به گزارش "پایگاه مطالبه گران و عدالت خواهان" مهدی جهان تیغی: قوه قضاییه در دوران آقای رئیسی دوران بسیار مهم و صعودی را در حال سپری کردن است. دورانی که مقابله با فساد در سطوح بالا حتی در درون دستگاه قضا هم برای مردم قابل لمس شده است.
در ابتدا تصور می‌شد که شاید بیشترین تخریب اولیه دوران آغاز ریاست آیت الله رئیسی توسط سیاسیون مخالف و یا منتقد او قرار گیرد ولی با کمی دقت به خوبی می توان دریافت که پیشقراول تخریب قوه قضاییه و احکام آن در ماه‌های اخیر برخی از بازیگران و هنرمندان سلبیرتی هستند. آنهم در پرونده‌های بسیار واضحی که اتفاقا طرف متهم پرونده یک مجرم خون ریز و یک قصاب هست!
شاید در وهله اول گفته شود این دست از هنرمندان همیشه از این کارها کرده‌اند. اما واقعیت این است که این موضوع در این ماه‌ها شکل بسیار واضع و وقیحانه‌تری به خود گرفته و این نگرانی پیش می‌آید که ادامه این روند به قبح شکنی‌های سنگین‌تری نیز منتهی شود.
دلیل این همه وقاحت چیست؟ می شود بخشی را به همان کم سوادی و کم اطلاعی این سلبریتی‌ها ربط داد و یا علایمی از ساماندهی پنهان و غرض‌های سیاسی و حتی اقتصادی را نیز به آن افزود. اما بازهم به نظر این دلایل قانع کننده نمی‌رسد.
امروز یک واقعیت تلخ وجود دارد که واقعا جای تاسف دارد؛ واقعیتی که اگر یک کارشناس حقوقی و یا فعال رسانه‌ای و یا یک چهره سیاسی به برخی احکام قضایی مهم اعتراض کند، چه بسا بسیار سریعتر از یک سلبریتی مورد پرسش قرار می‌گیرد و این در حالیست که شاید با ادبیاتی بسیار فاخرتری از این طیف از هنرمندان که با وقاحت و در اوج خیال راحتی مطلب می‌نویسند، نقد و یا اعتراض خود را علنی کرده باشد.
این شواهد نشان می‌دهد که یک جای کار شاید در بخشی از درون قوه قضاییه می‌لنگد، یا حداقل یک اشتباه و تحلیل بد در اینباره در جریان است.
شاید برخی در درون قوه قضاییه اینگونه استدلال داشته باشند که ما مشغول رسیدگی به پرونده‌های بزرگ قضایی هستیم و نمی‌خواهیم وارد حاشیه شویم و باید اول به فسادهای بزرگ رسید! ظاهر این جمله حکیمانه است ولی واقعیت میدانی آن ساده انگارانه! زیر وقتی قوه قضاییه در مسیر صدور عدالت، احکام مهم و موفقیت آمیز داشته باشد ولی بخشی قابل توجهی از افکار عمومی با شبهه افکنی افراد مغرض دچار شبهه در جکم باشند، چه فایده؟ و یا حداقل باید بپذیریم به کار عادلانه‌مان ضرر و آسیب‌های بزرگی وارد شده است. بنابراین بهتر نیست که به خاطر موفقیت در اجرای عدالت همین دادگاه های بزرگ هم که شده، افراد مغرض و شبهه افکن را محدود کرد؟!
در این مجال می‌توان در اینباره چند سوال را مطرح کرد که لزوما برای پاسخ دادن مقامات قضایی نیست بلکه برای بیشتر اندیشیدن آنها است.
آیا در قوه قضاییه تحلیل درستی و حقیقی از میزان آسیبی که این روزها این طیف از هنرمندان در مخدوش کردن احکام قضایی و یا شبهه افکنی در افکار عمومی و یا محافل بین المللی انجام می‌دهند وجود دارد؟ اگر اطلاع دقیقی از آسیب رساندن این سلبریتی‌ها به افکار عمومی وجود دارد، چرا اراده بزرگی قضایی در اینباره دیده نمی‌شود؟
آیا تخریب احکام قضایی جرم نیست؟ آیا همراهی و کمک به قاتلان و ایجاد شبهه و شایعه در افکار عمومی جرم محسوب نمی شود؟ آیا این خطرناک نیست که اینگونه تصور شود که برخی سلبریتی‌ها تنها کسانی در کشور هستند که جرم مرتکب می‌شوند ولی خیلی وقت‌ها برخورد قانونی هم با آنها صورت نمی گیرد؟ آیا تبعیضی بالاتر از این هم می توان نام برد؟!
آیا در قوه قضاییه افرادی هستند که همانند محاسبات سیاسیون دارند و درگیری با سلبریتی‌ها را به صلاح سیاسی خود و یا خلاف منافع سیاسی مقامات نزدیک به خود می‌دانند؟! اگر خدای نکرده این باشد تکلیف عدالتخانه و عدالت محوری درباره این سلبرتی‌های بی انصاف چیست؟
سوال مهمتر این است که حراست از افکار عمومی و مردم برایمان مهمتر است یا عدم درگیری با سلبریتی ها؟! به خصوص که یادمان نرود عاقبت همین مردم هستند که برایمان می‌مانند و آن سلبریتی‌ها اول کسانی هستند که به کشوری که تابعیتش را دارند و یا دوست دارند داشته باشند!، می‌روند.
در پایان دلسوزانه و از سرخیرخواهی این مهم را باید تاکید کرد که شخص حسن روحانی برای هر مسئولی که به دنبال رضایت سلبریتی‌ها باشد عبرت بزرگی است. عبرتی که می‌گوید چگونه همین طیف از هنرمندان ابتدا به رئیس دولت تدبیر و امید روی خوش نشان دادند و وقتی دولت با پیگیری همان سیاست خارجی که مورد دفاع آنها بود در اقتصاد و معیشت مردم رفوزه شد، چگونه رفتارهای تحقیرآمیز خود را یکی یکی بروز دادند.
