روحانی همچنان گزینه نخست اصلاحات" اما در باطن چیز دیگری

پایگاه عدالت خواهان" در سال 92 این محمدرضا عارف بود که چشم بر پاستور بست و راه را برای روحانی گشود اما شرایط 4 سال بعد یعنی در سال 96 تغییر کرده و به همان نسبت سناریوهای جدید انتخاباتی.

به گزارش پایگاه عدالت خواهان" ز: بادها در مناظره روز جمعه به سمت جهانگیری و قالیباف وزید و بادبان اردوگاه شان بیشتر به اهتزاز درآمد. اینکه جهانگیری در قامت نامزد ضربه گیر وارد شود و ناگهان به بازیگر اصلی رینگ مسابقه تبدیل شود، بیشتر شبیه بدل زدن در مسابقات ورزشی است.

قصه دیگر تغییر کرده و روحانی دیگر حاشیه امنیتی نه از سوی رقبای اصولگرایش دارد و نه از سوی حامیان اصلاح طلبش. در ظاهر گفته می شود روحانی همچنان گزینه نخست اصلاحات است اما در باطن چیز دیگری می گذرد.

یک نشانه آن در صحبت های اخیر محمدرضا عارف مرد همیشه در حاشیه اصلاحات آشکار شد. وی در اظهاراتی عنوان داشته که با توجه به ضرورت مشارکت اکثریت مردم و در عین حال روز آخر در باره ماندن یکی از دو گزینه موجود در رقابت ها تصیم گیری خواهد شد.

درعین حال با وجود آنکه ماه گذشته شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان روحانی را به عنوان گزینه نهایی خود معرفی کرده بود، عارف از گرفتن تصیم منطقی در هفته های آینده سخن گفته است.

آیا در صورت ادامه روند افزایشی حمایت از جهانگیری در میان بخش اجتماعی اصلاح طلبان، تصمیم جدیدی در راه خواهد بود؟ و در صورتیکه جمع بندی ها به معاون اول دولت یازدهم ختم شود، اصلاح طلبان نوزاد خود را از رحم اجاره ای خارج خواهند کرد؟ و در نهایت چرا محمدرضا عارف رئیس شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان این بار بدون ملاحظه کاری از تصمیم نهایی در روزهای آینده سخن به میان آورده است؟

به نظر می رسد در صورت تغییر معادلات، اصلاح طلبان باید شجاعت لازم را داشته باشند تا همانگونه که در سال 92 فرش قرمز برای روحانی پهن کردند، این بار برای حفظ قدرت در اردوگاه خود، روحانی را مجاب به کناره گیری کنند.

4 سال خودخوری عارف می تواند دلیلی باشد تا انگیزه لازم را برای مهیا کردن مقدمات انتقال این پیام به روحانی فراهم آورد. تغییر فاز نامزد نهایی به تصمیم گیری در ادامه رقابت ها، خود گویای واقعیتی است که اصلاح طلبان به تدریج آن را در میان افکار عمومی قصد دارند جا بیاندازند.

 آنها بر پایه این سناریو پیش می روند که جهانگیری شانس پیروزی بیشتری نسبت به روحانی دارد و در صورت کناره گیری جهانگیری ممکن است بخش بزرگی از سبد رای او سرخورده شده و به سمت روحانی روانه نشود.

تلقین حس شکست به روحانی و مجاب کردن وی به کناره گیری همان تصمیم بزرگی است که عارف کدهایی از آن را بر زبان جاری کرده و همانگونه که رئیس جمهور مستقر را مجبور به پذیرش نامزد حامی در کنار خود کردند، به دنبال آن خواهند بود که برای فرار از شکست با رقابت ها "خداحافظی تلخی" کند! تلخی که عارف چهار سال پیش آن را چشید و همچنان مزه آن را زیر زبانش احساس می کند.

محمدرضا عارف در چند سال گذشته انتقادات بسیاری به سیاست های دولت یازدهم داشته و هرچند سعی کرده آن را نقد درون گفتمانی بنامد ولی بر کسی پوشیده نیست وی در سال 92 چگونه رو دست خورد و دو سال بعد نیز در زمان انتخاب رئیس مجلس دهم، دولتمردان برای جبران فداکاریش، هیچ پالسی مبنی بر حمایت از عارف در رقابت با علی لاریجانی از خود بروز ندادند.

برهمین اساس است که این انتقادات به عملکرد دولت گویای قائل بودن عارف به داشتن پرستیژ بالاتر از آنچه که دیگران برایش در نظر گرفته اند، است. او می تواند بهترین گزینه و دلیل برای روحانی باشد که در صورت ادامه روند افزایش امیدها و نگاه ها به جهانگیری، از اتوبوس انتخابات پیاده شود. عارف برای روحانی شرایط سختی را مهیا خواهد کرد تا قدرشناسی خود را نسبت به اصلاح طلبان نشان دهد هرچند رئیس جمهور در برخی از برهه ها سعی کرد نشان دهد سبد رای مستقل و بزرگی دارد ولی هرگز موفق نشد خود را از سایه اصلاح طلبان خارج کند و به همین خاطر ممکن است از آنها بدل بخورد