از پرستاران و پزشکان کنار خانواده خود نیستند و در خط مقدم می‌جنگند شهدای مدافع حرم نیز سال‌هاست که در عزیزترین روز سال کنار خانواده خود نیستند.
حالا درک می‌کنیم اگر همه تلاش‌های تروریسم در جهت برهم زدن امنیت ایران اسلامی در نطفه خفه شده به خاطر حضور مدافعان حرم در خط مقدم جبهه عراق و سوریه بود تا نگذارند ویروس تکفیری داعش مهمان خانه‌های ما شود.
دلتنگی فرزندان شهدای مدافع حرم برای پدرانشان تمام ندارد. لحظه‌ای که فرزندان این شهدا بر سر تابوت پدران خود حاضر می‌شوند را چگونه می‌توان قیمت گذاشت. آیا برای پرستاری که در خط مقدم مبارزه با ویروس کرونا شهید خدمت شد می‌توان قیمت گذاشت، حتی فکرش را نمی‌توان کرد.
او حق حیات و زندگی خود را به هموطنان خود تقدیم کرد. شهدای مدافع حرم نیز تمام هستی و حق حیات و زندگی خود را تقدیم امنیت تک تک شهروندان ایرانی کردند تا مبادا روزی بیاید که ناموس ایرانی مقابل تکفیری‌های جنایتکار خوار و ذلیل شود.
قصه شهدای مدافع حرم قصه دلتنگی و مظلومیت است و راه شهادت همچنان ادامه دارد.
انتهای پیام
