به گزارش پایگاه عدالت خواهان" به نقل از رادکانا؛ رمضانعلی گزارش ما هر روز به نام خدا کارش را در کنار این رستوران های پرهیاهوی و شلوغ با آن بوی غذای وسوسه انگیز و ماشین های مدل بالا آغاز می کند.
صدای سمباده مرا متوجه این مرد توانمند انداخت، سمباده ای که ساز زندگی می نوازد و هر ساز ساعتها طول می کشید تا برقصانت مشتری که از کنارش عبور می کند.
رمضانعلی زنگانه کارمند بازنشسته یکی از ادارات گلستان، در حدود 10 سال در کار ساخت و تولید صنایع دستی مشغول است.
از چوب صنوبر و سپیدار و انواع چوب جنگلی استفاده می کند و از هیچ رنگ شیمیایی در تولید وسایل چوبی بهره نمی برد.
تفاوت مهم کارش با وسایل چوبی چینی همین طبیعی بودن و استفاده نکردن از رنگ شیمیایی است.
آقای زنگانه برای کارش کمترین قیمت (3 هزار تومان) تعیین کرده است اما معمولا خریداران با دیدن زحمت و تلاش او بیشتر از ملبغ تعیین شده پرداخت می کنند.
سوال اینجاست؛
چرا بعد از 30 سال کارمندی هنوز دست از تلاش و کوشش برنداشته است؟
کار و تلاش سرمایه زندگی ماست اما بعداز 30 سال باید استراحت کرد!
امیدواریم دولت محترم و نمایندگان مردم بفکر مردم زحمتکش و پرتلاش ایران اسلامی باشند.
انتهای پیام/
