کارشناسان غربی در روزهای گذشته اذعان کرده‌اند یکی از اصلی‌ترین دلایل قوت گرفتن داعش در عراق، این است که امریکا در سال‌های گذشته به‌طور منظم و متمادی به این گروه در سوریه کمک مالی، اطلاعاتی و تسلیحاتی کرده است. ران پال سناتور دموکرات در کنگره امریکا گفته است: «یکی از دلایل اینکه نیروهای دانش تا این حد قوی شده‌اند و جسارت پیداکرده‌اند این است که ما به متحدان آن‌ها کمک‌های تسلیحاتی می‌کنیم. ما در سوریه به نیروهای داعش کمک کردیم. آنجا مکان امنی برای آن‌ها است چون ما شورشیان را مسلح می‌کنیم تا با بشار اسد بجنگند. بنابراین من فکر می‌کنم دخالت ما در سوریه در تحولات کنونی عراق تأثیر داشته است».
پال درباره منشأ کار تروریست‌ها داعش تأکید کرده است: «مأمن آن‌ها در سوریه است. اگر ما با ارائه کمک‌های تسلیحاتی به متحدان آن‌ها برای آن‌ها در سوریه پناهگاهی درست نمی‌کردیم آن‌ها الآن تا این حد در عراق قوی نمی‌شدند. این شرایط برای این به وجود آمده که ما شورشیان سوریه را مسلح کردیم و همراه با القاعده و داعش جنگیدیم. اکنون داعش در دو کشور فعال است. ما در جنگ سوریه با داعش در یک جبهه هستیم و تناقض در اینجاست که آن‌هایی که می‌خواهند شورشیان داعش در عراق را متوقف کنند متحدان داعش در سوریه هستند. در مورد لیبی هم همین کار را کردیم. ما برای اینکه از شر قذافی خلاص شویم به لیبی رفتیم و اکنون آنجا به سرزمینی برای جهادیان تبدیل‌شده است. اگر می‌خواهیم از شر بشار اسد هم خلاص شویم سوریه هم به سرزمینی برای جهادیان تبدیل خواهد شد. این‌ها به این دلیل است که ما بیش‌ازاندازه دخالت می‌کنیم».
درواقع پال به حقیقتی اشاره می‌کند که تاکنون عموماً از چشم مردم در امریکا و بسیاری جاهای دیگر پنهان نگه‌داشته شده است. این حقیقت چند بعد اساسی دارد:
1- نخستین حقیقت این است که کمک‌های نظامی، مالی و تسلیحاتی امریکا به تروریست‌ها در سوریه در 3 سال گذشته مستقیماً در اختیار تکفیری‌ها قرارگرفته است.
2- حقیقت دوم این است که حجم این کمک‌ها چنان وسیع بوده است که اکنون یک شبکه کامل جهادی در سوریه وجود دارد که هر وقت اراده کرد می‌تواند به هر نقطه منطقه لشکرکشی کند.
3- حقیقت سوم این است که امریکا درباره منطقه دچار یک تناقض راهبردی است. امریکا نمی‌تواند در عراق با داعش بجنگد و در سوریه از آن حمایت کند. درواقع همین حقیقت است که به ما می‌گوید رفتار ضد داعشی امریکا در سوریه را هم چندان نباید جدی گرفت و درستی این استدلال را که امریکا خود درصدد تقویت جهادی گری در منطقه است نیز نشان می‌دهد.
4- حقیقت چهارم این است که وضع امروز منطقه مستقیماً محصول مداخلات امریکاست. پال دراین‌باره می‌گوید: «ما همچنان به شورشیان در سوریه کمک‌های تسلیحاتی می‌کنیم و آنجا سرزمین آن‌ها شده است. من فکر می‌کنم نباید در جنگ داخلی سوریه و یا عراق مداخله کنیم. مسئله این است که نوری مالکی متحد محسوب نمی‌شود. آن‌ها فکر می‌کنند می‌توانند با کنار گذاشتن مالکی در این شرایط ثبات ایجاد کنند اما با این کار یک خلأ قدرت دیگری خواهیم داشت و دیگرکسی برای اداره کشور نیست. پیش‌بینی من این است که مالکی و شیعیان در مقابل شورشیان می‌ایستند و نیروهای داعش نمی‌توانند بغداد را بگیرند».
نتیجه این است که مسئله را در واشینگتن باید حل کرد نه در بغداد یا حتی در ریاض.
