او پس از عمری مبارزه در راه استقلال وطن در برابر اشغالگران در سال ۱۹۳۱ گرفتار گروهی از سربازان ایتالیایی شد، اما مردانه به مقاومت پرداخت و سرانجام در ۱۶ سپتامبر همان سال به دار آویخته شد.
او در غربی‌ترین منطقه از سرزمین‌های اسلامی به همراه سنوسی‌های لیبی مبارزه‌ای سخت را علیه اشغالگران ایتالیا در پیش گرفت و توانست راه و طریق خاصی را در مبارزه با استعمار در جهان اسلام به ثبت برساند.
در این میان برخی علمای وقت ایران نیز از قیام عمر مختار حمایت می‌کردند که از میان آنها می‌توان به اعلامیه آیت‌اللّه شریعت اصفهانی در طرفداری از جنبش سنوسی‌ها در لیبی علیه سلطه ایتالیا به عنوان نمونه‌ای از این همدلی و همدردی یاد کرد.
