به گزارش پایگاه عدالت خواهان" انتقادها از شوای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان بالا گرفته است . کار به آنجا رسیده که برخی می گویند دیگر راهی جز تجدید ساختار در این سامانه باقی نمانده است. در همین راستا علی صوفی، عضو شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان گفت: شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان، ساز و کاری است برای رسیدن به اجماع در بین اصلاح طلبان و تحقق استراتژی اجماع. این موضوع در پرتو تجربیات ناموفق اصلاح طلبان در انتخابات های گذشته، مانند شورای اسلامی شهر دور دوم و مخصوصا انتخابات ریاست جمهوری سال 1384، به دست آمده است.
وی افزود: در این بین کانون هایی برای حضور در عرصه های انتخابات وجود داشت. احزاب اصلاح طلب که تحت عنوان جبهه هماهنگی اصلاحات دور هم جمع شده اند و معمولا در انتخابات فعال هستند . در کنار این موضوع هم مشخص شد که احزاب کفایت نمی کنند چراکه چهره های تأثیرگذار در سطح ملی و شهرها زیاد هستند که بنا به دلایلی وارد فعالیت های حزبی نشده اند اما در انتخابات بسیار تأثیرگذار هستند. بنابراین از تجمیع این دو نهاد حقیقی و حقوقی (احزاب و چهره های متنفذ) شورای عالی سیاست گذاری درست شد تا بتواند این حرکت را به صورت جبهه ای سامان دهد. در انتخابات سال 1392، این شورا حضور نداشت؛ اما در سال 1394 و در انتخابات مجلس حضور داشت و علی رغم ردصلاحیت های گسترده و فقدان کاندیدای شاخص اصلاح طلب برای تهیه و بستن لیست های انتخاباتی، اصلاح طلبان کنار نکشیدند و به طور نسبی موفقیت چشم گیری به دست آوردند؛
استاندار سابق گیلان، تأکید کرد: موفقیت چشم گیر دیگرشان، جنبه سلبی داشته است. یعنی در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری، مانع از ورود تندروها به این ارکان تصمیم گیری شده اند و آنها را پس زده و اوضاع را متعادل کرده اند. اما از طرف دیگر که ایجاباً بخواهند نیروهای اصلاح طلب را جایگزین نمایند، خیر؛ موفق نبوده اند. نه آقای روحانی خودشان را اصلاح طلب می داند و نه اصلاح طلبان ایشان را به عنوان کاندیدای اصلاح طلب حمایت کردند و نه اینکه نمایندگانی که با لیست امید وارد مجلس شدند، تماماً اصلاح بودند. بین آنها اصولگرایان معتدل و اشخاص ناشناخته هم بودند. در انتخابات 1396 در حوزه ریاست جمهوری جای مناقشه نبود اما انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا با اعتراضاتی همراه شد و به تصمیم شورای عالی سیاست گذاری نقدهایی وارد است که تا کنون پاسخ منطقی برای آن ارائه نشده است . همین موضوع موجب شده که کار شورا کند شود و معلوم نیست که بتوانند با این ساختار پیش بروند.
وی در ادامه افزود: این شورا قابل تجدید نظر است. به هرحال آقای عارف هم مانند هر فعال اصلاح طلب دیگری، یک سری ویژگی های مثبت و یکسری ضعف هایی ممکن است داشته باشند. ایشان هم مستثنی نیست آقای عارف چه بخواهند و چه نخواهند عملکرد شوراها و تشکل هایی که ایشان ریاست آن را بر عهده دارند، به پای ایشان نوشته می شود. اکنون در بررسی عملکرد فراکسیون امید، ضعف های فاحشی دیده می شود؛ به ویژه در جریان رأی اعتماد به کابینه آقای روحانی. به هر حال تحلیل ها این بود که آقای روحانی، وزرایی که معرفی کرده است، کسانی نیستند که مد نظر ایشان بوده بلکه تحت فشار این انتخاب ها را انجام داده اند.
وی در ادامه افزود: به هر حال چه در فشار این تصمیم گیری صورت گرفته باشد چه آزادانه؛ این کابینه منطبق با عقبه رأی آقای روحانی نیست. در اینجا فراکسیون امید به عنوان فراکسیونی اصلاح طلب می بایست نقش خودش را ایفا می کرد؛ آقای روحانی را یا وادار می کردند تا انحرافات را بر طرف کنند و کابینه پیشنهادی را اصلاح کنند و یا نه، قاطعانه اعلام می کردند که از این کابینه دفاع نخواهند کرد. در این وضعیت بود که فراکسیون امید می توانست پاسخگوی عملکرد خود باشد و به کسانی که به آنها رأی داده اند بگویند: ما تلاش خود را کردیم و مخالفت خود را انجام دادیم اما بیشتر از این نتوانستیم تأثیر بگذاریم. ولی در عمل می بینیم نه تنها مخالفت نکردند، بلکه همراهی هم کردند و یک رأی نجومی و بی سابقه ای را به دولت آقای روحانی دادند.
وزیر اسبق رفاه در دولت اصلاحات، افزود: از سوی دیگر، ضعف ها و انتقاداتی هم که در بستن لیست کاندیداهای شورای شهر، شاهد بودیم را شخصی که رئیس است بایستی بپذیرد و طبعاً مسئولیت آن پای عارف نوشته می شود.
صوفی در پایان و درباره آینده عارف و اصلاح طلبان گفت: آن چه که من در بین اعضای فعلی شورای عالی سیاست گذاری، می بینم، این است که از آقای عارف عبور نخواهند کرد. به هر حال ایشان یک وجاهتی دارند که فعلاً نخبگان از ایشان عبور نخواهند کرد ولی تردید است که مردم همان اقبال قبلی را به ایشان نشان دهند.
