به گزارش پایگاه عدالت خواهان"مرکز بررسی های استراتژیک، سناریوهای ایران در سال ۹۶ را ارایه کرد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «پارس»، مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری به ریاست حسام الدین آشنا، سناریوهای مدنظر خود برای سال 1396 را چندی پیش در قالب سندی به رئیس جمهور ارایه کرد.
سناریوهای ایران در سال ۱۳۹۶ در قالب یک طرح آینده‌پژوهی در سال ۱۳۹۵ انجام و به رئیس جمهور ارایه کرد. در این گزارش، متن چهار سناریو به همراه یک توضیح مختصر روش‌شناسی ارایه شده است.
در سناریوی اول که «شاید وقتی دیگر» نام گرفته تاکید شده بود که خطر داعش حل نخواهد شد و ایران جلوتر از این نخواهد رفت که عملا در روزهای اخیر نشان داده شد این پیش بینی مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری، درست از آب درنیامده است.
در این سناریو آمده بود: «فعالیت‌های نظامی و منازعات موجود در منطقه، که تا بهار ۱۳۹۶ نیز تدام یافته بود؛ تمایل به دستیابی به یک راهِ حلِ دیپلماتیک را افزایش داد. بازیگران منطقه که در چند سال گذشته و از آغاز بحران داعش به این نتیجه رسیده بودند که برتری نظامی در منطقه در عمل برای هیچ‌کدام از بازیگران نه امکان‌پذیر است و نه پایدار؛ از فرآیند مذاکرات منطقه‌ای به منظور دستیابی به راه‌حلی سیاسی استقبال کردند.»
در سناریو دوم با عنوان «ابد و یک روز» عملا ناکارامدی دولت در حل مشکلات را به جریان های مخالف دولت نسبت داده و نوشته است: «نزاع‌‌های بحران‌‌ساز جریان‌‌های سیاسی بر سر دستیابی به قدرت و برخورداری از منابع، که پس از انتخابات رقابتی سال ۹۶ شکل گرفت، اصلی‌ترین عامل برهم‌زننده شرایط ایران بود. در وضعیتی که رقابت جریان‌‌های سیاسی بر سر قدرت، در این انتخابات از حد متداول و استانداردش خارج شد؛ تضادها ایران را تا سطح یک بحران داخلی پیش برده است. این بحران سیاسی غیرضروری در کشور به همراه خود دربردارنده دو نتیجه عمده شده‌است؛ نتایجی پرهزینه و بحران‌آفرین. پس از انتخابات نیز همچنان بحران کاهش مشروعیت رقیب ادامه یافته است. »
در انتهای این سناریو آمده است: «در سال ۹۶ چرخه‌ای از شرایط نامناسب برای ایران روی داد، شرایطی که امکان بازگشت به وضعیت مطلوب را پرهزینه و زمان‌بر ساخته است.»
در سناریوی سوم با عنوان «آژانس شیشه‌ای» می خوانیم: «منازعات منطقه که در سال‌های گذشته به صورت محدود ادامه می‌یافت، در سال گذشته (۹۶) شاید تغییراتی جدی بود. قدرت‌های فرامنطقه‌ای که از میان بازیگران منطقه اقدام به یارگیری کرده‌اند؛ در تمامی سال گذشته تلاش کردند تا پروژه کاهش نفوذ ایران در منطقه را پیش ببرند. این پروژه از طریق ابزارهای مختلفی و توسط بازیگران مختلفی پیگیری شد.»
در ادامه این سناریو آمده است: «علی‌رغم آن که شرایط سیاسی به صورت مقطعی به دلیل تهدید بیرونی به یک ثبات نسبی رسیده است؛ اما شرایط اقتصادی نامطلوب می‌تواند نشانه‌هایی از یک بحران اجتماعی-اقتصادی جدی باشد. همچنین اظهارنظرهای ماههای اخیر برخی از چهره‌های شناخته شده سیاسی در خصوص استفاده از گزینه اقدام نظامی علیه تهدیدات بیرونی نشانه‌ای از ورود به شرایط امنیتی است. هراس این می‌رود که این‌گونه اظهارنظرها، باردیگر منازعات میان گروه‌های سیاسی را آغاز نماید و شرایط ثبات و اتحاد سال گذشته (۹۶)، در سال آینده از میان رود.»
در سناریوی چهارم و آخر با عنوان «به‌همین سادگی» تاکید شده است: «منازعات منطقه علی‌رغم برگزاری نشست‌هایی کم‌رمق میان بازیگران منطقه‌ای و قدرت‌های فرامنطقه‌ای، در سال گذشته همچنان تداوم یافت. تداوم این شرایط در سال گذشته (۹۶) را می‌توان ناشی از تضاد منافع قدرت‌های منطقه و فرامنطقه و در نتیجه شکل‌گیری اتحادهایی میان این بازیگران دانست. از سویی دیگر اصرار بازیگران بر خواسته‌ها و مطلوبیت‌های خود عامل دیگری در عدم دستیابی به آرامش در منطقه بود. آنچه در تعاملات میان این بازیگران در سال گذشته (۹۶) مشهود بود؛ این واقعیت است که هیچ یک از کشورهای بازیگر در منطقه، از شرایط منطقه برآورد بحرانی نداشت. درست به همین دلیل بود که ارادة مشترکی برای تعیین وضعیت منازعات منطقه‌ای شکل نگرفت. اراده‌ای که در سال آینده (۹۷) نیز نشانه‌های آن شعیف ارزیابی می‌شود.»
