به گزارش پایگاه عدالت خواهان"«کشف زمین‌خواری 11 میلیاردی در مازندران، زمین خواری 10 هکتاری زمین در مازندران، گسترش زمین خواری در غرب مازندران، کشف 20 فقره زمين خواری در مازندران، کشف زمين خواري 27 ميليارد ريالي در مازندران، زمین خواری با فروش جزیره آشوراده بارز است» و بسیاری دیگر از این دست تیترها که در راس اخبار مازندران هستند. شايد هر بيننده اي از خود بپرسد كه مگر مازندران چقدر زمين دارد كه اين همه از آن خورده ميشود، یا وقتی اين مقدار كشف شده پس چقدر كشف نشده؟ قطعا اگر بداند كه تنها اين نيست و خيلي از آن ها كشف نشده، خيلي ديگر اصلا زمين خواري نيست، دريا خواري، كوه خواري و جنگل خواري است، قطعا موضوع زمين خواري ديگر برايش موضوع عجيبي نيست. انگار مدت هاست رژيم غذايي برخی خوش اشتهاها تغيير كرده و گوشت خواري و گياه خواري جاي خود را به زمين خواري و دريا خواري كه به نظر كلسترول كمتري دارد داده است.
اصطلاح زمين‌خواري عمر زیادی ندارد اما خود زمين‌خواري، قدمتی دیرینه از زمان حس تملک انسان بر اراضی را داراست. تصرفات نامشروع و غیرقانونی زمین که در اصطلاح عمومی به زمین‌خواری شهرت یافته است و در دو دهه اخیر به یک پدیده زشت و ناخوشایند تبدیل شده به طوری که هر روز شاهد گسترش آن هستیم و این در حالی است که این پدیده در زمره جرائم اقتصادی قرار گرفته است. اما با رشد اين تخلف و بعد از تاكيد مقام معظم رهبري مبني بر مبارزه با زمين‌خواران، هر روز تعداد زيادي از افراد حقوقي و صاحب‌منصبان به پديده‌اي به نام زمين‌خواري اعتراض مي‌كنند در كنار آن عده‌اي هم خواستار برخورد با افراد سودجو در اين زمينه هستند، رئيس قوه قضائيه هم اخيرا دستور تاكيدي داشتند كه با در گزارش کمیسیون اصل 90 آمده است که « زمین‌خواری، جرم پیچیده‌ای است که دست‌های زیادی در پس آن دیده می‌شود، برخورد قاطع قضایی می‌تواند این دست‌ها را قطع کند. هرچند به نظر می‌رسد سازمان‌های دولتی باید در واگذاری‌ها دقت کنند تا زمین‌ها و مستغلات به نام مردم و به کام زمین‌خواران رها نشود.»
به رغم تمام سرو صدا هاي فراوانی که درباره زمین‌خواری مشاهده مي شود هیچ‌گاه این فعالیت به صورت مشخص تعریف نشده و در هیچ قانونی فعالیتی به نام زمین‌خواری، مورد جرم‌انگاری قرار نگرفته است.
به نظر می‌رسد باید از مسئولین امر این سوال را به صورت جدی مطرح کرد که منظور شما از زمین‌خواری چیست؟
مدت هاست بر لزوم مبارزه با زمین خواری تاکید می شود اما همچنان شاهد هستیم بستر و کوهپایه کوه ها محل احداث برج های چند طبقه می شود. حتی از پارک های ملی و حیات وحش نمی گذرند و زمین ها تکه تکه شده و در آن ویلا و ساختمان سبز می شود؛ هر از چند گاهی چند بنا تخریب می شود ولی شبانه و به جای آن چند بنای جدید سبز می شوند. در این میان زمین خواران نقش عمده ای نيز در به عقب راندن جنگلها داشتند و حاشیه شهرهای کوچک را به تدریج تراشیده و به زمین هایی اضافه کردن که ابتدا نهایتا در معاملات قول نامه ای با قیمت های نازل و به متراژهای کوچک خریداری شده بودند. در سایه نظارت های ضعیف که در نتیجه نبود ساز و کارهای قانونی مناسب و نیروی انسانی کافی برای نظارت و بسیاری از مشکلات دیگر بر سر صیانت از منابع ملی وجود داشته و دارد ؛ زمین های دویست متری گاها به چندین هکتار افزایش یافته و در اختیار سرمایه داران و مشتاقان سرمایه گذاری در نوار ساحلی ایران قرار گرفت. در نتيجه آن همين بس كه یک قرن پیش قسمت اعظم مناطق شمالی ایران پوشیده از جنگل بود که سفرنامه «رابینو» کنسول انگلیس در رشت که در در سالهای ۱۲۸۸ و ۱۲۸۹ به این مناطق سفرکرده بود به روشنی ذکر شده است. اما اكنون با تلاش بي وقفه زمين خواران قسمت اعظم مناطق شمالي را ويلاهاي دوبلكس با چشم انداز 360 درجه تشكيل مي دهد. با توجه به اهمیت زمین در تمامی حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی مبارزه با زمين‌خواري و سامان بخشیدن به این اوضاع ناخوشایند وظیفه تمام دستگاه‌ها و مردم جامعه است اما متاسفانه به نظر مي‌رسد عليرغم تاكيدات مهم رهبر معظم انقلاب مبني بر مبارزه با اين پديده شوم، زمين‌خواري متاسفانه به صحنه جولان شعارهای تبلیغاتی، گزارش های واهی و تهمت‌هاي رسانه‌اي تبدیل شده است.
به هر صورت زمین خواری پدیده ایست که همه بر سر مبارزه با آن اتفاق نظر دارند اما حقیقت این است در شرایطی که حتی تعریف مشخصی از این جرم ارائه نشده عزم عمومی مشخصی برای مبارزه با آن مشاهده نمی شود. متاسفانه پدیده زمین خواری محدود به محله، شهر، روستا، استان یا بخش خاصی نیست و در سراسرکشور به اشکال مختلف پراکنده شده است. به نظر می رسد ارائه یک طرح همه جانبه برای مبارزه با این پدیده شوم و همکاری نهاد ها وسازمان های در گیر در این خصوص ضرورتی است که باید هرچه سریع تر به آن توجه شود.
