به گزارش پایگاه عدالت خواهان" در بیش از 10 سالی که جعفر کاشانی با سمت‌‌های مختلف در باشگاه پرسپولیس مشغول به کار شده همواره در تمام مصاحبه‌ها و صحبت‌هایش یک کلید واژه‌هایی دارد و آن این است که «باید امیدوار باشیم تا پرسپولیس از حالت تیم بودن در آمده و تبدیل به باشگاه شود» یا «پرسپولیس ظرفیت‌های عظیمی دارد و یکی از آن داشتن پیشکسوتان نامداری است که می‌توانند از لحاظ فرهنگی روی جامعه تأثیرگذار باشند» و... .کاشانی خود از پیشکسوتان باسابقه باشگاه پرسپولیس است اما هر ازگاهی اتفاقاتی رخ می‌دهد که این سؤال پیش بیاید کاشانی که اینقدر حرف‌های زیبا و رؤیایی می‌زند چرا وقتی وقت عمل می‌رسد حتی کوچکترین مورد هم رعایت نمی‌شود تا بلکه امیدوار باشیم روزی پرسپولیس از حالت تیم بودن در آمده و تبدیل به باشگاه شود و ارج و قرب پیشکسوتان در این باشگاه به صورت واقعی رعایت گردد.
دیروز پرسپولیس در ورزشگاه خالی از تماشاگر به مصاف لخویا رفت که این موضوع شاید باعث شود این تیم نتواند در بازی برگشت جبران نبردن در بازی تهران را انجام دهد. چه بسا که اگر هواداران بودند قطعاً با تشویق‌های کشنده خود فرصت عرض اندام از لخویا گرفته می‌شد و شاگردان برانکو برنده از زمین بیرون می‌‌آمدند اما به خاطر رفتار برخی از افرادی که نام لیدر تماشاگران را یدک می‌کشند پرسپولیس از در اختیار داشتن یار دوازدهم خود محروم شد که این موضوع یک هدیه ناخواسته برای قطری‌ها بود. تا اینجای کار مسائل فوتبالی پیش رفت و قصد نگاه بدبینانه به موضوع نداریم اما وقتی دیروز در ورزشگاه خالی از تماشاگر، لیدرهای پرسپولیس را در ورزشگاه دیدیم این سؤال برای ما پیش آمد که مگر نه اینکه یکی از همین افراد باعث محرومیت پرسپولیس از تماشاگران شده پس دلیل حضور آنها در استادیوم چیست؟
موضوع وقتی جالب‌تر می‌شود که بدانیم هیچ تماشاگری حق ورود به ورزشگاه را نداشته اما لیدرهای باشگاه پرسپولیس با استفاده از سهمیه 27 بلیت این باشگاه وارد ورزشگاه شدند تا آنها به عنوان افراد نزدیک به باشگاه، تماشاگر تساوی شاگردان برانکو مقابل قهرمان قطر باشند. این موضوع البته در باشگاه پرسپولیس خیلی بی‌سابقه هم نیست همانطور که خرداد دو سال قبل که پرسپولیسی‌ها برای بازی مقابل الهلال در همین مرحله لیگ قهرمانان آسیا به ریاض رفتند و 5 لیدر با خود به ورزشگاه بردند آن هم در حالی که هیچ تماشاگر ایرانی در ورزشگاه حضور نداشت!
این مسائل البته منکر زحمات مشوقین باشگاه پرسپولیس روی سکوها و حمایت همه‌جانبه از این تیم در بازی‌های گذشته نیست اما باشگاهی که رئیس هیأت مدیره‌اش بارها در مصاحبه‌های خود از پیشکسوتان مایه گذاشته بهتر نبود برای انجام این بازی و به جای دادن سهمیه به لیدرها در حالی که سکوها خالی از تماشاگر هستند از برخی از پیشکسوتان و قدیمی‌های این باشگاه دعوت می‌کرد تا برای تماشای بازی به ورزشگاه بیایند؟ مسلماً بازیکنان جوان‌تر با دیدن پیشکسوتان و اسطوره‌های قدیمی این باشگاه انگیزه مضاعفی می‌گرفتند اما به جای دیدن مفاخر پرسپولیس، آنها لیدرهایی دیدند که بود و نبودشان فرقی نمی‌کرد چون به دلیل محرومیت سرخ‌پوشان حق هیچ گونه تشویقی نداشتند. بی شک حضور افرادی نظیر علی پروین، علی کریمی، رضا شاهرودی، ادموند بزیک، فرشاد پیوس و ... در استادیوم آزادی موثر تر از حضور افرادی که نام برده شده بود. موضوع وقتی ناراحت‌کننده‌تر می‌شود که می‌بینیم لیدرها با بلیت‌های ویژه باشگاه می‌توانند وارد ورزشگاه شوند اما فردی مثل محمد پنجعلی که سال‌ها کاپیتان پرسپولیس و تیم ملی بوده و حتی در تیم منتخب آسیا بازی کرده به سختی و با تماس‌های مکرر با مدیران باشگاه اجازه ورود به استادیوم آزادی را پیدا می‌کند. شاید باید امیدوار باشیم که روزی فرا برسد که مدیران باشگاه فقط بدانند احترام و تکریم پیشکسوت حضور در مراسم تشییع یا رفتن بر بالین آنها در بیمارستان نیست.
مورد دیگر بحث استفاده از خبرنگاران و اصحاب رسانه توسط مدیران باشگاه پرسپولیس است. آنها در این مدت نزدیک به دو سال که به پرسپولیس آمده‌اند دور بودن و توجه نکردن خود به رسانه‌ها را به شکل‌های مختلف به اثبات رساندند. تیم‌های حاشیه خلیج‌فارس اما به خوبی به قدرت رسانه‌ها پی بردند و حتی خیلی راحت می‌توان متوجه شد که نقش رسانه‌های حوزه خلیج‌فارس و عربی در محرومیت پرسپولیس از حضور تماشاگران در بازی با لخویا چقدر بوده است. روز گذشته حدود 8 خبرنگار قطری که در ورزشگاه حضور داشتند و به نوعی چشم و گوش باشگاه لخویا بودند چرا که خبرنگاران ایرانی به وضوح مشاهده می‌کردند که آنها به دنبال کوچکترین موردی بودند تا با بازتاب آن در رسانه‌های خود فشار را بر باشگاه پرسپولیس و فوتبال ایران بیشتر کنند اما مشخص نیست بنا به چه سیاستی باشگاه پرسپولیس خود را از چنین نعمتی محروم کرده است.
انتهای پیام/
