رویکرد محرمانه و مینیاتوری در توافق جامع تا کجا ادامه می‌یابد؟!

محمدجواد ظریف در حاشیه حضور جمعی از اعضای دولت در مجمع عمومی فراکسیون رهروان گفت: دور چهارم مذاکرات سیاسی نیز از هفته آینده در وین شروع می‌شود که در آن مذاکرات شروع به نگارش متن برنامه جامع توافق با کشورهای غربی می‌کنیم.

وزیر امور خارجه در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا امکان تمدید زمان ۶ ماه تعیین شده در توافق ژنو وجود دارد؟ گفت: مذاکرات ایران و گروه ۵+۱ در یک پروسه یک ساله انجام می‌شود و بر این اساس می‌تواند تا بهمن ماه امسال ادامه یابد. البته توافق ژنو یک دوره اولیه ۶ ماهه دارد که امیدواریم در همان دوره به نتیجه برسیم که رسیدن به نتیجه بستگی به حسن نیت طرف غربی دارد.

انتشار خبر شروع نگارش متن توافق نهایی در حالی است که وزارت خارجه همچنان نمایندگان مجلس و نخبگان و متخصصان و صاحب‌نظران را نامحرم تلقی می‌‌کند و کمترین اطلاعاتی درباره محتوای قول و قرارها منتشر نمی‌کند. در شروع مذاکرات ژنو در پاییز گذشته چنین القا می‌شد که محرمانه نگاه داشتن محتوای مذاکرات، به خاطر رژیم صهیونیستی است اما به تدریج معلوم شد نمایندگان آمریکا، انگلیس و فرانسه به طور سیستماتیک، قبل و بعد از هر دور مذاکرات به فلسطین اشغالی سفر می‌کنند و ضمن اخذ تکلیف‌ها، گزارش جزئیات مذاکرات را به مقامات رژیم صهیونیستی ارائه می‌کنند.

اکنون نیز در آستانه دور جدید مذاکرات گزارش رسانه‌های غربی از سفر روز پنج‌شنبه وندی ‌شرمن و سوزان رایس به فلسطین اشغالی حکایت می‌کند.

آنچه نگرانی ناظران فنی و سیاسی در داخل را افزون می‌کند، رفتار آقای ظریف و تیم همراه وی بود که در جریان توافق ژنو مدعی دستاوردهای بزرگ شده بودند اما پس از پایان کار و انتشار متن معلوم شد در برابر امتیازات بزرگ مانند تعلیق غنی‌سازی ۲۰ درصد و اکسید یا رقیق‌سازی تمام ذخایر آن، توقف عملیات رآکتور آب سنگین اراک، توقف نصب ماشین‌های سانتریفیوژ جدید، پذیرش بازرسی‌هایی فراتر از پروتکل الحاقی و...، نه حق غنی‌سازی ایران به رسمیت شناخته شده - که موکول به نیازسنجی! غرب برای ایران در توافق نهایی شده و بنابر تصریح غربی‌ها حداقل ۲۰ سال طول می‌کشد - و نه ایران عملاً درباره ۴/۲ میلیارد دلار از درآمدهای بلوکه شده خود امکان دارد که این پول را در شبکه بانکی بین‌المللی جابه‌جا کند.

با وجود پنهانکاری یکطرفه وزارت خارجه، گزارش‌های رسانه‌ای مختلف حاکی از آن است که احتمالا عدم توازن موجود در توافق ژنو با شدت بیشتری در توافق بعدی ادامه پیدا خواهد کرد و این در حالی است که آمریکایی‌ها تصریح می‌کنند:
۱- ساختار اصلی تحریم‌ها را حفظ خواهند کرد
۲- سانتریفیوژهای ایران باید از ۱۹ هزار به یک یا حداکثر ۲ هزار دستگاه (در حد پایلوت و کاریکاتوری از برنامه هسته‌ای) تقلیل پیدا کند
۳- رآکتور آب سنگین اراک بازطراحی و به لحاظ کاربردی کاملا مینی‌مال و مینیاتوری شود
۴- ایران به اتهامات جدید پاسخ دهد و همچنین برنامه موشکی خود را برچیند و از حمایت از حزب‌الله و حماس و سوریه دست بکشد و در عین حال به فتنه‌گران میدان عمل بدهد
و ۵- بعد از همه این مسائل، همه گزینه‌ها از جمله گزینه نظامی روی میز است!

در حقیقت به نظر می‌رسد آمریکا و غرب به جای برچیدن کلی برنامه هسته‌ای ایران به تقطیع (اوارق) کردن و کوچک‌سازی تدریجی آن می‌اندیشند.
منبع: کیهان