به گزارش پایگاه عدالت خواهان"بهزاد مهرکش * /
یکم- از روزها قبل از برگزاری انتخابات هیات رییسه موقت مجلس دهم به دوستان خوب اصولگرایم می گفتم از فاز «ما بیشمارپنداری» و حریف طلبی برای پیروزی در هیات رییسه مجلس فاصله بگیرید؛ آن هم رقابت 2 سر دولتی لاریجانی - عارف!
دوم- با برگزاری انتخابات هیات رییسه و ترکیب موقت آن و حذف حاجی بابایی، نخستین نشانه ها از دست فرمان غلط دوستان برای تلاش در رییس کردن علی لاریجانی و سردادن مارش پیروزی از حضور مطلوبترین گزینه دولت در راس مجلس و تلاش برای القای این گزاره غلط که ما برنده بودیم، مشخص شد. حضور چهره های مطلوبی چون دهقان، امیرآبادی و موسوی لارگانی در ترکیب هیات رییسه این توهم را بیشتر هم کرد.
سوم- دادار هستی رحمت کند آنکه گفت جوجه را آخر پاییز باید شمرد؛ نتیجه ائتلاف ناهمگون و مذبذب دوستان انقلابیمان آن شد که نه تنها حاجی بابایی سهمی در هیات رییسه مجلس نداشته باشد، بلکه دهقان نیز به حاجی بابایی پیوست تا رییس مجلس و نواب آن با ترکیب فامیلی لاریجانی - مطهری و پزشکیان شکل گیرد؛ نکته مهم دیگر اینکه موسوی لارگانی نیز از ترکیب هیات رییسه حذف شد!
چهارم- نتیجه فوق به خوبی قبل از برگزاری انتخابات هیات رییسه دهم نیز قابل پیش بینی بود و اکنون دوستانی که تمام قد در فضای سیاسی و رسانه ای برای رییس شدن علی لاریجانی تلاش کرده و آن را مصداق ریاست اصولگرایان با اجماع کامل (دقت کنید با اجماع کامل) بر مجلس دهم عنوان می‌کردند، باید پاسخگوی این نتیجه باشند.
پنجم- در بعد رسانه ای، بی ثبات و بی هویت معرفی کردن لیست اصلاح طلبان کاری معقول بود؛ مساله ای که حقیقتا و به دور از هرگونه نگاه حزبی و سیاسی نیز وجود دارد و ابدا نمی توان «امید» را پیروز انتخاب هیات رییسه پارلمان دهم نامید، اما نکته مغفولی که دوستان به آن توجه نکرده و به نظر می رسد نمی خواستند توجه کنند، این بود که عدم پیروزی «امید» در هیات رییسه ابدا به معنای پیروزی طیف انقلابی در هیات رییسه مجلس نبود؛ سردادن مارش پیروزی و تداوم آن تا بعد از انتخابات هیات رییسه موقت که تمام شواهد گواهی می داد نتیجه آن پایدار نخواهد بود، از بزرگترین اشتباهات راهبردی دوستان ما در فضای رسانه ای بود.
ششم- خروجی و پذیرش این اشتباه آشکار را می توانید در فضای حاکم بر رسانه های مجازی و روزنامه های اصولگرا و اصلاح طلب، روز بعد از انتخابات هیات رییسه موقت و مقایسه آن با تیترهای همین رسانه ها روز بعد از انتخابات هیات رییسه دایم دریافت کرد؛ چطور می شود دوستانی که تا بعد از انتخابات موقت هیات رییسه همچنان از پیروی سخن می گفتند، بعد از انتخابات دایم آن که قاعدتا باید فریاد پیروی را بلندتر و رساتر سر دهند، عملا در سکوت خبری یا ضریب ضعیفتر نسبت به نتیجه هیات رییسه موقت فرو روند و این یعنی نباید دست فرمان اشتباه قبلی را آنقدر تند می رفتید تا حالا مجبور به سکوت نسبی شوید؛ مگر اینکه بخواهید امثال بهروز نعمتی و علی مطهری را نیز به عنوان اصولگرا به افکار عمومی معرفی کنید که آن موقع می توان به خوبی از بی هویت بودن اصولگرایی سخن گفت!
