اعتیاد برخی مقامات ایرانی به فرانسوی ها قابل درک نیست!
به گزارش پایگاه عدالت خواهان" در چهار سال اخیر یکی از افتخاراتی که دولتمردان به آن مباهات می ورزند، افزایش تعداد سفرهای خارجی دیپلمات های ایرانی و ورود هیات های خارجی به کشور است، در حالیکه امتیازاتی که نصیب کشور می شود، به هیچ وجه متعادل نیستند.
به گزارش پایگاه عدالت خواهان" پس از رنسانس در اروپا و تشکیل دولت – ملت ها با قرارداد وستفالیا بود که حکومت های اروپایی با ولع بیشتری دست به کشف جهان پیرامون و تسخیر آن زدند. کشفیات جدیدی که در اروپا رخ داد، مسیر را برای سیطره قدرت غرب برجهان هموار ساخت و قاره اروپا به خصوص غرب آن به جهان متمدن و پیشرفته تبدیل شد. انقلاب صنعتی و رنسانس در علوم انسانی و اندیشه های فیلسوفان، جهشی را در پیشرفت و تغییرات اساسی در زندگی انسان به وجود آورد که اثرات آن همچنان ادامه دارد.
همزمان با این تحولات بزرگ در روی کره خاکی، ایران در عصر صفویه به سر می برد. رفت و آمدهای هیات های اروپایی بخصوص پرتغالی و انگلیسی بیشتر از همه کشورها به ایران بود و کشور به نحوی دروازه ورود به هند، سرزمین محبوب اروپایی ها و مستعمره بزرگ محسوب می شد. از زمانیکه پای اروپایی به ایران باز شد، تبدیل کشور به یک کشور استعماری و تحت نفوذ همیشه اولویت اصلی آنها بود.
در زمان قاجاریه تکه تکه کردن کشور نیز با سرعت بیشتری پیگیری شد. ناصرالدین شاه که 50 سال سلطنتش به طول انجامید با هر سفری که به فرنگ می رفت، بخشی از کشور را می بخشید و قرادادهای اقتصادی یک طرفه ای با روسیه و انگلیس و فرانسه و ... منعقد می کرد. هرچند رفت و آمد وی به خارج تحفه هایی مانند رادیو و اتومبیل بخار و قطار شهری، تلگراف و ... یعنی نمادهای تمدن غرب را به همراه داشت اما سرزمین ایران به تاراج می رفت.
متاسفانه چنین اندیشه ای همچنان با وجود برچیده شدن حکومت های سلطنتی و شاهنشاهی در میان برخی محدود از دولتمردان های جمهوری اسلامی باقی است. درد بزرگ تاریخ ایران این است که به خودباوری در زمینه اقتصادی و علمی نرسیده و همه چیز را که خود دارد را از بیگانه طلب می کند. تب تند روابط با غرب در چهار سال اخیر بار دیگر تندتر شده و از افتخارات حامیان و رسانه های دولتی این است که "پای خارجی ها به کشور باز شده و دولتمردان مان به راحتی به کشورهای اروپایی و غربی تردد می کنند!" این معیاری است که آن را تعامل سازنده، بازی برد- برد و تنش زدایی می نامند.
اینکه محمدجواد ظریف، وزیر خارجه کشورمان به فرانسه برود و در همان زمانی که با مقامات فرانسوی پیرامون قرادادهای بزرگ اقتصادی بحث می کند، این کشور میزبان داعشی های وطنی یعنی منافقین است. اعتیاد برخی مقامات ایرانی به فرانسوی ها به هیچ وجه قابل درک نیست! علی رغم خیانت های این کشور در زمان تحریم ها و خالی کردن عرصه اقتصادی ایران در زمان سختی ها، دهها قراداد چند میلیارد دلاری در بخش های مختلف خودروسازی، نفتی، هواپیمایی و ... با چنین کشوری منعقد می شود و به سند افتخار دولت یازدهم هم تبدیل می گردد!
در رویداد دیگری و در یک رسم و رسوم غیرقابل توجیهی رئیس یک شرکت خارجی با رئیس جمهور کشورمان دیدار می کند! سطح روابط به هیچ وجه قابل درک نیست. رئیس شرکت توتال که در سفر اخیر خود توشه ای بس بزرگ برای خود و فرانسه از قراداد نفتی در پارس جنوبی به دست آورده به دیدار رئیس جمهور ایران نیز می رود تا به جهان نشان داده شود، رئیس جمهور ایران فرش قرمز برای ورود آنها پهن می کند و خود به شخصه بدون در نظر گرفتن قوانین و رسوم دیپلماتیک میزان رئیس یک شرکت می شود!
غرور و عزت ملی دو خصیصه ای هستند که رعایت آنها در بعد از انقلاب ضروری اند. اینکه مقام دولتی برای به رخ کشیدن قرادادی به منتقدان و مخالفان اش سطح خود را در اندازه یک رئیس شرکت فرانسوی پایین می آورد، با عزت ملی سازگاری ندارد.
به هر حال زمان آن رسیده که دست از برخی سنت های غلط برداشت و برخلاف دوره قاجار ادای "ندید بدیدها" را در زمان ورود هیات های خارجی به خصوص اروپایی در نیاورد. میزان رفت و آمدهای هیات های غربی یا سفرهای خارجی مقامات دولتی به غرب، صرفا نشان دهنده قدرت و اقتدار کشور نیست بلکه میزان امتیازات و ثمراتی که برای منافع ملی و توسعه اقتصادی در راستای اقتصاد مقاومتی برای ایران کسب می شود، بیانگر قدرت کشورمان خواهد بود که دیگر طرف های خارجی قادر نیستند قرادادهای یکطرفه به کشورمان تحمیل کنند و در زمان سختی و تحریم کشور را رها سازنند وگوش به فرمان واشنگتن باشند.
بهترین توصیه برای دولت دوازدهم این است که برخلاف دوره اول که بیش از 3 سال را برای برجام و مذاکرات به هدر دادند، در چهار سال دوم با کار مستمر و خستگی ناپذیر و بهره گیری از پتانسیل های داخلی راه پیشرفت کشور را هموار سازند. دخیل بستن به ریش و ناف غرب ثمره ای بلند مدت نخواهد داشت و در نهایت نیز ایران وابسته به تکنولوژی غرب و سرمایه های آنها خواهد کرد.
