به گزارش پایگاه عدالت خواهان" مدتی پیش از چادر زدن یک ایثارگر مدعی جانبازی که صورت سانحه و جانبازی اش در سپاه پاسداران تایید شده اما بنیاد شهید تایید نمی کند در مقابل ساختمان کمیسیون پزشکی بنیاد شهید اطلاع رسانی کردیم. بنیاد شهید با نصب یک پلاکارد که فرد ساکن در چادر جانباز نیست! خود را راحت کرده است تا کسی نگوید بنیاد کوتاهی می کند!
حالا اما 100 روز گذشته است و ساعت 12 شب وقتی از خیابان فرصت شیرازی رد می شوی چادر این جانباز با وشته های رویش نمایان است و هیچ کس هم نمی گوید درد این شهروند جامعه چیست؟!
ساعت 12 شب است ، روی چادر (این چادر با بنرهای تبلیغاتی تکه تکه دوخته شده بود) نوشته بود: حکم صورت جلسه درصد جانبازی من را بدهید!
بیرون نمی آمد و می ترسید ... گفتم خبرنگارم. گفت: فردا بیا ...
مدعی بود که بنیاد شهید تهران به دلیل اعصاب و روان و موج انفجار به او درصد جانبازی دادند اما برگه صورت جلسه را پزشک بنیاد شهید لجبازی می کند و به من نمی دهد. می گفت: من را هم کتک زده و پزشکی قانونی هم رفتم و نامه اش هم موجود است.
گفتم به مسئولان بنیاد شهید گفتید؟ گفت: بله آقای صمیمی مدیر بنیاد تهران جلوی چادر من آمد و صحبت کردیم و گفت درست می کنم. کو؟ 100 روز است اینجا در چادر به دور از زن و فرزندم زندگی می کنم تا حقم را بگیرم.
دو مدرک را زیر شیشه کف پیاده راه پهن کرده بود تا مردم بخوانند. یکی گواهی مجروحیت و دیگری گواهی کتک خوردنش از دست پزشک بنیاد شهید ...
حالا سوال این است که چرا هیچ کس در این هوای سرد یادی از این جانباز نمی کند و گرهی از مشکلاتش بر نمی دارد؟!
عبدالله
شایسته است یکبار برای همیشه مسئولان نظام مقدس جمهوری اسلامی رفتار جوامع غربی بامدافعین وسربازان ملیشانرا مشاهده کنند.ببینند آنها چکار میکنند؟وما چکار ؟آنها به مدافعان کشورشان مدال افتخار میدهندوما؟؟؟!!!طی پژوهشی که توسط ارتش امریکا انجام گرفت معلوم شد بالای 95درصد ازسربازان امریکایی که به مدت 4ساعت در عملیات آزاد سازی کویت حضورداشته اند تعادل روحی وروانیشان را از دست داده اند.که دولت امریکا به این افرادوبازماندگشان حقوق مادام العمر میدهد.ما برای رزمندگانمان چه کار کردیم؟امریکا سالانه بیش از 40میلیارد دلاربه بازماندگان وآسیب دیدگان از جنگهای 150سال پیش میدهد. ما ؟؟؟!!!در امریکااگرافراددرزمان حیات خود حداقل90روزدر جنگ حضور داشته باشند حقوق مادام العمر وسایر خدمات دریافت میکنند.اما رزمندگان ما به بنیاد وکمسیون پزشکی آن که مراجعه میکنند آنانرا به چشم افراد جانی ودروغگو که مستحق برخوردهای نا شایست هستند نگاه میکنند.رزمندگانی را می شناسم که برای حفظ کرامتشان پس از30 سال از مجروحیتشان حاضر نیستند به بنیاد مراجعه کنند.مگر مقتدای ما آن علی ع نیست که صورتش رابه آتش تنور بازمانده جنگی که اورا به خاطر کشته شدن همسرش نفرین میکرد میسوزاند نیست؟چرا ما بارزمندگانمان برخورد نامناسب داریم.؟بیشتر رزمندگان به دلیل جضور درجبهه آسیبهای روحی وروانی فراوانی دیده اند.مسئولان از نفرین مظلومانه آنها بترسید وبه دادشان برسید