هفتم- اما اگر لیست اصلاح طلبان ناهمگون و بی هویت است و پیروز انتخابات هیات رییسه مجلس نیست و از سوی دیگر گفته شد که این شکست به معنای پیروزی طیف انقلابی در هیات رییسه مجلس نیز ابدا نبوده است، نتیجه این انتخابات را چگونه باید تفسیر کرد؟ ترکیب رییس و نواب آن که از حامیان شاخص دولت محسوب شده و وزن اصلی و جهتگیری هیات رییسه را در اصل مدیریت می‌کنند، پاسخ این سوال را داده اند. فارغ از این، نیم نگاهی به ترکیب دیگر اعضای هیات رییسه نیز به خوبی این گزاره را تثبیت می‌کند که دولت حسن روحانی پیروز نهایی انتخابات هیات رییسه مجلس دهم است. به عبارت دقیقتر، دوستان اصولگرای ما با تلاش دوچندان و حمایت رسانه‌ای برخی از رسانه های شاخص اصولگرایی خواسته یا ناخواسته یکی از دولتی ترین هیات رییسه های ادوار مجلس را تشکیل دادند.
اما اکنون چه باید کرد؟
به تمام نمایندگان دغدغه مند مجلس دهم شورای اسلامی عمیقا توصیه می کنم تا این روایت از امیرمومنان علی علیه السلام در نهج‌البلاغه را بارها و بارها با خود تکرار کنند: «ايُّهَا النَّاسُ لَا تَسْتَوْحِشُوا فِي طَرِيقِ الْهُدَى لِقِلَّةِ أَهْلِهِ فَإِنَّ النَّاسَ قَدِ اجْتَمَعُوا عَلَى مَائِدَةٍ شِبَعُهَا قَصِيرٌ وَ جُوعُهَا طَوِيلٌ»
(اى مردم، در راه هدايت از كمى اهل آن وحشت نكنيد كه مردم بر سر سفره اى گرد آمده اند كه زمان سيرى آن اندک و مدّت گرسنگى آن طولانى است).
چه اتفاقی افتاد که به همین راحتی در گام اول یک نفر و در گام دوم، نفر ثانی علیرغم رای آوری در گام نخست حذف می شود؟ با حفظ احترام برای رای تک تک نمایندگان و وجود اختیار کامل هر نماینده در رای خود، اما به نظر باید نتیجه نهایی انتخابات هیات رییسه را از نگاه جامعه شناختی بررسی و تحلیل کرد. اینکه چه اتفاقی افتاد که حامیان غیراصلاح طلب آقای لاریجانی که به ریاست او رای داده بودند و در انتخابات هیات رییسه موقت، حداقل، دهقان را به عنوان یکی از نوابان رییس برگزیدند، در ادامه و در انتخابات هیات رییسه دایم، باعث حذف دهقان می شوند؟! حذف حاجی بابایی در دور اول نیز همچنان مورد بحث است؛ یعنی همان ترکیبی (غیر از اصلاح طلبان) که لاریجانی را رییس می کند، حاجی بابایی و دهقان را حذف می کند.
با استناد به روایت مولا، دوستان اجماعشان را ایدئولوژیک کنند و نه صرفا براساس مناسبات قدرت! آن وقت دست یاری خداوند را هم خواهند دید هرچند تعدادشان کم باشد.
نکته پایانی: آنچه از شرایط فعلی مجلس و وجود رای های ژله ای فراوان می توان استنباط کرد این است که با توجه به ائتلاف دوستان اصولگرا با حامیان تصویب کمتر از 20 دقیقه ای برجام و از آن طرف نیز ترکیب اصلاح طلبان مجلس، جریانی بیشترین تاثیر را در تصمیمات و رای گیری ها دارد که اکنون مستقلین نام گرفته اند؛ فارغ از واقعی یا تصنعی بودن این استقلال، آنچه مسلم است این تعداد رای موجود در مجلس، با چرخش های زمانی می‌تواند در تصویب یا عدم تصویب یک طرح و لایحه یا رای و عدم رای اعتماد به وزرای آینده تعیین کننده باشد.
حالا تصور کنید اگر چهره های انقلابی مجلس چنین تصمیمی را اتخاذ کرده بودند، آنگاه شاید امروز شاهد حضور 3 نفر از حامیان شاخص دولت به عنوان رییس و نواب آن در مجلس دهم نبودیم.(فتامل)
* بهزاد مهرکش
روزنامه نگار
